Je bent mossel die een beetje hangt op de zeebodem met een paar honderd van je vrienden, als plotseling je buurman van boven van de rots wordt gerukt. Even later keert een vreemde, bijna identieke plaatsvervanger terug, gewoon een mossel, maar dan meteen blinkend groen oog. Huh.Dat is het werkt van wetenschapper Brian Helmuth en zijn team: ze hebben de afgelopen 18 jaar 'robomosselen' – de wetenschappelijke term die gebruikt wordt in hun gepubliceerde onderzoek – over de hele wereld losgelaten.
Advertentie
De undercoverschelpdieren zijn bij de oost- en westkunsten van Noord-Amerika, Chili, Zuid-Afrika en Nieuw Zeeland ingezet. Wetenschappers hebben een paar op de rotsen in Australië, Ierland, Mexico, Schotland, het VK en de VS geplakt, om temperatuurdata te verzamelen vanuit het oogpunt van een mossel.
Beeld: Northwestern University
De sensoren in de robomosselen fungeren als een waarschuwingssysteem voor hotspots. Ze zijn gemaakt van epoxy, of echte schelpen gevuld met siliconen, en uitgerust met een commercieel verkrijgbareTidbiT of iButton logger, die gebruik maken van een chip en een zender/ontvanger.De data die ze terugsturen kan gebruikt worden om te bepalen waar een nieuwe mosselkwekerijen kan komen, of om actie te ondernemen als het water te zuur wordt. De database die verzameld wordt, is voor iedereen toegankelijk.Omdat mosselen warm blijven dankzij externe bronnen, zoals luchttemperatuur en blootstelling aan de zon, houden onderzoekers hun gezondheid bij als indicator van het omliggende ecosysteem. "Het verliezen van een mosselbank is alsof je een bos kapt," vertelt Helmuth aan Science Daily. "Als zij gaan, gaat alles om hun heen met ze mee."
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
