De langzame en pijnlijke aftakeling van Lady Gaga

Kun je je nog herinneren dat Lady Gaga praktisch onfeilbaar was? Toen critici en fans een diepe buiging voor haar altaar maakten en zelfs tegenstanders haar invloed op popcultuur niet konden ontkennen? Ik stel je deze vraag, want het lijkt erop dat alles wat we nog van Lady Gaga weten, slechts herinneringen zijn.

Niemand geeft nog ene fuck om Lady Gaga. Een paar weken geleden bracht ze een epische “Artpop Film” van bijna twaalf minuten uit voor haar nummer G.U.Y en het interesseert helemaal niemand. De video heeft momenteel maar iets meer dan 30 miljoen views, wat in vergelijking met bijvoorbeeld Katy Perry’s 165 miljoen voor Dark Horse en Beyoncé's 129 miljoen voor Drunk In Love niet heel erg veel is. En dat terwijl die video’s het totaal niet halen bij de korte film van Gaga, opgenomen in Hearst Castle. Ik bedoel, het enige wat Bey deed was een beetje dansen op het strand.

Wist je eigenlijk überhaupt wel dat Lady Gaga die video heeft uitgebracht? Hij heeft nauwelijks aandacht gekregen, terwijl Gaga met zo’n video voorheen een storm van aandacht kon verwachten. Het lijkt er op dat Lady Gaga, een van de meest spraakmakende popiconen van deze generatie, niet meer interessant is voor de media, in ieder geval niet als het over haar “kunst” moet gaan.

Lady Gaga is langzaam maar zeker aan het zinken. Wat heel jammer voor haar is, want ze is een ongelofelijk getalenteerde artiest. Als je me niet gelooft, kijk dan even naar deze video waar ze het nummer Hair zingt bij Howerd Stern. Ik laat weer een traantje nu ik ernaar kijk.

Mijn obsessie met Gaga begon toen ik vier jaar geleden bij een concert van haar was. Ik werd geraakt door haar podium skills; ze was betoverend. Lady Gaga is fascinerend, en de meeste popsterren zijn dat gewoon niet (behalve misschien Ke$ha dan). Ze is het meisje dat op de middelbare school achterin de fietsenstalling sigaretten rookte, en waar vooral veel over werd geroddeld. Over haar leven, familie en achtergrond.

Maar nu is Lady Gaga gewoon… saai. De hoge piefen van de media vinden haar niet meer interessant, en zelfs op social media en blogs wordt ze nog nauwelijks genoemd. Ze vervaagt in een soort “meh”-heid die compleet tegen haar gehele zijn ingaat. Hier zijn een paar redenen waarom:

Gaga’s video voor G.U.Y. gaat over vrouwelijkheid, vrouwenhaat, kapitalisme, haar Jezus complex, etc. Hij zit vol met voorspelbare Gaga motieven en overmatig gebruik van mythologie. Het begint met Gaga als een soort sexy vogelding die is neergeschoten door hebzuchtige chique geklede mannen die haar geld jatten (geen idee waar ze dat geld mee naar toe nam, ze heeft niet eens een tas bij zich). Dit duurt ongeveer drie minuten, waarna ze terugkruipt naar haar enorme gaypaleis, waar ze, net als Jezus, weder opstaat en weer mee doet met het enorme gayfeest dat in iedere kamer van haar mansion plaatsvindt.

Er zit een verschrikkelijke skit in het midden waar Gaga refereert aan Griekse goden en waar ze nog wat dingen zegt over seksualiteit, wat een duidelijk bewijs is dat je skits beter kunt overlaten aan de professionals (R&B artiesten uit de jaren 90). De video gaat verder met een wat slaapverwekkende choreografie die we al duizend keer eerder hebben gezien, wat ook weer aan geeft dat je beter ook een goede choreografie aan de professionals kunt overlaten.

De video eindigt met een soort sexy dans, die meer weg heeft van een lange commercial voor een spijkerbroekenmerk. En als je het einde hebt gehaald, kom je erachter dat je helemaal niet naar de muziek hebt geluisterd, wat niet erg is, want ook het liedje is niet om aan te horen. De laatste vier minuten van de film zie je alleen maar de credits voorbij komen, met daaronder één van haar andere verschrikkelijke, nieuwe liedjes genaamd Manicure.

Niemand interesseert zich dus voor de G.U.Y.-video omdat hij ronduit kut is, wat een prima reden is om geen ene fuck te geven.

Een van de leukste dingen aan Gaga was de dubbelzinnigheid rondom haar sekse, en de manier waarop ze seksualiteit wist te verkopen in een haar eigen bizarre spectrum waar naakt gelijk stond aan weird en tegelijkertijd ook weird gelijkstond aan kleding. Ze was sexy, maar nooit op die manier zoals sexy in de mainstream popcultuur wordt beschouwd.

