Met ‘WW Nation’ gaat Wilde Westen de rapgame compleet vernielen

In mijn eindejaarslijstje van 2016 stond een album dat nog niet uit was. Ik had het nog niet eens gehoord, maar dat maakte mij niets uit. Vanaf het moment dat de plaat werd aangekondigd wist ik namelijk al dat mijn verwachtingen overtroffen zouden worden wanneer het zou droppen. We hebben het hier natuurlijk over WW Nation van Wilde Westen.

Uiteindelijk bleef het vorig jaar stil, want het album komt morgen pas uit. Maar ik ben in de tussentijd niet van mening veranderd. Helemaal niet zelfs. Ik was afgelopen week op een luistersessie voor de plaat en kan je met een gerust hart vertellen: deze tape gaat de Nederlandse rapgame totaal vernietigen.

Wilde Westen – en dan met name Mula B en Louis – is al ruim een jaar flink huis aan het houden in hiphopland. Je kunt hier uitgebreid lezen waarom ik vind dat Mula het jaar 2016 volledig op slot had. Maar laten we vooral even teruggaan naar 2014, toen de fundering werd gelegd voor die winnende WW-sound. Voor die tijd had het label al een paar keer succes geprobeerd af te dwingen met platen van Badboy Taya en Appa, maar echt van de grond kwam het nooit.

Voor wat context: dit was een periode waarin party-rap een dingetje was. Polska en Kraantje Pappie gingen lekker, SBMG scoorde een hit met Oeh Na Na en Ronnie Flex dropte zijn debuutalbum. Maar tegelijkertijd begon straatrap vorm aan te nemen. Ismo en Lijpe kwamen een jaar eerder met hun inmiddels legendarische Zonamo-sessie, en SFB bracht Damn It, Me Libie Is Taai uit. Internationaal gezien ging Gucci Mane net het gevang in, was Future grote dingen aan het doen en begonnen Franse rappers als Kaaris met duistere nieuwe trapgeluiden te experimenteren. Dat trapgeluid was voor Wilde Westen een zegen.

Het Haagse label had tot op dit punt vooral vrij standaard hiphop uitgebracht. Je kent het wel: een boem-tak-beat, een pianootje en een synthje, en daarbovenop een vrij standaard flowtje. Niet echt een succesformule. Het nieuwe geluid manifesteerde zich voor het eerst op de track Kan Niet Gelovee van Mula B en Kingsize. Allebei zaten ze al best lang bij Wilde Westen, maar op een of andere manier was hun talent nu pas op het punt dat ze evolueerden in een vergevorderd stadium van Super Saiyan.

Ze brachten Franse invloeden, een nonchalante houding en een intimiderende toon samen, maar wel met die Haagse 'r' die je normaal associeert met bekakte mensen. En misschien nog wel het belangrijkste: ze waren grappig en niet bang om kleine gebbetjes te maken. Mula zegt op C63 bijvoorbeeld: "Ik kijk niet uit als ik oversteek,  ik weet het zeker, ik sterf in de dopegame." Een onverwachts rake combinatie van dingen.

Voor de volledige multidimensionale WW-ervaring waren de video's van cruciaal belang. Toen de video voor Rare Wapens dropte wist ik niet wat me overkwam. Nederlandse jongens die met gigantische wapens (waaronder een raketwerper) richting de camera zwaaiden in crispy slowmotion-HD. Iets van zulke hoge kwaliteit wat zo grimey was had ons land nog niet eerder gezien. Het gaf het een dosis geloofwaardigheid. Wat daarin meespeelde zijn de dansjes die één ding uitstralen: ik ben zo stoer dat ik niet te cool ben om te dansen. Precies waar we op dat moment behoefte aan hadden.

Het geluid was compleet toen de jongens in zee gingen met IliasOpDeBeat. Deze producer zorgde met zijn aardbevingen van beats voor de nekslag op de game. De WW-experience was compleet. Vanaf hier konden ze hetzelfde trucje blijven uithalen en succes boeken. Maar dat deden ze niet. De artiesten bleven innoveren. Ze bedachten nieuwe woorden (plussen, superdun etc.), nieuwe flows, nieuwe dansjes, nieuwe beats. Altijd iets geks om naar uit te kijken.

Van Wilde Westen kun je verwachten dat ze je gaan verbazen met iets wat nóg dommer (de positieve variant) gaat zijn dan het vorige. Gezien de extreem hoge kwaliteit van wat ervoor kwam, gaat het ongetwijfeld je hersenpan laten smelten. Ik kan het je na het horen van het album zelfs garanderen.

De 29 nummers op de tape geven je geen seconde om bij te komen of rustig adem te halen. Wanneer de ene banger is afgelopen knalt de volgende erin en net wanneer je dacht dat er geen raarder rijmschema mogelijk was, laat Mula of Louis horen dat het wel kan. De verrassing van de plaat is Kingsize, die naast een paar enge verses ook een paar nóg engere beats heeft getikt. Wilde Westen zorgde er al voor dat je kleine neefje weet hoe hij het beste klennies kan voorzien van sannie om zijn saaf te vermenigvuldigen, maar de groep artiesten overweldigt op WW Nation met iets dat je nooit verwachtte van Nederlandse traprap.

Het bevestigt waarom ik WW Nation het beste album van 2016 vond, ver voordat het ergens te horen was. Ik ben er dan ook vrij zeker van dat het één van de beste albums van 2017 gaat worden. Hoewel: ik heb in de wandelgangen gehoord dat er dit jaar een aantal soloplaten uit het WW-kamp gaan droppen, dus misschien kom ik hier later nog op terug.

'WW Nation' komt morgen EINDELIJK uit. Kijk hier hoe Abel onlangs Mula B interviewde tijdens de luistersessie van het album.

Coverbeeld door Timo Pisart