Hoe deze schrijver veel te veel tijd verloor aan het kiezen van de beste rapnummers van '79 tot nu

Ik weet het nog als de dag van gisteren dat Shea Serrano, toen nog leraar natuurkunde op een middelbare school, zijn eerste stukjes schreef voor Noisey: hij deelde bijvoorbeeld zijn rijke hiphopkennis in een recensie van een talentenjacht op zijn school en maakte een profiel van rapper Maxo Kream. Shea is nu groot geworden, heeft een baan gekregen bij Grantland en schreef in de tussentijd nog een paar boeken; als je een ‘kleur- en knutselboek’ tenminste een echt boek wilt noemen (grapje, het is fantastisch).

Serrano’s nieuwste boek The Rap Year Book: The Most Important Song From Every Year Since 1979, Discussed, Debated, and Reconstructed is nog maar net uit (vandaag, 13 oktober) en is gelijk al het best verkochte boek in drie Amazon-categorieën (rap, geschiedenis, en populaire humor). De uitgever heeft gelijk een tweede druk besteld. Man wat zijn we trots!

Sowieso kan een boek met een voorwoord van Ice-T al niet echt stuk, en helemaal niet als het gaat om een compleet geïllustreerd boek dat in 36 hoofdstukken alle belangrijkste rapsongs per jaar (sinds 1979) behandeld. Waarschijnlijk ben je het niet altijd eens met Serrano’s keuze (was Still Tippin echt belangrijker dan Drop It Like It’s Hot in 2004?), maar zo is het leven nu eenmaal, vriend.

Gezien ons enthousiasme voor wat ongetwijfeld het belangrijkste rapboek in de geschiedenis van de rapboeken is, hebben we Serrano maar eens opgebeld en gevraagd hoe het zit met dat boek, het verneuken van zijn deadline en zijn voorspellingen voor Kanye’s presidentiële ambities.

Noisey: Waar luister je nu naar wat je echt leuk vindt?
Shea Serrano: Net toen je belde was ik naar Kendricks To Pimp A Butterfly aan het luisteren. Daar luister ik voortdurend naar. Maar nieuwe dingen – er is een gast genaamd Cousin Stizz, die heeft een heel goede tape die ik echt leuk vind. Dus ik luister nu eigenlijk alleen naar hem en Kendrick, en naar welke one-off songs er ook maar op het internet komen.

Laten we het over je boeken hebben. Hoe ben je op het idee gekomen voor Bun B’s Rapper Coloring and Activity Book uit 2013?
Ik heb Bun B een paar keer ontmoet en ik denk dat hij ook wist wie ik was, dus we begonnen wat ideeën uit te wisselen voor een boek dat we samen konden maken. In het begin dachten we een soort van ‘survival guide to rap’ te doen, maar dat werkte niet echt. Op een dag was ik tekeningen van lokale rappers uit Houston aan het maken die ik op Twitter zette. Mensen die de rappers kenden waren enorm enthousiast, dus ik dacht: als we dit met echt beroemde mensen doen, dan zijn er misschien nog veel meer mensen enthousiast. Ik stuurde Bun een bericht en vroeg hem wat hij van een kleurboek vond. Ik dacht dat hij het niks zou vinden, hij is immers rapper, maar hij vond het leuk. Ik heb toen een proefversie van Adobe Illustrator gedownload voor dertig dollar en ging aan de slag. Ik tekende een paar pagina’s vol en stuurde ze naar Bun, en die had gelijk iets van: let’s fucking do it! Ik zette de tekeningen op Tumblr en een week later werd ik gebeld door een uitgever.

Laten we het over het Rap Year Book hebben. Hoe ontstond dat idee?
Mijn uitgever van het kleurboek zei: “Laten we nog iets maken.” Zij kwam met het idee van een rapjaarboek en om daarin per hoofdstuk over het belangrijkste lied van ieder jaar te schrijven. Ik zei: “Nee, dat doe ik niet, dat klinkt verschrikkelijk. Ik wil het niet opzoeken, rap uit 1982 boeit me niet.” Maar ik had geld nodig om een nieuw en groter huis te kunnen betalen, dus ik dacht: blijkbaar doe ik toch het rapjaarboek.

