Er is een interessant samenspel tussen het artwork en het geluid van het album Crude Tracer van Tourist Kid, dat aanstaande vrijdag verschijnt op Melody as Truth. Dat artwork is gemaakt door Lucy Hardcastle, een Britse kunstenaar die hyperrealistische objecten en texturen maakt met behulp van computerprogramma’s. Je kunt niet echt zien wat het moet voorstellen, maar door de manier waarop het licht weerkaatst, lijkt het een levensecht ‘object’ – een soort gesmolten plastic 'ding' vol waterdruppels. Rory Glacken, een Australiër die muziek maakt onder de naam Tourist Kid, doet eigenlijk precies hetzelfde als Hardcastle, maar dan met geluid in plaats van beeld. Hij maakt texturen en timbres van instrumenten die echt klinken, maar allemaal uit een computer komen.
Advertentie
Het resultaat is een ambient-album waar schoonheid in zit, maar ook verval. Het klinkt alsof er iets niet helemaal in de haak is. Als een foto van een azuurblauwe zee vol microdeeltjes plastic, gerendered door een computer.Het is de elfde release op Melody As Truth, het label van Jonny Nash. Dat label is vooral een thuis voor zijn eigen muziek, en die van Diego Herrera (Suzanne Kraft), maar ook voor een kleine handvol andere artiesten, zoals de Franse producer D.K. en de Deen Palta. Daarnaast zit Nash in Gaussian Curve, samen met Gigi Masin en Young Marco.Ik sprak hem een paar weken geleden in zijn studio over het label en de jongste release. Die studio ligt in misschien wel het drukste stukje van heel Nederland: De Wallen – niet meteen de eerste plek waar je aan denkt als het om serene ambient gaat.
Boven: het artwork van 'Crude Tracer', gemaakt door Lucy Hardcastle.
Onder: 'Petrol' van Tourist Kid, afkomstig van het album 'Crude Tracer'Noisey: Je komt net terug van een reis, begreep ik. Waar was je?
Jonny Nash: Waar was ik… een weekje in Engeland om vrienden en familie te bezoeken en vanwege wat muziekdingen.Je reist best veel.
Ja, redelijk wat. Het afgelopen jaar wat minder dan normaal, nadat ik besloot om te stoppen met dj’en – tenzij het iets heel specifieks is. De afgelopen jaren heb ik veel gereisd om te draaien en live op te treden, maar ik wil dat eigenlijk minder gaan doen. Ik blijf optreden, maar ik wil het reizen beperken tot een minimum en selectiever zijn met waar ik optreed. Waarom?
Ik was het reizen een beetje beu. Ik ben een jaar geleden naar Amsterdam verhuisd, en ik wilde me hier meer gaan focussen op muziek maken en in de studio zijn. Je kunt niet alles tegelijk doen. Ik denk niet dat het mogelijk is om te dj’en en veel live op te treden, me focussen op het label en ook mijn vaardigheden in de studio verder ontwikkelen. Verder zijn er voordelen van op dezelfde plek blijven: je kunt beter relaties opbouwen en onderhouden, je focussen op de langere termijn. Het voelt voor mij nu goed om hier te zijn, op deze plek. Je komt oorspronkelijk uit Schotland, maar je hebt over de hele wereld gewoond.
Ja, ik heb drie keer voor langere tijd in een ander land gewoond. Ik denk dat dat ook heeft bijgedragen aan de beslissing om minder te reizen. Ik heb Hindi gestudeerd, aan een universiteit die gericht was op Azië en Afrika. Mijn medestudenten reisden altijd veel, het was daar gewoon iets wat je deed. Ik spaarde altijd mijn geld op, zodat ik de hele zomervakantie op reis kon. Toen ik nog jong was, heb ik ook acht maanden in India gewoond. Daar gaf ik Engelse les aan Tibetaanse vluchtelingen. Op mijn twintigste heb ik een tijdlang in Japan gewoond. Als ik aan reizen denk, denk ik aan lezen. Lees je veel?
Ja, redelijk veel. Het laatste wat ik heb gelezen was Lanark, van de Schotse auteur Alasdair Gray. Het gaat over Glasgow, maar dan in een alternatieve, nogal dystopische realiteit. Ik lees veel sciencefiction, maar ook non-fictie over hoe de toekomst er mogelijk uit gaat zien. Soms zijn dat hele positieve dingen, over utopieën. Maar ik lees ook graag over de slechte kanten, bijvoorbeeld over het gevaar van kunstmatige intelligentie. Grappig, toen ik naar Crude Tracer van Tourist Kid luisterde, moest ik denken aan een vervallen, dystopische wereld. In het artwork zag ik een oceaan vol plastic. In tracktitels als UV Bleacher Tangent en Petrol zag ik vervuiling.
Ik denk dat hij met dit album geïnteresseerd was in thema’s zoals groei, maar ook verval en verderf. Een thema dat hij in zijn hoofd had was het idee van kleuren die vervagen of verbleken. Wat hoor jij in Tourist Kid?
Ik hoor vooral overeenkomsten met hoe ik denk over muziek en mijn eigen werk. Het uiteindelijke resultaat is iets wat volledig parallel staat aan mijn muziek. Toen ik het voor het eerst hoorde, was ik net met een aantal van dezelfde dingen bezig: vrouwenstemmen, strijkarrangementen. Er was iets met de texturen en de arrangementen wat me raakte, waar ik me mee kon vereenzelvigen. Hoe kom je eigenlijk bij hem terecht?
Ik ontmoette Rory twee of drie jaar geleden toen ik een show deed in Parijs. Wilson Tanner, het project van Andras Fox, Andrew Wilson en John Tanner, speelde daar, en Rory ook. Ik vond hem meteen tof, en zijn muziek bleef in mijn hoofd zitten. Vorig jaar verbleef een vriend van me hier in de studio, en die liet wat van Rory’s tracks horen, en die uiteindelijk op dit album terecht zijn gekomen. Het raakte me.'Inside' van Jonny Nash & Suzanne Kraft, afkomstig van het album 'Passive Aggressive'Waar haal je meer voldoening ui: je eigen muziek uitbrengen of dat van iemand anders?
Ik vind het erg leuk om aan andermans muziek te werken. Zeker in de opbouw naar de release toe voel ik me trots. Het proces van het managen, wat ik kan doen om deze muziek een podium te geven en het zo goed mogelijk verpakken, daar haal ik wel erg veel voldoening uit. Denk je dat je een goede labelbaas bent?
Haha, dat weet ik niet. Ik kan mezelf wel in de positie van de artiest plaatsen, omdat ik weet hoe dat is. Mijn filosofie is simpel: ik probeer mensen te behandelen zoals ik zelf behandeld wil worden. Daarom zitten er ook niet zo veel andere artiesten bij het label. Daardoor kan ik met het kleine roster dat ik heb een goede relatie onderhouden. Ik zie mezelf op dit moment ook niet nog meer artiesten toevoegen, ik ben blij met waar we nu staan. Daarnaast zie ik het label als iets wat gebaseerd is rond de studio. Ik zou willen dat de meerderheid van wat we uitbrengen op het label gericht is op wat er hier gemaakt wordt, en dat iedereen op het label kan samenwerken met elkaar. Wat is eigenlijk de relatie met Music From Memory? De naam van dat label en dat van jou lijken erg op elkaar.
Klopt, en we zitten ook nog eens in hetzelfde gebouw. Ik snap dat dat verwarrend kan zijn. De enige relatie is dat ik hele goede vrienden met ze ben. Ik ken Tako al heel lang. Ik leerde hem kennen in Japan, en we zijn vrienden sinds we een keer in Londen speelden. Hij was ook de eerste persoon die mijn eerste muziek hoorde, toen ik wat schetsjes had gemaakt, vijftien jaar geleden. Gaussian Curve is op Music From Memory uitgekomen. Ik ben verder niet geïnteresseerd om mijn muziek uit te brengen op andere labels dan dat van mezelf, maar er komt wel nog een soloalbum van mij uit bij hun. Dat is echt een uitzondering. Het voelt als een viering van de reis door muziek die we samen hebben gemaakt. Tot slot: word jij weleens aangezien voor toerist?
Haha, ja, waarschijnlijk wel. Ik zit hier nogal in een toeristisch gebied. Maar meestal als ik ’s ochtends naar de studio loop, kijk ik naar de grond en heb ik m’n sleutels in m’n hand, dus wat dat betreft lijk ik niet op een toerist. Maar het zal vast weleens voorkomen.'Crude Tracer' van Tourist Kid verschijnt vrijdag 18 mei op Melody As Truth.
Onder: 'Petrol' van Tourist Kid, afkomstig van het album 'Crude Tracer'Noisey: Je komt net terug van een reis, begreep ik. Waar was je?
Jonny Nash: Waar was ik… een weekje in Engeland om vrienden en familie te bezoeken en vanwege wat muziekdingen.Je reist best veel.
Ja, redelijk wat. Het afgelopen jaar wat minder dan normaal, nadat ik besloot om te stoppen met dj’en – tenzij het iets heel specifieks is. De afgelopen jaren heb ik veel gereisd om te draaien en live op te treden, maar ik wil dat eigenlijk minder gaan doen. Ik blijf optreden, maar ik wil het reizen beperken tot een minimum en selectiever zijn met waar ik optreed. Waarom?
Ik was het reizen een beetje beu. Ik ben een jaar geleden naar Amsterdam verhuisd, en ik wilde me hier meer gaan focussen op muziek maken en in de studio zijn. Je kunt niet alles tegelijk doen. Ik denk niet dat het mogelijk is om te dj’en en veel live op te treden, me focussen op het label en ook mijn vaardigheden in de studio verder ontwikkelen. Verder zijn er voordelen van op dezelfde plek blijven: je kunt beter relaties opbouwen en onderhouden, je focussen op de langere termijn. Het voelt voor mij nu goed om hier te zijn, op deze plek. Je komt oorspronkelijk uit Schotland, maar je hebt over de hele wereld gewoond.
Ja, ik heb drie keer voor langere tijd in een ander land gewoond. Ik denk dat dat ook heeft bijgedragen aan de beslissing om minder te reizen. Ik heb Hindi gestudeerd, aan een universiteit die gericht was op Azië en Afrika. Mijn medestudenten reisden altijd veel, het was daar gewoon iets wat je deed. Ik spaarde altijd mijn geld op, zodat ik de hele zomervakantie op reis kon. Toen ik nog jong was, heb ik ook acht maanden in India gewoond. Daar gaf ik Engelse les aan Tibetaanse vluchtelingen. Op mijn twintigste heb ik een tijdlang in Japan gewoond. Als ik aan reizen denk, denk ik aan lezen. Lees je veel?
Ja, redelijk veel. Het laatste wat ik heb gelezen was Lanark, van de Schotse auteur Alasdair Gray. Het gaat over Glasgow, maar dan in een alternatieve, nogal dystopische realiteit. Ik lees veel sciencefiction, maar ook non-fictie over hoe de toekomst er mogelijk uit gaat zien. Soms zijn dat hele positieve dingen, over utopieën. Maar ik lees ook graag over de slechte kanten, bijvoorbeeld over het gevaar van kunstmatige intelligentie. Grappig, toen ik naar Crude Tracer van Tourist Kid luisterde, moest ik denken aan een vervallen, dystopische wereld. In het artwork zag ik een oceaan vol plastic. In tracktitels als UV Bleacher Tangent en Petrol zag ik vervuiling.
