Bokoedro leeft liever in de toekomst dan in het heden, en dat is begrijpelijk

Bokoedro staat morgen op Appelsap. Koop hier je tickets.

Begin deze zomer brachten we met VICE de Festival Guide uit, een geinig boekje vol domme en slimme verhalen over festivals en het hele rataplan daaromheen. Prima reden voor een feestje, en een mooie gelegenheid om wat artiesten uit te nodigen van wie wij denken dat ze de komende jaren aan de lopende band festivalpodia in tweeën zullen spelen. Lyzza was daar bijvoorbeeld, maar ook Wally. Hij nam Bokoedro mee: een geinige rapper van zeventien jaar oud, gekleed in een gele regenjas (het was immers dertig graden) met matchende pet en zonnebril. Er zijn weinig mensen in mijn leven die een betere eerste indruk hebben gemaakt.

Met dit in m’n hoofd en z’n trage, hilarische bars in m’n oren, is het af en toe makkelijk om te denken dat ik een beetje in de zeik word genomen door een levende meme, die maar niet kan ophouden over het jaar 2035. Maar wel eentje die nooit meer weggaat uit je hoofd. Luister één keer zijn verse op We Kunnen Dit Doen en het vergroeit met je. Omdat ik dat voor de rest van m’n leven bij me ga dragen, besloot ik samen met Bokoedro een blik te werpen op de toekomst.

Noisey: Denk je echt zoveel na over de toekomst?
Bokoedro: Ja, eigenlijk wel. Ik heb best wel veel problemen gehad in het verleden. Heel veel moeite met mezelf ook. Ik ben geadopteerd, en ik vind het moeilijk om me ergens thuis te voelen. Toen ik zestien werd dacht ik: oké, ik wil nu écht rapper worden. Maar ja, iedereen wil dat, dus ik had er niet veel vertrouwen in. Maar nu gaat het steeds beter, terwijl ik vroeger dacht dat ik nooit wat zou gaan bereiken. Of ik word zwerver, of omin rijk. Er is niets daartussen?
Voor mij niet. En in 2035 moet ik daar zijn. Dan ben ik best oud, en is de tijd rijp om een paar ton op m’n bank te hebben. Dan ben je wel echt rijk, toch?

Ik vind dat veel geld.
Bijna niemand heeft dat. Ja, dat wil ik. Waar ben je geboren?
In Rotterdam. Ik ben drugsverslaafd geboren, dus ik heb best wel veel dingen waar ik tegenaan loop. Communiceren met andere mensen is moeilijk voor mij, en dat is best fucked up. Ook omdat niemand eigenlijk snapte wat er met mij aan de hand was. Heel veel onderzoeken, nog meer conclusies die achteraf niet klopten. Eerst dachten de dokters dat ik autistisch was. Ik heb ADHD, ADD, een motorische stoornis, extreme bindingsangst. Allemaal daardoor. Op wat voor manieren had je daar last van?
Veel problemen op school, en iedereen dacht altijd dat ik heel dom was. Echt een sukkel. Maar ik vind dat wel oké, of zo. Ik lach heel veel, en ik kan heel goed dingen weglachen. Maar wel op zo’n manier dat het vooral bij mij overkomt, en ik het ook echt voel wegtrekken. Niemand kan een grap over mij maken, want op het moment dat ik er zelf om moet lachen heeft het geen effect meer voor ze. Omdat ik het zelf al heb losgelaten. Je gaat mij niet kunnen kwetsen met grappen of opmerkingen, het werkt niet bij mij. Dat is een superkracht, maat.
Het is heel vet, ja. Maar ik heb er ook wel veel last van gehad op school. Ik kon niet met commentaar omgaan, werd snel boos. Mensen zeiden al snel: “Je zit in de puberteit, het hoort er nou eenmaal bij.” Ja, is ook zo, maar mijn adoptieouders hebben al drie kinderen opgevoed en weten ook wel dat dit niet is hoe het hoort. Ze hebben me wel altijd geholpen met alles, ik ben daar gekomen toen ik tien dagen oud was, dus het voelt wel als m’n echte familie. Het is wel grappig als mensen onvoorbereid bij me thuiskomen. “Ja, leuk, maar faka met die blanke mensen in jouw keuken?” Ik wil ook nog lang niet uit huis, eigenlijk. Misschien als ik negentien ben, ik denk niet dat ik nu al voor mezelf kan zorgen. Je rapt heel positief, maar ben je weleens bang voor de toekomst?
Echt vaak. Rappen is zo lastig, zeker als je iets maakt wat niemand anders doet in Nederland. Ik wil deze stijl wel groter maken, maar de vraag is of dat ooit gaat lukken. Geld is wel iets waar je hoofdpijn van kan krijgen. Meer dan van global warming, dat blijft niet echt in m’n hoofd spoken. Ik kan me er wel zorgen om gaan maken, maar uiteindelijk kan ik er toch zelf niets aan gaan veranderen. Ik mag niet eens stemmen.

