Een potje Levensweg met Mr. Polska

Je klauwen vriezen eraf, overal zitten vetvlekken van het gourmet, het brandende maagzuur loopt in druppeltjes uit je neus – kankeren op de feestdagen is veel te makkelijk. Nee, neem dan een voorbeeld aan ons, je vrolijke kerstvrienden van Noisey. Wij proberen er namelijk wel wat van te maken, en hoe kan dat beter dan met oer-Hollandse gezelligheid? Nou?! Daarom spelen wij om het jaar af te sluiten bordspelletjes met artiesten die iets te vertellen hebben, met vandaag Mr. Polska.

Het speelveld van Levensweg is een prima plek om even te ontsnappen aan het echte leven. Alle goede en slechte keuzes die je in je eigen leven hebt gemaakt bestaan even niet meer. Opeens liggen overal kansen om helemaal op nul te beginnen en nu wél die scriptie af te maken, je droom een filmster te worden na te jagen of om simpelweg iets te beleven.

Aan dat laatste is er bij Polska nooit een gebrek geweest. Als een soort ongeleid knalprojectiel stuitert hij al jaren door de muziekwereld. Eerst als de man met de hamer uit sloopcollectief Nouveau Riche, maar nu al een behoorlijke periode als… ja, als wat eigenlijk? Hij bracht een aantal tracks uit – een paar vermakelijke samenwerkingen met onder anderen Lil' Kleine, Josylvio en Yung Nnelg – maar van een nieuw officieel project is het sinds 2015 niet gekomen. Want zelfs in het slopen is een tijd van komen, gaan en terugkeren. Hij maakte de afgelopen jaren wel muziek, maar was naar eigen zeggen te bang om het uit te brengen. Het jarenlang doormidden trappen van ieder podium wat hij tegenkwam eiste z’n tol. Hij raakte uitgeput, zakte in een dal om daar vervolgens helemaal zelf weer uit te klimmen. Morgen komt zijn nieuwe EP – logischerwijs genaamd De Sloper – uit bij Noah’s Ark. Een sicke, nieuwe beurt in zijn eigen potje levensweg.

Noisey: Hoe gaat het op dit moment eigenlijk met jouw leven?
Polska: Wel goed. Ik merk dat ik scherp moet blijven. Voor m’n gezondheid en mentale gesteldheid. Ik ben erg gedisciplineerd in gedisciplineerd leven merk ik.

Hoe doe je dat dan, scherp blijven?
Ik heb een winning team van elementen die ervoor zorgen dat ik goed in m’n vel blijf zitten: normaal slapen, goed eten, sporten, proberen een goed mens te zijn. Zolang deze dingen geen randzaken voor me zijn, voel ik me goed. Ik zeg op veel dingen ja, merk ik.

Bijvoorbeeld op een potje Levensweg.
Ja. Al zou ik dit sowieso wel doen. Wat ik meer bedoel is dat ik voorheen elke stap honderd keer overdacht. Is dit wel een goed idee? Moet ik dit zo doen? Is dit het juiste moment? De laatste tijd heb ik iets meer schijt. Ik was gewoon ziek ongelukkig, snap je? Maar het leven is een stuk leuker als je sneller ja zegt op iets.

Ben jij eigenlijk een bordspelletjesmens?
Ik vind het wel leuk, vroeger ook. Nu speel ik af en toe met m’n dochtertje. Mens Erger Je Niet bijvoorbeeld. Ze is nog klein, dus ik kan haar nog niet kapot maken met Monopoly. Yo, hoe kut begint dit spel trouwens? “Je start een studiecursus, betaal veertigduizend aan lening.” Dit is hoe kut het leven is, hè?

Het wordt erger: “Koop studieboeken en een computer, betaal twintigduizend.”
Oké. Ik word nu al lijp, man. Hoe kan ik proberen de jeugd te motiveren als dit is hoe het leven werkt?

Vrijdag komt je EP uit. Sinds een lange tijd is er weer muziek van jou. Heb je er zin in?
Ja, maar het is wel zwaar. Waar ik het net al over had, dat constante overdenken maakt het zwaar. Ik maak me letterlijk overal druk om. De titel, tracklist, singles, clips. Ik vraag me echt af of andere artiesten dat ook hebben, het lijkt erop alsof zij er zo veel makkelijker mee omgaan.

