Hier is-ie: de eerste recensie van Stormzy’s #Merkyburger

Het gebeurt maar zelden dat ik de kans krijg om voedsel dat ik lust op een nieuwe, originele manier uit te proberen. Soms experimenteer ik door in de supermarkt te loeren naar de buitenlandse producten, en trakteer ik mezelf op zo’n heerlijk Aloë Vera-drankje met glibberige stukjes erin, maar doorgaans hou ik het bij de vertrouwde dingen die je tegenkomt in de schijf van vijf.

Mijn smaakpapillen zijn afgestompt, omdat ik opgroeide met een dieet gebaseerd op zoetigheid en fastfood. Ik heb nog nooit een perzik gegeten, of in een abrikoos gebeten. Melk is de laatste twintig jaar niet in de buurt van mijn slokdarm gekomen. Niet dat ik niet van eten houd, integendeel, ik ben er dol op. Maar tot voor kort, nadat ik ontdekte dat het leven meer te bieden heeft dan elke dag diepvriespizza, bestond mijn dieet uit kaasstengels met smeerkaas en pasta met kip.

Daarom was ik zeer enthousiast toen ik hoorde dat de #Merkyburger – een hemelse combinatie van kaas, knoflook en brood – bij het Britse kiprestaurant Nando’s gelanceerd zou worden. Het broodje werd bedacht door grimelegende Stormzy, en enkele dagen geleden op de menukaart gezet door de pluimveebakkers van Nando’s. Dat gebeurde simpelweg omdat de rapper het vroeg. Zo invloedrijk is-ie. Dit is wat hij zei.

.@Stormzy1 voilà… pic.twitter.com/ixeSpICNlP

— Nando's (@NandosUK) March 15, 2016

Ik zat aan m’n bureau, kwijlend als een cartoonhond, in de wetenschap dat er een kans bestond dat ik mijn drie favoriete etenswaren tegelijk zou kunnen eten. Zoals ieder normaal mens tweette ik eerst het restaurant met de vraag of de #Merkyburger te vinden is in mijn lokale Nando’s-zaak. Ik kreeg geen antwoord, maar avontuurlijk als ik ben, ging ik toch kijken. Zo’n gouden kans laat je niet liggen. Al helemaal niet omdat het toevallig net lunchtijd was.

Ik wist niet goed wat ik moest verwachten, maar toen ik het restaurant binnenliep, voelde het niet als het grote moment waar ik op had gewacht. Op een paar mannen in pak na, die met laptops aan tafel zaten, was de zaak leeg. Zelfs voor een Nando’s, een plek waar de gemoedelijke sfeermuziek doet vermoeden dat mannen elkaar begroeten met een kus op de mond, was de sfeer nogal doods. Was ik de enige die de #Merkyburger zielsgraag wilde proberen? Waar waren de ballonnen en de slingers? Waar waren mijn verdomde kortingsbonnen?

Ik begon me zorgen te maken. Was ik voorgelogen? Ik zag een menukaart liggen: de halve kip stond erop en ook de steakburger. Langzaam doorzocht ik de kaart, op zoek naar de #Merky, maar tevergeefs. Misschien stond dit nieuwe gerecht op een exclusieve flyer? Ik vroeg een ober om hulp, iets wat ik nog nooit had gedaan in een fastfoodrestaurant.

Het bleek dat de #MerkyBurger niet echt bestaat, en niet op het menu te vinden is. Dat betekent echter niet dat het onmogelijk is om hem te bestellen. Als je een stuk halloumi bestelt met wat knoflookbrood erbij, kan je de burger zelf maken. Dat is exact wat ik heb gedaan. Hier is het resultaat.

Terwijl ik zat te kauwen op mijn burger, voelde ik me alsof ik echt iets had bereikt in mijn leven. Iets bestellen dat niet op de menukaart stond, gaf me een stoot adrenaline die ik nog nooit eerder had gevoeld. Ik zou iedereen willen aanraden om het ook eens te proberen. Toegegeven, de kans is aanwezig dat je ober je aankijkt met een blik die goed uitdrukt wat hij in zichzelf mompelt – een stem die als een kapotte platenspeler “weirdo” blijft herhalen – maar het is met geen enkele andere sensatie te vergelijken. Zoals Drake ooit zei: je leeft maar één keer. Omdat je tot hier bent gekomen in dit verhaal, lijkt het me tijd voor de grote finale. De enige reden waarom je dit stuk bent gaan lezen. De allereerste, kritische recensie van een nieuw gerecht dat net op de markt is gekomen. Hoe smaakte het? Dat laat ik over aan gerenomeerd voedselcriticus Future Hendrix over.