Bizzey kocht handschoenen van acht barkie van zijn eerste Yellow Claw-salaris

Als er iemand uit Nederland veel geld verdient met muziek maken, is het wel Yellow Claw. De groep staat op elk groot festival in de Verenigde Staten, werkte samen met grote namen als Quavo en Ty Dolla $ign, en vloog ondertussen de hele wereld over. Toch besloot afgelopen zomer de mc van het trio, Bizzey, dat het genoeg was geweest. Hij keerde definitief terug naar Nederland om hier verder te gaan als solo-act. Dat leidde tot tracks waarop hij samenwerkt met Mula B, Adje en Josylvio, artiesten die op hun beurt wereldberoemd zijn in Nederland. We wilden weten wat Bizzeys eerste grote uitgave was van zijn Yellow Claw-salaris, dus spraken we af in zijn thuisstudio in Amersfoort, waar hij ons vertelde over zijn financiële succes en wat hem dreef om te stoppen met Yellow Claw.

Noisey: Je kocht handschoenen van je eerste Yellow Claw-salaris. Vertel.
Bizzey: Ik had net mijn eerste succes en het kwartje viel: er komt nu zoveel geld binnen, ik hoef me geen zorgen meer te maken. Dus zei ik tegen mijn vriendin: "Weet je wat we vandaag gaan doen? We gaan gewoon winkelen en niet op het prijskaartje kijken." In een skateshop in Eindhoven had ik een paar lammy-achtige handschoenen gekocht. Die guy van die winkel keek me wel raar aan maar ja, ik had afgesproken dat we niet naar het prijskaartje zouden kijken. Later heb ik toch stiekem gekeken, bleek dat ze ongeveer acht barkie kostten. Het domste is dat ik in mijn vorige huis de tuin wilde schoonmaken. Zonder na te denken heb ik die handschoenen gepakt. Nog belachelijker dan handschoenen van achthonderd euro kopen is om er mee te gaan tuinieren. Mijn vrouw heeft ze daarna ook weggegooid. Ik leef trouwens wel al echt lang van muziek. Ik betaalde daar altijd al mijn dingen van.

Al zo'n elf jaar toch?
Langer nog wel, man. Ik was sowieso al bezig als money-gettende mc in de clubscene. Dan maakte je twee of drieduizend euro in de maand.

Daar kun je geen handschoenen van acht barkie van kopen.
Haha, ik leefde best skeer, maar wel van mijn rapmoney. In de tijd van die handschoenen, toen kon ik echt domme shit kopen. Ook bijvoorbeeld deze brommer. Ik was op Bali en daar rijden overal dit soort motoren rond. Die shit vond ik zo vet, dat ik een oude brommer kocht en helemaal liet customizen door een handige vriend. Hij heeft er een nieuwe crossbrommer van gemaakt met een blok van 100cc eronder.

Cool ding! Ik vroeg me af: hoeveel tijd heb je in Amerika doorgebracht?
Mijn hele leven was in Amerika, drie jaar lang. Eerst waren we er twee weken per maand. Maar vanaf een bepaald moment was ik eigenlijk maar een week in de maand thuis.
Daar werd ik niet gelukkig van. Ik woon nog steeds in Amersfoort en dat heb ik bewust gedaan. Mijn matties die ik van jongs af aan ken doen normaal tegen mij. Als ik uit de hoogte doe, dan merk ik dat. Ik ben die guy uit de groep die het meest voor schut wordt gezet als ik domme shit zeg. In Amerika kan dat niet. Je zou daar kunnen zeggen, "mijn dampoe ruikt lekker" en dan zeggen de mensen om je heen: "Yeah man, awesome, it smells amazing! Your fart is ridiculously good!"

Was er dan helemaal niets meer dat je daar leuk vond?
De shows en op het podium staan vond ik wel altijd leuk. Met Nils en Jim vond ik het ook altijd leuk. Je hebt met je matties een droom bereikt. Met mijn tourmanager – Reggie die ook uit Amersfoort komt – had ik het ook altijd leuk. Ik vond al het andere alleen niet meer leuk. Het niet slapen, het soort van overdreven luxeleven. Als je in een penthouse in Vegas zit en je hebt alles, maar je voelt je nog steeds heel slecht, dan is dat confronterend. Ik ging op het laatst slecht op al de luxe en alle privileges die we hadden.

Wat voor soort privileges?
De laatste keer dat ik naar Amerika ging, werd ik opgehaald in een limo. Vervolgens werd ik met een helikopter van het hotel naar een festival gevlogen. Daarna nog een privéjet. En businessclass naar huis vliegen. Dat is best wel ridiculous.

Wat heb je geleerd door je ervaringen in Amerika?
Het is die werkethiek van geen losse flodders schieten. Dat heeft te maken met Amerika, maar ook met de jaren ervaring die ik heb. Ik heb vaak dat ik met een idee in mijn hoofd begin, dan werk ik dat uit met een producer, en dan wil ik die en die rappers eigenlijk het liefst erop. Ik denk heel erg in plannen en dat is wel iets wat ik heb meegenomen uit Amerika.

Nu is Nederland alleen niet zo lucratief als Amerika. Kun je er nog steeds goed van leven?
In Amerika krijg je hele hoge gages en we hebben daar een triljoen shows gedaan, dus ik kan nog steeds leven van Yellow Claw-money. Daarnaast is Nederland best wel een goede markt. Je kunt hier hartstikke veel shows doen per maand. Inmiddels doe ik er zo'n tien a vijftien per maand en in de zomermaanden misschien wel dertig. En ik hoef met niemand meer te delen. Plus, ik kan nu eindelijk sparen. Alle domme shit heb ik al gekocht. Het eerste jaar money maken is altijd het duurste want dan ga je die domme auto kopen. Toen ik begon met money maken woonde ik in een huurhuis maar toch ga je die hele shit verbouwen omdat je als een koning wil wonen. Nu heb ik een huis gekocht. Alles heb ik al gedaan, nu kan ik lekker stacken.

Wat zou je dan doen als je geen muziek meer zou maken? Als ik er klaar mee ben, dan AirBnb ik mijn huis hier en begin ik een surftentje op Bali. Ik heb het allemaal al uitgezocht. Ik maak namelijk hele lekkere smoothies, hele lekkere kip en ik maak een goede tonijnsalade. Dus dan is dat het enige wat je kunt halen bij ons en je kan er een surfplank huren. That's exactly what I'm gonna do.

Weer dat plannen maken, hé.
Ja, dat is nu mijn droom, na mijn muziek nu. Want ik vind het wel weer fucking leuk, ik word er heel erg door getriggerd omdat er zoveel nieuwe impulsen op je af komen en ik barst van de inspiratie. Wat ik vóór Yellow Claw deed, tijdens Yellow Claw deed en nu allemaal doe, is allemaal heel anders. Dat vind ik ook echt leuk. Ik krijg een hele impuls om weer andere dingen te doen.