Heb je dit altijd al gehad? Als ik terugdenk aan Nouveau Riche zie ik een paar lompe gasten die dusdanig hard knalden dat alles vanzelf ging.
Vroeger werd er ook wel veel uitgedacht hoor, door iedereen. Er was wel een plan. Een eigen planeet hadden we, en we wisten precies wat er allemaal op die planeet pastte omdat we het volledig zelf in konden richten. Ik ben daar bekend geworden en ik heb daar mijn successen behaald, dus het is verleidelijk om in die wereld te blijven. Terwijl ik gewoon mijn eigen planeet aan het bouwen ben nu.

Hoe ziet die planeet eruit?
Groen. Lekker stil. Overal rijden Tesla’s. Tja, m’n leven is saaier geworden. Gelukkig haal ik plezier uit andere dingen. M’n dochter, aan mezelf werken, mezelf ontwikkelen.

Klinkt volwassen.
Kijk: het is echt leuk om elke dag teringdronken te zijn. Je maakt veel meer mee. Ik kon het ook goed. Ik functioneerde gewoon. Drank, drugs, neuken, niet slapen, roekeloos leven en tegelijkertijd ook nog presteren onder die omstandigheden. Maar hoe graag ik het ook zou willen, het lukt gewoon niet meer. Lichamelijk zou het nog wel kunnen, zo oud ben ik nou ook weer niet, maar mentaal heeft het me totaal gek gemaakt.

Je zei net dat je ongelukkig was in die tijd. Als je terugkijkt naar vorig jaar rond kerst, hoe zag je leven er toen uit?
Het was één groot dieptepunt. Alhoewel, die zomer daarvoor was misschien nog erger. Maar vorig jaar rond deze tijd zei ik tegen mezelf dat het echt niet langer kon. Je moet iets doen, anders is het klaar. Ik had dagelijkse paniekaanvallen, en zelfs als ik hard nadacht kon ik me niet meer bedenken wanneer ik voor het laatst vrolijk was. Daardoor takelde ik ook lichamelijk af; haaruitval, eczeem, rugpijn, nekpijn. De stress zat zo diep in m’n botten dat het me kapot maakte. Als ik mailtjes las zag ik de woorden wel, maar ik begreep er letterlijk niets van.

Wat maakte die zomer zo heftig? Jij deed van die zomertours langs alle badplaatsen toch?
Ja, ik heb dat wel gedaan omdat ik geld nodig had. Ik moet ook gewoon eten. Ik ging zo hard dat ik dacht dat alles altijd goed zou komen. Op een gegeven moment pleurde ik op m’n bek. Zat ik backstage in Portugal hyperventilerend mijn mental coach te bellen. “Ik moet optreden maar ik word helemaal gek, wat moet ik doen? Ik kan dit niet, maar ik heb het geld wel nodig. Ik heb nog zes shows deze week!” En dat terwijl het de eerste jaren dat ik het deed geweldig was. Bro, ik heb dingen gedaan en gezien die het daglicht niet kunnen verdragen. Ik was een fucking raket. Niemand kon mij stoppen. Ik dacht echt dat ik onsterfelijk was. Zet een muur neer en ik ga er toch wel doorheen. Zo leefde ik.

Ik heb toen ook Expeditie Robinson gedaan, zat ik opeens vier weken op een eiland in de piek van mijn carrière. Ik deed dertig shows per maand, alles wat ik aanraakte veranderde in goud, geld stroomde uit m’n kont. Net daarvoor was ik vader geworden terwijl ik eigenlijk geen kind wilde, en midden in de chaos van drank en drugs werd ik door dat programma naar het niets getrokken. Dat maakte een enorme impact, maar het lukte daarna niet om mijn lifestyle los te laten. Ik dacht dat ik het wel kon combineren, maar vanaf dat moment kreeg ik het gevoel dat ik op de Titanic zat. Ik had de film al gezien, maar nog steeds wilde ik er niet afspringen.