In de video voor G.U.Y. en in veel van haar recente optredens is ze wel degelijk sexy op een cliché manier, maar dat is nou net niet wat we van Gaga willen zien. Niemand heeft haar ooit gevraagd sexy te zijn. We gaven haar een staande ovatie voor de manier waarop ze daar kritiek op kon uiten (terwijl ze er nog steeds ongelofelijk geil uit zag). Ik denk niet dat iemand ooit Gaga in een blonde pruik had willen zien, met perfecte make-up, in normale lingerie terwijl ze poses doet uit mannenmagazines. Het is gewoon heel erg oninteressant, al helemaal omdat ze vroeger juist precies het tegenovergestelde deed.

Beyoncé en Madonna zijn de enige twee actieve artiesten die tot de “Pop Goddess” club behoren. En Britney misschien, heel misschien. Gaga vond het om de een of andere reden nodig om zichzelf ook tot deze categorie te benoemen, met al haar Jezus verwijzingen en het geneuzel over haar hele “Artpop”-wereld die ze probeerde te creëren (en daarin faalde). Zichzelf neerzetten als onsterfelijk in de popwereld was al niet haar beste beslissing, maar een status quo veranderen is verre van easy. Madonna maakte het pad vrij in de popmuziek voor de vrijgevochten vrouw, Beyoncé bracht een revolutie teweeg in wat het betekent om vrouw te zijn, en Britney, als we haar er toch bijhalen, veranderde het soort muziek dat we van vrouwen in de pop verwachtten door een sound te kiezen die voorheen alleen voor boybands was weggelegd. De enige manier waarop dat erkend kan worden is als de publieke opinie het er over eens is, en bij Lady Gaga is dat gewoon niet het geval. Het meest sneu is misschien nog wel dat het haar waarschijnlijk wel was gelukt als ze bij haar oude zelf was gebleven.

Ooit maakte Gaga geweldige popliedjes. You & I (geschreven door haarzelf), is een van de beste en meest ondergewaardeerde popliedjes van het afgelopen decennium. Het is een geweldig nummer waarbij haar bluesy stem geweldig mixt met de simpele piano. De balans is perfect. Zo zijn tracks als Alejandro, Bad Romance en The Edge Of Glory ook perfecte popsongs.

Ik heb twee keer naar Artpop geluisterd, en het is gewoon verschrikkelijk. De autotune op haar (normaal zo prachtige) stem is storend, en de agressieve dancetracks zijn niet de doordachte nummers die ze proberen te zijn. Je krijgt er hoofdpijn van en ze doen Gaga als zangeres of songwriter weinig goeds, aangezien het geheel klinkt als een clusterfuck aan random bij elkaar gegooide geluiden.

De man waar ze vroeger mee werkte, Nick Knight, lijkt te zijn verruild voor creep du jour Terry Richardson. Het hoort gewoon niet bij een artiest als Gaga om van een visionair als Knight te downgraden naar een viespeuk als Uncle Terry.

Als je mensen op het podium haalt om over je heen te kotsen, terwijl Kim Kardashian alleen maar hoeft te ademen om aandacht te krijgen, dan moet je je prioriteiten nog maar een keer herschikken. Lady Gaga heeft altijd al rare shit gedaan om aandacht te krijgen, zoals het dragen van een vleesjurk of geboren worden uit een gigantisch ei, maar dat waren allemaal nog doordachte capriolen. Nu lijkt ze alleen nog maar de sensatie op te zoeken om sensatie te creëren, wat gewoon saai is. Volgens Gaga zat er geen gedachte achter de kots stunt, maar was het gewoon een vorm van expressie. Dat hoort niet bij Gaga. Tot nu toe waren al haar stunts altijd doordacht en met een bepaalde reden, maar nu lijkt het alsof ze lui is geworden en raar doet om het raar doen.

Als je al het bovenstaande bij elkaar optelt, begint het sterk naar wanhoop te ruiken. Haar twijfelachtige creatieve partnerships, haar behoefte om te choqueren puur om het choqueren, de shittieness van haar muziek, het balt zich allemaal samen in een laatste wanhopige poging van Gaga om nog relevant te zijn. In plaats van zich kalm te houden aan de oppervlakte van het water, spartelt ze heen en weer terwijl ze haar longen vult met slokken water. Ze bezwijkt langzaamaan aan haar eigen carrière, en in wat misschien haar laatste momenten zijn, smijt ze, als een aap, met stront naar een muur in de hoop dat er iets blijft plakken.

Meer over Lady Gaga op Noisey: