De X-Ray van Lowlands was zaterdag de club die je elk weekend wil bezoeken
Links: Torus. Rechts: SOPHIE. Alle foto's door Djanlissa Pringels

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

De X-Ray van Lowlands was zaterdag de club die je elk weekend wil bezoeken

Torus, LYZZA, Lorenzo Senni en SOPHIE waren deze nacht de charismatische leiders van een cult die zijn volgers oplegt te dansen tot diep in de ochtend.
Sander van Dalsum
Amsterdam, NL
Djanlissa Pringels
foto's door Djanlissa Pringels

De zaterdagavond van Lowlands is nog nauwelijks begonnen, en naast mij staan een aantal kale, ik gok Duitse, kerels al vol overgave met hun armen te zwaaien, wuivend naar de drop waar ze al ruim een minuut op wachten. Het is aan Lorenzo Senni om het gepeupel op hun wenken te bedienen, en de producer gaat achter z’n enorme mixer minstens even lekker op z’n ‘pointillistische trance’ als de mensen die naar de X-Ray zijn gekomen om hem te zien.

Advertentie

Het barst van de lasers die door de zaal razen, maar die drop komt nooit. Althans, niet in de vorm die Charlotte de Witte in een tent verderop inzet om de massa te laten kolken. De Duitsers weten niet zo goed wat ze ermee aan moeten. De hemelse akkoorden hakkelen in al hun staccato-glorie door de hangar, maar een kickdrum of hi-hat blijft uit. Niet geheel verrassend als je zijn muziek al eens thuis hebt geluisterd, maar als je hierheen bent gelokt door termen als ‘trance’ en ‘hard techno’, waarmee het festival hem beschrijft, kom je lichtjes bedrogen uit. Die verwarring gaat nog heel de nacht door bij dit podium, met een line-up die niets te doen heeft met voorspelbaarheid.

Naast Lorenzo Senni stappen namelijk ook LYZZA, Born in Flamez, Dinamarca, SOPHIE en Torus de booth in tot half vijf in de ochtend. Een erg fraaie line-up wat mij betreft, maar ook voor de artiesten zelf, kan ik me voorstellen. Een clubavond met zo’n genreloos, experimenteel affiche kom je niet al te vaak tegen, je moet ervoor naar de Randstad afwijken voor feestjes als Progress Bar, Sonic Acts, Bar None en LYZZA’s eigen X3. Nu kunnen nietsvermoedende festivalgangers in Biddinghuizen ook eens een kijkje nemen in het eigen wereldje dat deze muzikanten creëren. Een stuk interessanter dan op de maat dansen bij Tom Trago of Red Axes in de India, want die kennen we inmiddels wel.

Lorenzo Senni

Born in Flamez daarentegen, ken ik een stuk minder goed. De artiest uit Berlijn is een soort enigma, net als de tracks die de muzikant maakt. Voor de gelegenheid is er een drummer mee, wat de industriële muziek een stuk minder kil maar niet minder industrieel maakt. Soms is er niet veel meer te horen dan drums, wat het in combinatie met de uitdossing van het duo en de geflipte visuals een van de raardere optredens maakt van de avond.

Advertentie

Maar goed: SOPHIE is duidelijk degene om wie het voornamelijk draait deze avond. Niet zo gek, als producer heeft ze met haar prettig hysterische tracks wereldwijd aandacht getrokken, ze bracht onlangs een even gestoord als hartverscheurend album uit, en wordt geassocieerd met de smaakmakers van PC Music. Haar set op Lowlands gaat alle kanten op, net zoals haar debuut Oil Of Every Pearl’s Un-Insides. De kale Duitsers zijn nergens te bekennen. Mijn tegenzin om tot diep in de nacht door te gaan ook niet meer. Beschrijven hoe haar optreden klinkt, wat het met me doet en wat we ervan kunnen leren, is een opgave die ik niet kan volbrengen. SOPHIE leent zich vooral voor niet begrepen worden. Door de suis in m’n oren en de pretoogjes van mensen om me heen, kan ik er vooral uit opmaken dat je prima een uur lang enkel met scherp kan schieten, zonder dat het publiek verzadigd raakt.

Dinamarca leek in de zestig minuten daarvoor de taak te hebben mensen nog eventjes in het gareel te houden. Zijn lome reggaeton met fracties van ambient, trance en hiphop (wie helpt me aan die Plugwalk-remix die ik hoorde voorbijkomen?) maken niemand nog écht los, maar dat is misschien maar goed ook, want te vroeg je kruit verschieten is enkel goed voor existentiële crisissen, lange druilerige ochtenden op halfzachte luchtbedden en zelfvervloeking, zoals iedereen die op donderdag z’n tentje hier al opzet kan beamen.

Advertentie

Born in Flamez

Ik besluit dat het voor mij wel even wat harder kan, en ga bij de buren kijken, waar Peggy Gou alle mensen met knaldrang om zich heen heeft verzameld. Het klinkt allemaal erg prima, maar ik krijg wanneer ik mezelf door de menigte heb geworsteld direct spijt van deze domme beslissing. Ik zie de Duitsers weer, of in ieder geval wat mannen die ook kaal zijn en lenige armen hebben. Ik vang een plens bier met m’n nek. Iemand vraagt me of ik nog weet waar je op Lowlands pep kan kopen. Het is alsof ik een hap neem uit een hele grote frikandel na een week geleefd te hebben op saffraan-risotto, gekookt met champagne, met verse asperges die je twee minuten voordat het gerecht klaar is in de pan dient te gooien. Het smaakt me niet.

Nee, ik ben blij wanneer ik weer in de X-Ray sta, tussen de mensen die het snappen. Na SOPHIE mag LYZZA (allebei met grote letters omdat dit een stilistische keuze is van de artiesten, maar ook omdat ik altijd echt héél enthousiast word van haar sets) met ons aan de slag. Na het optreden van haar voorganger is het niet meer dan gepast om er een schepje bovenop te doen, en dat doet ze. De Amsterdamse dj en producer grijpt naar iets dat klinkt als oude rave, en het lijkt plots verboden te zijn om niet mee te doen met de rest. Dans of krijg zoiets als een nare griep. Dat de X-Ray op Lowlands de beste plek is qua nachtprogrammering is al jaren bekend, maar vanavond heerst er ook nog eens een familie- of cultgevoel. Je ziet dat in het ongeremde, intieme plezier binnen deze beperkte vierkante meters, maar ook op het podium. Wanneer Torus het overneemt van LYZZA staan alle artiesten die voor hem speelden naast hem mee te dansen. De cirkel is rond, want de Hagenees speelt het soort trance waar de Duitsers voor kwamen, en met een fles Moët in zijn hand staat hij mee te deinen boven op de draaitafels. Heel even bedenk ik me dat ik hem moet waarschuwen – elektriciteit samen met vocht kan levensgevaarlijk zijn en ik zou bovendien balen als de muziek zou uitvallen – maar ik grijp toch niet in. Hij heeft dit verdiend, en ik vermoed dat Lowlands de apparatuur heeft verzekerd en dat Torus een beroep kan doen op z’n eigen risico.

Torus

Dan is het afgelopen. We kunnen geen kant meer op. Lowlands is wat mij betreft afgelopen. Op zondag mogen Carista en David Vunk het ook proberen in de X-Ray, en ik ben er vrij zeker van dat ze ook iedereen meekrijgen, maar ik ben op. Dankjewel Lorenzo Senni, LYZZA, Born in Flamez, Dinamarca, SOPHIE en Torus, voor de kater, maar ook voor een clubavond waar er veel te weinig van zijn. Volg Noisey op Facebook , Instagram en Twitter .