Novelist wil verlichting voor zichzelf en zijn mensen
Foto's met dank aan Murray Chalmers PR

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Novelist wil verlichting voor zichzelf en zijn mensen

We spraken de Britse grime-artiest over zijn album ‘Novelist Guy’, spirituele ervaringen en wat voor veranderingen de Londense jeugd nodig heeft.
Ryan Bassil
London, GB

Novelist zit onderuitgezakt in een studiostoel (zo’n mooie met wieltjes eronder) achter een enorme mixtafel in Abbey Road Studios. “Ik heb iemand horen zeggen, en ik ben het er soort van mee eens, maar ook weer niet,” begint hij. “Maar ik hoorde dus iemand zeggen dat het internet de boel meer verstierd heeft dan crack in de jaren tachtig kapotmaakte.”

Crack is verslavend, maar kijken naar je telefoonscherm ook volgens de Britse artiest. Retweets en likes ontvangen kunnen iemands gemoedstoestand aantasten. “Het is één ding wanneer iemand problemen zoekt met jou, maar om het online te zien, waar andere mensen het ook kunnen zien… Disrespect heeft altijd bestaan, maar nu kan je het allemaal op één plek vinden.” De 21-jarige rapper spreekt met overtuiging.

Advertentie

We zitten hier omdat zijn debuutalbum Novelist Guy onlangs uitkwam. Een deel daarvan werd gemasterd (“door de pro’s”) in de legendarische Londense studio, ook wel de geboorteplaats van dat ene album van de Beatles, de plek waar Blonde van Frank Ocean ontstond, en waar Adele en Stevie Wonder kind aan huis zijn. De rest van het album heeft hij thuis geschreven, geproduceerd en opgenomen – zijn regels en zijn visie. Het is moeilijk om te praten over Novelist Guy zonder te praten over waar het vandaan komt: Zuid-Londen. Onze smalltalk over het internet gaat snel naar gesprekken over geloof, politiek en de kracht van positief denken. Novelist geeft net zoveel om mensen beteren als om zijn muziek.

Mensen kunnen zeggen dat ze opgegroeid zijn met grime – ook al ken je het genre pas sinds Skepta’s Shutdown – maar voor Novelist geldt dit als geen ander. De muziek is onderdeel van zijn DNA. En de grime-klassiekers van Sharky Major van Nasty Crew, de pirate radio-uitzendingen van Geeneus van Rinse FM en de iconische dvd’s van Lord Of The Mics zijn onderdeel van het DNA van zijn wijk: Lewisham.

Toen hij zestien werd begon hij op te treden op Londense radiostations NTS en Rinse FM. Een jaar later bracht hij Sniper uit, een keiharde instrumental die ertoe leidde dat hij een EP uitbracht op het invloedrijke grime-label Oil Gang. Partijen als BBC Radio 1Xtra begonnen interesse te tonen in Novelist, en kort daarna werd hij getekend door XL Recordings voor een release: de 1 Sec-EP uit 2015. Op dat moment stond het eigenlijk al vast: Novelist is een grime-koning die zijn opkomst binnenkort ging maken.

Advertentie

Dat was het moment dat andere artiesten met grime de charts bestormden, maar ook het moment dat Novelist er eventjes mee kapte. “Ik ben geen kapitalist, ik maak muziek omdat ik muziek maken leuk vind om te doen,” legt hij uit. “Als ik alleen maar de hype achterna zou zitten, zou ik mezelf geen eer aan doen. Het is cool dat iedereen het over mij heeft, maar ik ga alles wel lekker op mijn eigen tempo doen.” Er is een contrast tussen wat hij doet en wat andere grime-grootheden zoals Stormzy doen, die begon samen te werken met Linkin Park en Ed Sheeran.

Het doel dat Novelist heeft op zijn pad naar succes is belangrijker dan het resultaat. Je hoort dat als je zijn debuutalbum luistert. Het is een plaat over bewustzijn creëren. God wordt er maar liefst zeven keer op genoemd (zoals: “I'm thankin' God I'm here today”; “ Me and God alone, got my back, what's a better fact”; “Trust in God my witness”). Religie is klaarblijkelijk geen onderwerp waar hij bang voor is om over te praten. In eerdere tracks van hem, zoals Endz, wordt vooral opgeschept (“Yeah, I'm in the ends and I've got bare gash”), dus ik vraag hem of hij bewust van toon is veranderd, of dat er iets is dat hij onlangs heeft gelezen. Waarop hij antwoordt: “De bijbel is mijn handleiding.”

Novelist kan heel erg open zijn in zijn muziek, maar hij kan ook erg gesloten zijn. Wanneer ik hem vraag naar spirituele ervaringen, antwoordt hij: “Mijn persoonlijke ervaringen zijn voor mij, dus die deel ik niet echt.” Maar in alle jaren die hij al bezig is, moet hij zijn kennis ergens vandaan hebben gehaald. Ik leg het hem voor. Hij is even stil en geeft na dertig seconden antwoord. “Ik was een keer in Canada. Ik leefde mijn leven toen net wat anders dan nu.” “Wat rookte je?”

Advertentie

“Wiet. Ik had het gevoel dat God tegen mij sprak en zei: ‘Dit is niets voor jou.’” “Bedoel je muziek of wiet?” “Wiet. Hij zei: ‘Doe wat je moet doen, want je weet wat je moet doen.” Vanaf dat moment was ik niet meteen een engeltje, maar ik zal het nooit vergeten. Ik zal het moment niet vergeten dat ik een herinnering kreeg van wat mijn missie is. Soms, wanneer je aan het randje hangt, realiseer je je dat dat niet het pad is dat je moet bewandelen.”