Waar denk je wél graag aan?
Muziek, man. Ik denk niet aan veel meer dan muziek maken. Ik praat niet over heel veel interessante dingen met m’n vrienden. Muziek en meisjes. En terecht, meer hoeft ook niet als je zeventien bent. Mensen zijn al negatief genoeg, zeker over de toekomst. Wat zijn nou echt dingen waar jij naar uitkijkt?
Ik wil niet doodgaan voor ik een vliegende auto heb gezien. En niet eentje die aan een vlieger vastzit, ik wil een echte. Wil je er zelf in vliegen?
Ik durf geen auto te besturen. Ik denk niet dat ik dat kan. Als ik iets doe, en ik merk dat het me lukt, wil ik het steeds gekker doen. Rare dingen testen. Dus ik denk dat het niet goed gaat als ik een rijbewijs heb. Zet mij in een auto, ik rijd drie uurtjes in m’n eentje en dan denk ik: oké, dit is vet, maar ik ga nu iets doen wat ik niet zou moeten doen. En dan is het klaar. Vliegt die auto alsnog. Las je vroeger boeken over de toekomst, of keek je sciencefictionfilms?
Geronimo Stilton las ik. Dat waren de enige boeken die ik leuk vond. Grote letters en zo, geurdingetjes. Je raakt niet afgeleid als je zo’n boek leest. Films niet echt, man. Ik kijk daar niet echt naar. De eerste Pirates of the Caribbean vind ik echt vet. Intouchables is een mooie film. En Into the Wild. Die heeft me wel echt gepakt. Wil jij, net als hoofdpersoon Christopher uit Into the Wild, ook wel eens weglopen van alles?
Nee, man. Als ik dat voel loop ik naar m’n kamer, en zet ik FruityLoops aan. Dan rook ik stiekem een jonko uit m’n raam en maak ik tracks in m’n eentje. Luister ik een beetje Lil B. Dat is voor mij weglopen. Zo komt alles goed. Ik voel me best wel vaak superslecht, maar wat heb ik eraan om andere mensen aan te steken met mijn slechte vibes? Dat is niet interessant, en niemand zit erop te wachten. Natuurlijk kun je hulp vragen, maar zoek dat dan wel serieus. Je moet niet zeuren alleen omdat het lekker is, dat vind ik echt niet gaan.

Tot slot: hoe kijk jij naar het fenomeen tijdreizen?
Ik weet niet of het kan. Als ik terug kon in de tijd zou ik wel echt willen chillen met Soulja Boy, in de tijd dat AGoff nog bij SODMG zat. Dat ze nog chillden met Migos. Dat zou echt omin gaande zijn. Maar verder dan dat zou ik niet gaan, anders ben ik bang dat je blijft hangen in het verleden. Dat is voor niemand goed.

Ik kijk nu de serie Avatar, waar ze terug in de tijd kunnen reizen om hulp te vragen. Als er iets fout gaat kan de Avatar terugkijken in de tijd om te zien waarom dat zo is, en hulp vragen aan vorige Avatars. Maar als die krachten wegvallen, moet de Avatar voor zichzelf denken. Op dat moment is er geen middel om meer wijsheid te krijgen en sta je er alleen voor, en moet je je eigen wijsheid creëren. Uiteindelijk is dat het beste. Je moet je eigen manier vinden om te zien hoe jij het verste komt – dat is precies hoe ik me voel. Volg Noisey op Facebook , Instagram en Twitter .