Hoe lang duurde het hele project?
Laat me je vertellen wat er is gebeurd, want het is ongelofelijk dom en ik schaam me ervoor. Ze hebben me een heel jaar gegeven om het boek te schrijven. “Cool,” zei ik, “nooit dat ik een heel jaar ga nodig hebben om 36 essays te schrijven. Ik schrijf een essay in twee uurtjes.” Dus na negen maanden had ik nog niks voor het boek gedaan. Ik dacht: het floept er zo uit, geen probleem. Maar na elf maanden had ik nog steeds niks gedaan. Ik begon mails van mij uitgever te krijgen waar het bleef, dus ik dacht: oké, laat ik maar eens beginnen. Ik had nog zes weken voordat alle hoofdstukken klaar moesten zijn, en ik had er pas twee dus ik raakte wel een beetje in paniek. Toen begon ik aan het DMX-hoofdstuk [1998: Ruff Ryder’s Anthem], en ik wist niet genoeg van DMX. Uiteindelijk kostte me het een hele week om dat hoofdstuk te schrijven – iedere nacht, acht uur lang, was ik eraan bezig. Ik had toen wel door dat het me niet meer zou lukken om de deadline te halen. Op de dag dat ik alles moest inleveren had ik acht hoofdstukken af, en daar waren ze niet blij mee. Gelukkig kreeg ik een paar maanden extra.

Ben je bezorgd over wat mensen van je keuzes vinden?
Dat is het laatste waar ik me druk om maak.

Waar ben je dan wel bezorgd om?
Er zijn een paar mensen, schrijvers en uitgevers, waar ik naar opkijk en waar ik naar luister. Maar op Twitter is het altijd hetzelfde. Je schrijft iets en een groep zegt je hoe goed het is en een andere hoe slecht het is. Maar de bedoeling is om een discussie te beginnen. Het is onmogelijk om iets te maken waarvan iedereen zegt: dit is precies goed.

Welk lied van al die jaren is volgens jou het allerbelangrijkst geweest?
Ik denkt Nuthin But a ‘G’ Thang. Misschien omdat ik er deze ochtend nog naar geluisterd heb, maar Dr. Dre zijn invloed is overal dus ik begin met hem.

Ik zag dat je de presidentsambities van Kanye in een hoofdstuk over een ‘alternatieve realiteit’ voorspelde. Ben je helderziend?
Ik besefte niet eens wat ik had gedaan totdat we de kopieën van het boek hadden uitgestuurd. Een van de mediajongens sms’te me: “Realiseer je je wat je gedaan hebt?” Niet dus, ik was het compleet vergeten. Ik zat er wel dichtbij: ik voorspelde dat hij wilde gaan voor 2016, maar Kanye gaat voor 2020. Als ik er beter over nagedacht had, had ik 2020 gezegd.

Ga je weer een boek maken in de toekomst als je geld nodig hebt?
Haha, we hebben al een deal voor een derde boek. Ik vind schrijven gewoon leuk en ook de mensen waarmee ik werk vind ik leuk. Ik kan je niet precies vertellen wat er nog gaat komen, maar ik weet dat er nog een boek gaat komen. Maar misschien gaan mensen zich beseffen dat ik eigenlijk niet zo getalenteerd ben, en dan krijg ik geen werk meer.

Ga je dan weer lesgeven?
Ja, lesgeven is geweldig. Dat ga ik sowieso weer doen.

Om af te sluiten: wie is de kerel die je gebruikt als profielfoto op Twitter?
Weet je niet wie dat is? Ik ben blij dat je me dat nu pas vertelt, anders had ik aan het begin gelijk de telefoon erop gegooid en nooit meer met je gesproken. Die kerel is Miklo Velka en hij is een personage uit de film Blood In, Blood Out – die gaat over drie familieleden, Mexicanen in Los Angeles in de jaren zeventig. Het is mijn favoriete film en hij is mijn favoriete personage. Mensen vragen het me voortdurend, maar ik kan niet geloven dat ze niet weten wie hij is.

Kan ik het excuus gebruiken dat ik geen Mexicaan ben?
Nee! Je weet wie Martin Luther King is en Martin Luther King is minder belangrijk dan Miklo Velka.

Shea Serrano’s The Rap Year Book: The Most Important Rap Song From Every Year Since 1979, Discussed, Debated, and Reconstructed komt uit via Abrams Image. Bestel het via bol.com.