Hector vertelt ons waarom werken in een platenzaak de beste baan ooit is

Er zijn niet veel betere manieren om een regenachtige donderdagmiddag in Londen door te brengen dan de verzameling platenzaken in te duiken die de wijk Soho rijk is. In Phonica worden we vergezeld door Hector, waar we gezamenlijk de rekken doorspitten.

De Mexicaanse dj en producer heeft een speciale band met deze winkel. Dit is de eerste keer dat hij teruggaat naar de platenzaak waar hij tot vijf jaar geleden werkte. Gemengde gevoelens overspoelen hem tijdens wat hij als een 'thuiskomst' omschrijft. "Toen ik hier voor het eerst begon, was dit de winkel waar alle sterren naartoe gingen," vertelt hij ons. Het was niet ongebruikelijk dat Richie Hawtin in de rij stond met een enorme stapel versgeperst vinyl, klaar voor de set van die avond. Hoewel hij klantenservice hoog in het vaandel heeft staan, geeft Hector toe dat die grote namen een beetje meer aandacht kregen dan jij of ik zouden krijgen. "Je weet wie ze zijn en je probeert ze iets meer te geven. Je zou iedereen hetzelfde moeten behandelen, maar zij gaven nu eenmaal een hoop geld uit. Je gaf ze net dat beetje extra, bracht wat meer tijd met ze door."

Voor Hector wist de klant het altijd het beste en figureerde hij als een soort catalogus. "De klant heeft altijd gelijk, maar ik kon bepaalde platen suggereren. Wanneer ik iemand help, weet ik wat diegene leuk vindt. Zelfs als ik er zelf helemaal niets mee heb; het was mijn taak om zo goed mogelijk op iemands smaak in te spelen." Het lijkt ons dat een baantje bij een plek als Phonica voor een aspirant-dj de meest perfecte leerschool is. Aan de muren hangen de geweldigste 12", en de rekken zijn tot de nok toe gevuld met alles van stoffige disco-edits tot scherpe minimal techno. Bovendien is iedereen – zowel collega's als klanten – goed op de hoogte. "Dit is een droombaan. Ik winkelde hier al voordat het Phonica werd. Wat kon beter zijn dan de hele dag muziek draaien en bekende dj's?"

Dat is allemaal leuk en aardig, maar hoe krijg je die baan in de eerste plaats? Bij Hector kwam het omdat hij een toegewijde platenkoper was. "Ik was mijn hele collectie verloren op Ibiza en ik kwam hier met een lijst van die platen. Phonica hielp me om ze terug te krijgen, en we werden vrienden. Daarna kwam ik een keer langs om mijn gewone inkopen te doen en kreeg ik een parttime baan aangeboden. Daarna werd ik fulltime werknemer." Dus: koop veel platen, raak ze kwijt, koop ze opnieuw en voilá – misschien krijg je de baan van je leven aangeboden.

Maar het is niet alleen maar lol. Je moet als medewerker ook releases verkopen waar je zelf je zinnen op hebt gezet. "Als je vijf exemplaren binnenkrijgt, zijn die allemaal voor de klant." En dan zijn er ook nog de gewilde releases waarbij een rol achter de kassa niet echt helpt. "Je wist dat die platen uitkwamen en je kon niet wachten tot woensdag, de dag waarop ze binnenkwamen. Er stonden rijen! De goede oude tijd."

Daarnaast is er ook nog zoiets als verzadiging. Je kan van alles teveel hebben, zelfs van dingen waarvan je het meeste houdt. Werd Hector af en toe niet moe van de continue stroom van muziek? "Jawel! Maar op maandagochtend kon je wat folk of downtempo dingen opzetten. Ik luisterde de hele dag muziek en als ik naar huis ging, ging ik muziek maken of ergens draaien." Maar deze onderdompeling had ook zijn pluspunten: "Ik heb er ontzettend veel van geleerd."

Wat heeft de carrière als platenverkoper hem gebracht? Nou, afgaande op de anekdotes van Hector heeft het hem een intuïtief vermogen gegeven om de beste platenwinkels ter wereld te vinden. "Ik ging een keer naar een winkel in Detroit met voorin Halloweenkostuums, daarna gewone kleding, vintage kleren en helemaal achterin een geweldige collectie platen." Waarschijnlijk had hij een verborgen parel gevonden, want hij kwam een aantal gewaardeerde collega's tegen, "Theo Parrish was op dat moment ook naar platen aan het kijken, en toen kwam ook nog Scott Grooves binnenlopen."

Het kopen van een plaat is een unieke ervaring. Technologie heeft vinyl dan misschien wel ingehaald, maar het zal nooit de rush overtreffen die iedere liefhebber krijgt wanneer hij die ene 12" zoekt - én vindt. "Als je mensen vraagt wat hun eerste download was, zullen ze het waarschijnlijk niet weten. Maar ze weten het ongetwijfeld als je ze naar hun eerste vinyl vraagt!" Voor Hector is het kopen van platen inherent aan zijn wereldbeeld; het is een gewoonte, een levensstijl – hij geeft toe dat hij wel twintig platen per week koopt. In zijn ogen kan het zich tegen ieder ander medium verweren. "Vinyl," vertelt hij ons zelfverzekerd, "is er nog steeds".

Hector is te volgen op Facebook en Twitter.