Fotografen van Magnum delen de intiemste foto's die ze hebben geschoten

We zijn dol op Magnum Photos — zo dol dat we pas nog samen met het fotoagentschap een magazine hebben gemaakt. Dus toen ze ons exclusieve beelden van hun nieuwste online project aanboden, zeiden wij natuurlijk volmondig 'ja'. Voor Up Close & Personal: The Most Intimate Photos from Magnum werden zestig van de fotografen en kunstenaars van Magnum gevraagd om uit hun archief een beeld te kiezen rond het thema van intimiteit. Afdrukken van deze foto's zijn tot en met vrijdag 13 november te koop voor honderd euro per stuk.

Hieronder vind je een selectie van de werken die te koop zijn, met een korte verklaring van de fotografen over waarom ze deze foto's gekozen hebben.

"Wat is er intiemer dan een seksschool in Tokio, en dan vooral les 437B, het 'zuigen aan de tenen'? Ik probeerde vijf maanden lang een intieme band op te bouwen met Japan, maar ik bleef ergens altijd een buitenstaander. De glazen muur van taal scheidde ons. Ik kon naar binnen kijken, maar begreep niet altijd wat ik zag."

"Het was misschien beter geweest als ik wist wat er hier gebeurde. Maar misschien ook wel niet, want door mijn onwetendheid moest ik beter opletten en kon ik mijn fantasie op de vrije loop laten. Daardoor werden we op een onverwachte manier toch intiemer."

"Ik heb deze foto gemaakt in de herfst van 1983, bij de oude haven van New Jersey met uitzicht op het World Trade Center. Ik had gehoord dat dit een plek was waar stelletjes naartoe kwamen om stiekem te kunnen vrijen in hun auto's, te drinken en soms drugs te gebruiken. De zon ging onder en de torens gloeiden in het licht, voordat het te donker werd om nog meer foto's te maken."

"Een paar jaar geleden maakte ik een fotoserie over traditionele verhalenvertellers op de Egeïsche Eilanden. Ik kwam deze negentigjarige vrouw tegen in Karpathos, een van de meest afgelegen en ongerepte plekken in het land. Ze had weinig persoonlijke bezittingen, maar er was wel dit vogeltje; een speeltje dat iemand daar had laten liggen. Het viel op omdat het misschien het enige voorwerp in haar huis was dat geen specifiek nut had, dus vroeg ik haar ernaar. Haar ogen lichtten op. Ze liep naar buiten met het speeltje, en liet me zien wat het vogeltje allemaal kon. Ze zag er zo onschuldig en gelukkig uit als een klein kind."

"Als fotojournalist was het jarenlang mijn taak om informatie over te brengen, maar nu is mijn aanpak veranderd: ik geloof nog steeds in het belang van de fotograaf als getuige, maar ik laat tegenwoordig de kijker liever achter met een paar onbeantwoorde vragen. Waarom moet alles duidelijk zijn? Is het niet waardevol om zelf te moeten raden wat er in het beeld gebeurt?"

"Ik ben te betrokken, te veel onderdeel van het verhaal, voor mijn huidige werk om als fotojournalistiek te worden gezien. Misschien dat mijn nieuwe werk op een bepaalde manier nog steeds onder documentaire fotografie valt. Maar dat interesseert me eigenlijk niet. Ik drijf mee op een rivier en ik zie wel waar die me naar toe voert."

"Deze foto werd gemaakt op Main Street in Daytona Beach (in Florida) in 1988 tijdens de jaarlijkse Bike Week, waarvoor duizenden bikers naar het kleine stadje komen om op hun motors rond te rijden en te feesten. Ik was op zoek naar een mooi shot, en had mijn oog laten vallen op een knappe vrouwelijke biker met een prachtig lijf, toen een man (die er ook goed uitzag) op haar af stapte. Ik besloot me te richten op hun handen in plaats van hun gezichten; de eerste ontmoeting van twee lichamen. Toen ik wegging waren ze diep in gesprek. Wie weet wat er daarna is gebeurd?"

"Chicago in Illinois: twee jonge demonstranten houden even pauze tijdens de turbulente Democratische Conventie van 1968. Burt Glinn was een Democraat uit een linkse familie. Hij versloeg de Republikeinse en Democratische conventies al in 1948, toen hij net afgestudeerd was van Harvard."

"Burt legde veel mooie, gepassioneerde en spontane momenten tijdens de conventie was. Het spijt me erg dat hij niet lang genoeg heeft geleefd om Obama verkozen te zien worden in 2008. Burt geloofde sterk in de liberale en democratische opvattingen van Barack Obama."

– Elena Glinn, weduwe van Burt Glinn

"Veel fotografen ondervinden dat ze om geld te verdienen vaak foto's moeten schieten als 'professionals' en werk moeten maken dat commercieel is, en waar ze weinig om geven. Daarnaast schieten ze in hun vrije tijd dan persoonlijk werk: de foto's die gevoelens bij ze oproepen en ze voldoening geven."

"Ik heb erg veel geluk gehad. De fotoessays die ik voor Life en andere tijdschriften schoot leverden me niet alleen een inkomen op, maar waren ook mijn persoonlijke werk. Ik werkte aan verhalen die me interesseerden, verhalen waar ik sterke gevoelens over had, en waar ik al mijn talent en energie in kwijt kon."

— uit Cornell Capa. Peter Fetterman Gallery, 2002

"Het is moeilijk voor te stellen dat Tim een foto zou schieten die niet intiem is. Hij benaderde iedereen met nieuwsgierigheid en open armen; hij liet een wereld achter vol mensen die hem zagen als een vriend, ook als ze hem maar even hadden ontmoet. Tim ontmoette Jonathan op de straten van Kinshasa in 2001. Jonathan leefde al vijf jaar op straat; zijn stiefmoeder had hem uit huis gezet. In de aantekeningen van Tim staat dat hetJonathans droom was om te leren schrijven en een goede vader te zijn."

— Stephen Mayes, Tim Hetherington Trust

"Ik denk dat intimiteit voortkomt uit gesprekken, en op goede dagen kan dat leiden tot een onverwacht moment. Nadat ik drie dagen met Çagan Sekercioglu had doorgebracht op zoek naar beren, wolven en insecten belandde ik bij de caravan waar hij vogels voorzag van een pootring, in een dorpje in de buurt van de Armeense grens. Çagan is een ornitholoog en conservatiebioloog. De uitdaging was om een portret te schieten van hem met een van de kleine vogeltjes waar zijn team mee bezig was - mensen en vogels bestaan op een andere schaal. Hij stelde toen voor dat ik buiten de caravan ging staan terwijl hij van binnenuit de piepkleine vogeltjes vrijliet."

"In de maanden voor de Olympische Spelen reisde ik met de trein langs de kust van de Zwarte Zee in Rusland. Dit stelletje stond op het perron toen onze trein voorbij raasde. Knuffelen, zoenen, ruziemaken, vechten - wie weet wat ze aan het doen waren. Ze merkten de voorbijrazende trein niet op. Het was een versnelde versie van wat er vaak gebeurt als je reist en verhalen verslaat: je stapt het leven van anderen binnen, brengt wat tijd met ze door, en gaat dat weer verder."

Bekijk meer foto's uit "Up Close & Personal: The Most Intimate Photos from Magnum" en koop de afdrukken hier.