De (rommel)hoop van Belgische hiphop: dit was januari 2021

In de reeks De (rommel)hoop van Belgische hiphop houden we je elke maand op de hoogte van de muziekgerelateerde nieuwigheden die ons landje komen verrijken. Singles, debuutalbums en noviteiten, alles en allemaal heet van de naald.

Terwijl jij thuis een nieuwe lockdown-ochtendroutine aan het raffineren was, stond onze immerronde wereldbol in de eerste maand van 2021 wederom flink in de spreekwoordelijke fik. Een greep uit het repertoire: nog voor de eerste twee weken van januari voorbij waren kwamen in verkeerdelijk als landseigen aangenomen kledij gedrapeerde Trump-fanatiekelingen op het illustere idee om het Capitool in Washington DC te bestormen, werd de ondertussen onttroonde president meteen daaropvolgend monddood gemaakt op alle conventionele online communicatieplatformen, namen de Democraten in diezelfde Verenigde Staten naast het leiderschap in de kamer ook nog de senaat quasi-volledig in, en nu richten Redditors hun pijlen op Wall Street terwijl euh, Kanye West heeft besloten Kim in te ruilen voor Jeffree Star. Pas écht relevant voor dit artikel: Dr. Dre belandt tijdens een lange en ongerelateerde vechtscheiding met een hersenbloeding in het ziekenhuis. Het gaat gelukkig wel weer okay met de muziekgod slash veronderstelde vrouwenmepper.  

Oh en naar verluidt blijft ook die wereldwijde pandemie maar doorrazen, niet dat we daar nog van wakkerliggen. Ook deze maand valt er maar één conclusie te trekken: sluit je op in je kamer, neem je go-to verdovende middel erbij, en laten we checken hoe de bende Belgische muzikale nozems het er deze maand weer vanaf hebben gebracht. 

Berry & Royaz gaan samen als Henny en een blunt. De sfeer is nog steeds grimmig, $keer en Boo$ en JeNeSaisPas zitten nog steeds op dezelfde lijn, Horror laat zien waarom deze heren nog steeds essentieel zijn. 

Het resultaat van video’s moeten opnemen tijdens een lockdown met de naar New York uitgeweken Dj Lady S: een splitscreen waarop beide protagonisten een gelijkaardig... verhaal beleven.

Een vrolijke kop heeft ie wel, Jelle. Als de rijm tegen een gelijkaardig tempo over de tong rolt, en de bijbehorende clip van dermate veel creativiteit getuigt, dan mag dat ook. 

Krapuul is heel wat minder vrolijk, maar da’s op zich geen probleem. Terwijl de man van het Gentse Skeerleef-collectief een vermeende fles lean heen en weer doet wiegen drapeert hij bars die verhalen over rappers opeten, The North Face en lauwe Cara over een fluwelen productie van Wilco - je weet eigenlijk vanaf de meet wel wat voor vlees je in de kuip hebt. 

Dic3 had met Adventure Time een pittige, twintig tracks tellende tape op zijn naam staan, maar daarna bleef het met uitzondering van enkele singles stil. Reden te meer om deze dromerige goedmaker al op de zesde dag van het nieuwe jaar te droppen.

Mitxelena heet nu Simon, maar - plottwist -  dat was eigenlijk altijd al zijn naam. Ga op Hart Van Steen een dagje mee luieren aan de Noordkust, er zijn duinen en degelijke rijmvormen en golven en naakte bovenlichamen. 

Eigen Makelij-fenomeen Pasi is er weer, jongens, en hij voelt zich vrij als Patrice. 

Bryan Mg houdt het professioneel, zowel in zijn nieuwe clip Link Up als wanneer het over zijn exen gaat. We onthouden vooral de subtiele dancehallvibe, autotune slameur, en hoe stijlvol die Rolls Royce is neergezet. 

Al Merai ontpopt zich tot een belangrijke naam in het Belgische verhaal. Growing Up Fast is toegewijd aan z’n kleine broertje, de betekenis erachter is voor iedereen. 

Ramzi’s bars in Onbeschrijfelijk doen denken aan Diep, waarmee hij drie jaar geleden de bezetting van de bovenliggende kantoorruimte van een niet nader genoemde skateshop met verstomming deed slaan. De man timmert nog steeds onverstoord verder aan de weg, en krijgt nu ook versterking van iconen ZG en Freddie Konings. Pareltje, hoor. 

Alsof België absoluut niet wou achterblijven en dus maar meteen op de eerste wagon van de cringetrein sprong. Moest je op één of andere manier niet genoeg ongemakkelijke zooi in je leven hebben: klikken, kijken, zuchten, verderscrollen. 