Ik denk dat hij met dit album geïnteresseerd was in thema’s zoals groei, maar ook verval en verderf. Een thema dat hij in zijn hoofd had was het idee van kleuren die vervagen of verbleken. Wat hoor jij in Tourist Kid?
Ik hoor vooral overeenkomsten met hoe ik denk over muziek en mijn eigen werk. Het uiteindelijke resultaat is iets wat volledig parallel staat aan mijn muziek. Toen ik het voor het eerst hoorde, was ik net met een aantal van dezelfde dingen bezig: vrouwenstemmen, strijkarrangementen. Er was iets met de texturen en de arrangementen wat me raakte, waar ik me mee kon vereenzelvigen. Hoe kom je eigenlijk bij hem terecht?
Ik ontmoette Rory twee of drie jaar geleden toen ik een show deed in Parijs. Wilson Tanner, het project van Andras Fox, Andrew Wilson en John Tanner, speelde daar, en Rory ook. Ik vond hem meteen tof, en zijn muziek bleef in mijn hoofd zitten. Vorig jaar verbleef een vriend van me hier in de studio, en die liet wat van Rory’s tracks horen, en die uiteindelijk op dit album terecht zijn gekomen. Het raakte me.'Inside' van Jonny Nash & Suzanne Kraft, afkomstig van het album 'Passive Aggressive'Waar haal je meer voldoening ui: je eigen muziek uitbrengen of dat van iemand anders?
Ik vind het erg leuk om aan andermans muziek te werken. Zeker in de opbouw naar de release toe voel ik me trots. Het proces van het managen, wat ik kan doen om deze muziek een podium te geven en het zo goed mogelijk verpakken, daar haal ik wel erg veel voldoening uit. Denk je dat je een goede labelbaas bent?
Haha, dat weet ik niet. Ik kan mezelf wel in de positie van de artiest plaatsen, omdat ik weet hoe dat is. Mijn filosofie is simpel: ik probeer mensen te behandelen zoals ik zelf behandeld wil worden. Daarom zitten er ook niet zo veel andere artiesten bij het label. Daardoor kan ik met het kleine roster dat ik heb een goede relatie onderhouden. Ik zie mezelf op dit moment ook niet nog meer artiesten toevoegen, ik ben blij met waar we nu staan. Daarnaast zie ik het label als iets wat gebaseerd is rond de studio. Ik zou willen dat de meerderheid van wat we uitbrengen op het label gericht is op wat er hier gemaakt wordt, en dat iedereen op het label kan samenwerken met elkaar. Wat is eigenlijk de relatie met Music From Memory? De naam van dat label en dat van jou lijken erg op elkaar.
Klopt, en we zitten ook nog eens in hetzelfde gebouw. Ik snap dat dat verwarrend kan zijn. De enige relatie is dat ik hele goede vrienden met ze ben. Ik ken Tako al heel lang. Ik leerde hem kennen in Japan, en we zijn vrienden sinds we een keer in Londen speelden. Hij was ook de eerste persoon die mijn eerste muziek hoorde, toen ik wat schetsjes had gemaakt, vijftien jaar geleden. Gaussian Curve is op Music From Memory uitgekomen. Ik ben verder niet geïnteresseerd om mijn muziek uit te brengen op andere labels dan dat van mezelf, maar er komt wel nog een soloalbum van mij uit bij hun. Dat is echt een uitzondering. Het voelt als een viering van de reis door muziek die we samen hebben gemaakt. Tot slot: word jij weleens aangezien voor toerist?
Haha, ja, waarschijnlijk wel. Ik zit hier nogal in een toeristisch gebied. Maar meestal als ik ’s ochtends naar de studio loop, kijk ik naar de grond en heb ik m’n sleutels in m’n hand, dus wat dat betreft lijk ik niet op een toerist. Maar het zal vast weleens voorkomen.'Crude Tracer' van Tourist Kid verschijnt vrijdag 18 mei op Melody As Truth.