Lady Boys
Foto door Felix Baumsteiger

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

YĪN YĪN zijn de ongebalanceerde buren van de Nederlandse Thaise psych-rock

“Ik denk dat je niet altijd beide kanten van de weegschaal hoeft te hebben om in balans te zijn. Misschien dat als je uit balans bent, je in staat bent een nog betere balans te vinden.”

Met Eurosonic Noorderslag voor de boeg hebben we het de komende week weer uitgebreid over de mallemolen van de muziekindustrie. Onze stukken vind je allemaal op een overzichtelijke pagina. Vandaag spreken we YĪN YĪN, die hun Nederlandse Thaise psych-rock naar Groningen brengen.

Kees en Yves zijn buren. Of toch niet? Lees snel verder om de schokkende waarheid te achterhalen. Of nou ja, zo schokkend is het niet. Het ligt vooral aan je definitie van buren. De twee Limburgse vrienden maken samen muziek (en met ‘muziek’ bedoel ik psychedelische rock met een Thaise twist) als YĪN YĪN, maar je kunt ze (en met ‘ze’ bedoel ik Kees) ook kennen van Baby Galaxy en YAYAYA. Aanstaande zaterdag spelen ze op Noorderslag, en ze hebben net een single uitgebracht op Bongo Joe Records.

Advertentie

Noisey: Even voor de goede orde: koriander smaakt naar zeep.
Yves: Dat klopt, ja. Honderd procent.
Kees: Nee, volgens mij niet.

Waar smaakt het dan naar?
Kees: Naar bloemetjes.

Vooruit. Jullie band heet YĪN YĪN. Klinkt alsof jullie niet helemaal lekker in balans zijn.
Yves: Correct, daar heb je een punt. Maar ik denk dat je niet altijd beide kanten van de weegschaal hoeft te hebben om in balans te zijn. Misschien dat als je uit balans bent, je in staat bent een nog betere balans te vinden.

Klinkt alsof je er veel over hebt nagedacht.
Yves: Jaren.

Jullie heetten eerst Lady Boys. Vanwaar de naamsverandering?
Yves: Lady Boys was een werktitel. We begonnen gewoon wat dingen op te nemen voor de lol. We hadden het idee om Thaise muziek te maken, maar het was allemaal niet zo serieus. Vandaar dat we onszelf Lady Boys noemden. We hadden een cassette gemaakt en we moesten titels gaan bedenken, maar we konden alleen woordgrapjes bedenken. Thaitanic, bijvoorbeeld. We hebben een hele lijst met dat soort titels. De helft van de liedjes op de cassette zijn gewoon vernoemd naar plekken waar we langs zijn gereden. Een van de liedjes heet bijvoorbeeld Alpaca Mountain, omdat er een alpacaboerderij zit in het dorp waar we de opnames maakten.

Veranderde er iets aan hoe jullie werken, als het begon als grap en nu serieus is geworden?
Kees: Ik zou het geen grap willen noemen. We steken nergens de draak mee. Het was iets wat we deden zonder verwachtingen, gewoon een zijproject van twee vrienden. Maar toen kwam die tape, en de reacties erop waren goed. Mensen vonden het leuk. Ineens heb je dan een boeker en een label en wordt alles een stuk serieuzer.
Yves: We zijn nu een vierkoppige band. Dat was ook een reden voor de naamsverandering, omdat het een nieuw begin was.

Advertentie

Waarom Thaise muziek?
Kees: Ik denk dat het komt omdat zowel Yves als ik al lang in veel bandjes spelen, en we veel verschillende dingen hebben uitgeprobeerd. We draaien ook weleens op feestjes en daarom zijn we altijd op zoek naar nieuwe muziek. Zeven jaar geleden ontdekten we bijvoorbeeld de afrobeat, en raakten we geïnteresseerd in Afrikaanse muziek. We zijn altijd nieuwsgierig naar dingen die we niet gewend zijn. Dus ja, zo kom je uiteindelijk terecht bij Thaise muziek, of Aziatische muziek in het algemeen.
Yves: Ik begon oosterse toonladders te oefenen op mijn gitaar. Andere stemmingen, allemaal erg interessant. Ik zou trouwens niet zeggen dat we per se Thaise muziek maken, maar er zijn wel veel oosterse invloeden.
Kees: We zijn het ‘thaichedelic’ gaan noemen, maar ik ben er zeker van dat mensen in Thailand dit niet herkennen als Thaise muziek.
Yves: We pretenderen ook niet dat we Thaise muziek maken.

Maar je noem het wel thaichedelic.
Yves: Dat is maar omdat mensen het fijn vinden om dingen in genres te categoriseren.
Kees: We heten YĪN YĪN, een verwijzing naar yin yang, wat Chinees is. En als we live spelen, dragen we kimono’s. Het is een mix van allerlei verschillende dingen.

Een beetje zoals het eten in veel Chinese restaurants in Nederland niet echt Chinees is.
Yves: Precies. We zijn een Nederlandse band. We maken Nederlandse muziek.

Gebruiken jullie nog speciale instrumenten in jullie muziek?
Kees: We zijn altijd op zoek naar vreemde instrumenten. We hebben ze alleen nog niet gevonden. Maar het is net zo interessant om te proberen om oosterse muziek te maken met westerse instrumenten.
Yves: Het vreemdste instrument is mijn gitaar met twee halzen. Maar dat is vooral omdat ik verschillende stemmingen nodig heb in liedjes.

Advertentie

Ah, dat heeft echt een functie? Ik dacht dat dat vooral bestond omdat het er cool uitziet.
Yves: In het begin had ik twee verschillend gestemde gitaren nodig. Ik ben erg blij dat ik nu deze gitaar heb. Het geeft me veel vrijheid, behalve bewegingsvrijheid. Het is een erg zwaar ding.

Echt?
Yves: Negen kilo.

Jullie zijn buren, toch? Tenminste, dat begreep ik.
Kees: Ja.

Waarom?
Kees: Puur toeval. We woonden eerst verder van elkaar vandaan, en toen werden we vrienden. Yves woonde ergens tijdelijk.
Yves: En nu wonen we, wat zal het zijn, dertig stappen van elkaar?
Kees: Zeventig.

Zeventig stappen? Dat noem ik geen buren.
Kees: Het is om de hoek.

Welja. Tot slot: hoe ver is het van Limburg naar Groningen met de trein?
Kees: Vijf uur. Maar wij gaan met de auto.

Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.