Bringhim freestylet vlotter dan de meeste rappers die diep in de studio teksten van hun telefoon aflezen. 

Achttien jaar is deze perfect meertalige Laurine Musardo. Als je r&b lust met een zeemzoete laag droompop erover heen duw je hierboven best even op play. 

Juicy K is geen vreemde in deze reeks, en het feit dat hij voor z’n nieuwe tape ook nog eens SMIB-hoofdman Ray Fuego en ZG kon strikken bevestigd alleen maar waarom. De duistere beats van Slagter, het artwork, de hakkelige flow, eerlijk, wat kan je hierop tegen hebben?     

Nu er meer en meer relevante Belgische artiesten doorbreken in de hiphopwereld, is het volgens de kerels van Humble Sessions hoog tijd voor een blatante 101barz-kopie, en het is hen gelukt ook. Eerste man op de line up; Sel.  

Yup, Chibumiverse speelt nog steeds met hun eigen soort van electro-hop, en hun werk is nog steeds voorzien van lichtjes... markante visuals. 

Oude zakken zijn doorgaans niet op de hoogte van trends, wat mooi meegenomen is voor deze Ouwe Zak - die we allesbehalve trendhopper moeten noemen. Samples, boombap, goeie flow,... en dit is zijns inziens nog maar Het Begin.

De verloren zoon van Tourist Lemc is terug jongens, driewerf hoera. 

Ook op deze De Basis - ep mag je van Vinci platte Antwerpse rap verwachten, en daarmee doelen we op het dialect, niet de muziek. 

Peet is gewoon Peet, en of wij ons al meermaals hebben afgevraagd of er een meesterlijk geprogrammeerde AI achter dat uitgestrekte gelaat van hem verscholen zit is verder gewoon irrelevant. Extra pluim voor de productie van Neg Dee.

Het is de stoïcijnse uitstraling die het ‘m doet, denken we. Drillkoning van de lage landen, deze man, en voor wie het nog niet had begrepen: 2021 is van hem. 

De LeJeuneClub aanverwante bedenker van club banger Lit it Up is terug, en laat ons meteen als hoofdgetuige figureren in zijn levensles: Axelence is geen eendagsvlieg. Vanille voelt smooth, warm en aanstekelijk. 

Waarom drill en grime samen zo goed werken etaleert Chardy met één oog toe in deze Money, Power & Respect, geloof het gerust wanneer hij zegt dat hij z’n ‘city op de map’ zet. 

Even iets anders, deze Cool Kids. Het tempo zit goed, de beat is vermakelijk, en de rijmschema’s zijn niet eens verschrikkelijk. De uitdaging blijft om boven de schoolbanken uit te komen met een project dat in ‘t leven werd geroepen om zijn educatieve meerwaarde.

Al Merai voor een tweede keer in de lijst deze maand, en niet zomaar; de man heeft goed geluisterd naar zijn grote Amerikaanse voorbeelden, en zet een eerlijke track neer die overloopt van het potentieel.  

Weglopen is moeilijk wanneer je vastgeketend zit aan een stoel, maar wanneer de volledig met diamanten bezette kettingzaag op het toneel verschijnt verzin je misschien toch best een oplossing. 

Net zoals alle met stickers beplakte voedsel in je lokale supermarkt toch niet 100% Belgisch, deze What U Want, maar wel oprecht welkom in deze lijst dankzij de vlekkeloze productie én een feature van Willem Ardui, ofte de helft van Blackwave. 

Fuzzy gitaarlijnen in de intro, vlotte Rooftop rijm wanneer de 808 van Young Offender hen vervoegt. Een ode aan (spoiler alert) Pedro Pascal, Grogu en een terugblik op een wel heel uniek jaar. 

Maxxo Vision brengt zowel Cooks als spaanse lyrics van Don Lario mee voor Inhibitions, al blijft de productie van Sherekan nog het meeste bij dankzij een verbeten simpliciteit.  

Naar goeie gewoonte bij de heren van Stikstof: erg emotionele, tergend zachtaardige tekst, een sobere, quasi suffe achtergrond en een totaal gebrek aan bass in de beat. Of hoe zat dat ook alweer? 

Grote fan van jezelf in de douche betrappen op het nadoen van een autotune hook? Wij oordelen niet hoor, mensen houden nu eenmaal van feelgood singalong tracks die nog voor de eerste luisterbeurt in je hoofd blijven zitten.  

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.