Klinkt logisch dat jij uiteindelijk degene was die jezelf stopte.
Ja. Al moet ik echt hard op m’n bek pleuren voor ik de kracht heb om iets te veranderen. Mensen waarschuwen mij altijd voor shit, maar ik leer pas van iets nadat het me helemaal kapot heeft gemaakt. En dat heb ik nog steeds. Het is nu zelfs zo dat ik ziekelijk angstig ben voor drank, roken, te weinig sporten of slecht slapen. Als ik niet genoeg aan mezelf werk, raak ik daarvan in paniek. Keihard aan mezelf werken is de enige manier waarop ik kalm kan worden. De angst is er nog steeds, maar het zit nu dus in andere dingen. En dat is nooit goed, dus ik weet dat ik daar ook nog aan moet werken.

Wat aan dat leven maakte je zo angstig?
Je valt compleet in een gat op het moment dat je thuiskomt van zo’n tour. De wereld is zo sick confronterend. Pak je telefoon en je wordt in je gezicht geslagen met andermans succes. Mijn laatste album heb ik vier jaar geleden uitgebracht. In de tussentijd maakte ik wel muziek, maar ik was te bang om het uit te brengen. Boekingen liepen terug, het gevoel dat mensen me vergeten werd sterker. Terwijl er dagelijks mensen naar me toe kwamen om te vragen of ik nog muziek maakte.

Ik ben zo blij dat ik uit deze sunken place ben, en ik ben blij waar ik nu sta. Ik zit nog wel stang, maar er zijn zeker momenten waarop ik meer geld had dan nu. Of in ieder geval meer geld verdiende dan nu. Maar ik was niet gelukkiger en zeker niet gezonder. Kijk hoe cliché dit klinkt. Als iemand dit een paar jaar geleden tegen mij had gezegd zou ik denken: oké, leuk voor jou, maar ik ben een fucking rockster. Hoe ga jij mij vertellen dat gezond leven beter is dan wat ik nu doe?

Was het confronterend om te zien dat jongens van de planeet waar je het net over had – Boaz van de Beatz, Ronnie Flex, JeBroer – allemaal wel een volgende stap hebben gezet?
Ja, dat is wel confronterend. Omdat er toch een stem tegen mij zei: shit man, wat ben je aan het doen? Jij stond ook op dit punt. Jij was ook ooit de beste. Terwijl ik wel altijd in mezelf heb geloofd, en heb geloofd dat ik een survivor ben. Ik ben er ook heilig van overtuigd dat alles wat ik heb gedaan in mijn leven pas het begin is. Een voorbereiding op veel grotere dingen.

Zoals?
Ik weet dat nog niet helemaal, maar ik probeer mezelf wel bewust te trainen op het herkennen van mogelijkheden. Niet zeiken, maar gewoon proberen. Ik heb altijd tegen mezelf gezegd dat ik voor m’n dertigste een millie moet hebben gemaakt. Kijk, dat is gelukkig gelukt, maar wat nu? Ik kan niet de rest van m’n leven chill zijn met de gedachte dat het gelukt is. Ik moet andere dingen doen. Ik loop al heel lang met het idee om een eigen label te beginnen, maar ik doe het niet omdat ik de hele tijd naar het juiste moment aan het zoeken ben. Terwijl ik dit soort shit eigenlijk gewoon moet doen.

Ik heb bijvoorbeeld ook mijn vader ontmoet, na 28 jaar. Er was altijd een stiefvader voor mij, dus ik heb nooit gebrek gehad aan iemand in een vaderrol, maar ik heb me als tiener wel altijd afgevraagd waarom hij mij niet wilde. Nu weet ik dat dit niet aan mij lag, maar aan een conflict tussen hem en m’n moeder, dat was wel fijn om te horen. Ik ben ook heel blij dat het geen fucking sukkel is, man. Wat als je 28 jaar lang wacht op een domoor?

Ik geloof dat je levensweg hebt gewonnen op het moment je het lekkerst gaat bij je pensioen. Kijk je daar weleens naar uit?
Er zijn wel eens momenten geweest dat ik al m’n geld op had gemaakt. Op, op. Echt op. Dat ik m’n manager belde en dat hij het ook niet kon geloven. Nog voor de belastingen waren gekomen. Dus ik denk wel dat het chill is om zo snel mogelijk gefikst te hebben dat je niet meer iets hoeft te doen om geld te verdienen. Dat je investeringen hebt gedaan die ervoor zorgen dat het geld gewoon uit je reet komt als je zit te schijten. Dat wil ik.

De Sloper is vanaf morgen overal te streamen. Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.