Het randje waar Novelist aan hing was niet per se heel dramatisch, maar het heeft zijn manier van denken wel veranderd. Hij is inmiddels gestopt met roken. Vanaf dat moment was hij positiever. Novelist Guy is daar het resultaat van. Het heeft wat weg van Boy In Da Corner van Dizzee Rascal en Treddin’ On Thin Ice van Wiley, maar het komt van een veel optimistischere plek. Het is dan ook niet een standaard grime-album – het gebruikt ook invloeden uit dancehall, pop uit de jaren tachtig, hiphop uit Memphis en zijn eigen geluid dat hij creëerde met Ruff Sound. Daarnaast klinkt het als een samenvatting van een zomer in de stad. Als je Good Day van Ice Cube in een Brits album uit 2018 kon gieten, dan is dit het.

Het is het tegengeluid van wat er tegenwoordig allemaal gaande is in de Britse muziek, zegt hij zelf. “Iedereen praat over negatieve dingen, want dat verkoopt. Ik ben daar overheen, en dat is waar mijn plaat over gaat.” Toch is de plaat ook politiek geladen. Stop Killing The Mandem is een nummer dat voortkwam uit een #BlackLivesMatter-demonstratie waarin Novelist een bord met diezelfde tekst vasthield. Deze track is niet alleen gericht op politie en politici, maar op iedereen. “Jongeren, en natuurlijk ook mensen van mijn leeftijd, maar vooral jongeren zijn tegenwoordig helemaal gek. Ze zijn gestoord. Ik kan het gewoon niet geloven. Ik dacht dat mijn generatie lijp was totdat ik zag hoe de jongeren van nu elkaar overhoopsteken.”

Advertentie

Maar gebeurde dat ook niet tien tot vijftien jaar geleden? “Niet zoals nu, bro. Er zijn laatst zeven mensen in één nacht overleden. Zeven! Ik werd gestoken toen ik dertien was. Mijn vrienden zijn gestoken. Vrienden van mij zitten in de bak omdat ze hebben gestoken of door andere dingen. Vrienden van mij zijn overleden. Maar ik zou echt niet jonger willen zijn dan ik nu ben. Als ik op Instagram kijk of het nieuws aanzet zie ik alle messen die in beslag zijn genomen en dan denk ik: waar haal je in godsnaam ezo’n mes vandaan? Sommige van die dingen komen rechtstreeks uit een game, bro.”

De moeder van Novelist, die ook zijn manager is, zit stilletjes in een hoekje en besluit zich nu in het gesprek te mengen: “Het is net kungfu.”

“Inderdaad. Wat kan je met zo’n mes doen behalve mensen doden? Ik moet er niets van hebben,” antwoordt Novelist. “Ik ga niet ruig lopen doen in mijn nummers. Mijn leven was al ruig. Ik kom uit een wijk waar dingen zijn gebeurd waar ik niet over kan praten. Ik ga het er ook niet over hebben omdat ik dat niet nodig vind.”

Voordat ik aankwam bij Abbey Road Studios, scrollde ik eventjes door het twitter-account van Novelist. Het zit vol met retweets, wat kenmerkend is voor een rapper die zichzelf promoot, maar eentje sprong eruit: “Real talk @Novelist's new album is 🔥 He sounds like the good angel on every roadman's left shoulder.” Novelist moet lachen wanneer ik de tweet voorlees. Zijn moeder ook. Vervolgens vraag ik Novelist wat hij denkt dat er moet veranderen om mensen te zien groeien in de achterstandswijken van Londen.

"Iedereen moet zijn eigen wereld veranderen en dan zal de hele wereld veranderen. Iedereen moet bijdragen aan de community en aan elkaar vertellen dat dat de weg vooruit is. Zodra dat begint te gebeuren zal je zien dat de criminaliteit daalt en dat mensen ondernemender zullen zijn. Ze gaan zich bezighouden met positievere dingen, zoals daklozen voeden en dingen doen die echt belangrijk zijn, in plaats van de studio in springen en narcistisch zijn. Ik kan heel de dag in de studio staan schreeuwen dat ik veel geld heb en zo, maar daarmee help ik niemand.”

Zodra het promoten van zijn album gedaan is, koopt Novelist een Nokia. Hij heeft maar drie posts op Instagram en hij volgt niemand op Twitter. Het heeft wat weg van hoe zijn idolen zichzelf presenteren op social media, zoals JME. Het duurde even voordat Novelist Guy uitkwam en hij hield zijn dalen en pieken altijd voor zich. Daar heeft de rapper er heel wat van meegemaakt, met al die jaren ervaring in de muziekindustrie.

Vandaag niet meer. Zijn album is uit en er zit een grijns op zijn gezicht. Als je in aura’s gelooft, dan is die van hem van goud. Het enige dat hij nog wil voor zichzelf en zijn mensen, is verlichting. “Op die manier hoef je aan niets anders te denken dan aardig zijn voor elkaar, eten koken en hulp bieden aan degenen die dat nodig hebben. Hou het simpel. Stop met zorgen maken over wie de grootste ketting draagt of wie in de nieuwste Ferrari rijdt. Dat is verleden tijd tijd, bro.” En dat is de waarheid. Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.