De auteur op links.In de derde aflevering van een nieuw seizoen De Wereld Draait Door zit een stelletje BN'ers wat na te praten over Charlie Hebdo. Ter afsluiting zingt een singer-songwriter Bob Marley's Redemption Song. Hij is blank, heeft de De Beste Singer-Songwriter Van Nederland gewonnen en overduidelijk staan oefenen op zijn cameraperformance. Op een groot scherm achter hem zweven de namen van de doodgeschoten cartoonisten melancholisch in het rond. Een beetje kots bereikt de voorkant van mijn mond.Ik was zelf ooit te gast in de eerste aflevering van een nieuw seizoen DWDD. In 2012, na de zomerstop. De makers van het programma hadden besloten dat de kijker nóg minder muziek wilde zien en Matthijs zou dan ook niet langer de moeite nemen om voor het nummer een praatje te maken met de band. Gewoon zestig seconden spelen en oprotten. We kregen van te voren lekker eten en Matthijs was heel aardig in het echt. Hij schonk onze bassist een hoedje dat hij toch nooit droeg en de hele band ging op de foto met Maurice de Hond.We hadden in het verleden een paar keer vol DIY-punkbravoure geroepen dat we nóóit bij DWDD zouden optreden. Maar als je als Nederlandse band bij Matthijs in de studio een nummer (of een flard daarvan) mag spelen, dan doe je dat. Het programma wordt immers uitgezonden op de magische TV en dat is het allerhoogst haalbare dat een muzikant ooit kan bereiken in 't leven. Er kijken iedere avond zo’n anderhalf miljoen mensen en DWDD is het enige grote televisieprogramma waar je als Nederlandse band überhaupt terecht kunt met je muziek. Opportunistisch besloten we dat we wel gek zouden zijn als we het niet zouden doen. Waarom heb ik dan toch spijt van ons optreden bij DWDD?Omdat DWDD blanke singer-songwriters die een wedstrijd gewonnen hebben Redemption Song laat zingen als er mensen zijn vermoord, daarom. Omdat DWDD een intro heeft waarin foto's van willekeurige babyboomiconen als Bob Dylan, Jimi Hendrix en Einstein worden geflashed om de toon te zetten. Omdat DWDD een blik semi-bn'ers opentrekt om een zogenaamd betrokken Nederlandse ebolaversie van Band Aid te doen. Omdat DWDD verantwoordelijk is voor het bestaan van Tangerine. Omdat DWDD radio-dj's uitnodigt die ‘Calvin Harris’ antwoorden wanneer gevraagd wordt naar de muzikale verrassingen van 2014. Omdat DWDD poezelige singer-songwriters vraagt om druilerige zeiknummers te maken van ijzersterke hits uit de jaren tachtig en dan gaat zitten doen alsof die versie beter is dan het origineel. Omdat Matthijs van Nieuwkerk piekfijn geïnformeerd is over al zijn gasten behalve over zijn muzikale gasten, en deze vervolgens één minuut geeft om hun hart en ziel ten gehore te brengen – tenzij je band Triggerfinger heet.Kortom, omdat DWDD geen respect heeft voor muziek. Althans, niet voor nieuwe muziek. Wel voor Bob Dylan, singer-songwriters met hoeden, klassieke muziek en voor bands die Pinkpop headlinen. Toen de jonge boys van Nouveau Vélo in de eerste DWDD-aflevering van 2015 een nummer kwamen doen, kon Matthijs het niet laten om de jongens te vertellen dat ze wel hun best moeten doen op Eurosonic hoor! Het belerende toontje en vervolgens de minachtende houding waarmee hij de lijst met aanstaande optredens van de band aanhoorde (totdat Paradiso voorbijkwam, daar heeft Triggerfinger ook weleens gespeeld!) is tekenend.Het is duidelijk dat de muzikale filosofie van DWDD is dat je moeder het ook leuk moet vinden. Voor de edge mag er af en toe iemand een minuutje iets minder geijkt spelen, maar het liefst niet te luid. Dat is een keuze en dat is prima, maar tegelijkertijd is DWDD voor Nederlandse muzikanten het enige programma waarin je kunt optreden. Je zou in het voordeel van DWDD kunnen beargumenteren dat het chill is dat je überhaupt ergens op televisie je geluid kan laten horen, maar dat is onzin. Als jij en je muziek ergens maar half welkom zijn uit een soort van verwaande vorm van medelijden, heb je daar niets te zoeken. De makers van DWDD hebben weinig respect voor muziek en ik vind niet dat ze ons zo aan het lijntje kunnen houden. Doe niet zo schijnheilig, knikker de muziek eruit en nodig alleen dingen uit die moeders trekken. Tegen muzikanten zou ik willen zeggen, verzet je tegen deze hypocriete vorm van betrokkenheid die alleen maar bestaat voor het ego van de programmamakers.Ben Stiller in Zoolander (2001)Op het moment dat de redactie ons vroeg voor een optreden, stond mijn band net op het punt om de dingen wat professioneler aan te pakken. We wilden geld verdienen met muziek. We wilden beroemd worden. De verleidingen van TV, 3FM en optredens op Lowlands overmanden ons. Onze punkharten ten spijt hebben we de televisiestudio die avond gelaten voor wat ie was, en zaten we in onze designeroverhemden muisstil naar het saaie gelul aan tafel te luisteren totdat we ons minuutje mochten doen. Ik denk dat we bang waren om het voor altijd te verneuken bij de mensen van de televisie. Het was nu beroemd of nooit beroemd.Achteraf gezien hadden we het dus wél moeten verneuken – of niet moeten gaan. We hadden ons iniedergeval niet onze identiteit moeten laten bepalen door de DWDD-droom. Daar ben ik nu van overtuigd. Waarom dachten we bekend te worden via een programma dat onze muziek volledig ondermijnt? Toegegeven: Als de boekingen daarna binnen hadden gestroomd, had ik dit stuk nu niet geschreven. Maar de realiteit is dat beroemd via DWDD alleen werkt voor brave jongens met hoedjes en skinnyjeans. Niet voor etters uit Amsterdam Noord die zich proberen te conformeren.Daar komt bij dat je er qua promotie ook geen reet aan hebt;traumahelikoptervertelde hier op Noisey al eens over hun ervaring met DWDD: “Eén keer bij DWDD spelen, hoeveel likes krijg je er dan bij? Twintig misschien?” Niet dat je het doet voor de facebooklikes, maar waar je het wel voor doet lijkt me duidelijk. Ook wij zijn met ons DWDD-optreden – behalve met de trots van onze moeders en een pretentieus zinnetje dat we konden toevoegen aan onze bandbio – geen reet opgeschoten. Ons optreden bij DWDD is nu niets meer dan een smet op ons verder onbevlekte en rebelse punkimago.De smet:Lang niet iedereen is tevreden met de gang van zaken in Nederland Muziekland:Postmodem is de vetste band die niet op Noorderslag speelt[Waar is het geluid van Amsterdam?](http://Wat is het geluid van Amsterdam?)
Advertentie
Advertentie
Advertentie
Advertentie