Ouassima Tajmout van FunX vertelt over seksisme in de Nederlandse media

Muziekjournalist Jessica Hopper vroeg een tijd terug in een tweet naar de getuigenissen van vrouwen in de muziekindustrie. Al snel bleek dat velen het gevoel hadden dat ze vooral gezien werden als irrelevante stagiaires of een geil ding waar je als man op je gemak naar kan staren. Jaren later staat de muziekwereld nog steeds bol van seksisme, maar beseffen vrouwen dat ze mogen terugbijten. We vroegen drie vrouwen die actief zijn in deze industrie om hun ervaringen te delen, waaronder Charlotte Adigéry van WWWater en labelbaas Marieke McKenna van Mink Records. Vandaag doet de Nederlandse presentator Ouassima Tajmout van FunX hier haar verhaal, waarbij de 27-jarige vertelt hoe het is om als vrouw én moslima in de Nederlandse muziekindustrie te werken.

Twee jaar geleden maakte ik de overstap van radioreporter naar videoreporter voor FunX. De sfeer tonen in plaats van enkel beschrijven vind ik hartstikke leuk, maar dit zorgde er wel voor dat mensen nog veel meer een mening hebben over hoe je praat, eruitziet en wat je aanhebt. Het is ook erg gek wanneer mensen plots flirten en zich verliefd gedragen. Ik heb gemerkt dat seksisme in de meest subtiele vormen komt en daar maken zowel vrouwen als mannen zich schuldig aan. Gelukkig merk ik dat vrouwen elkaar vooral steunen – we hebben elkaar nodig in deze harde mannenwereld. Omdat ik keer op keer geconfronteerd word met subtiel seksisme, heb ik besloten dat dit me niet meer kan en mag raken. Toch vind ik het nog steeds mijn taak om hier tegen te vechten.

Presenteren voor de camera heeft dus zowel positieve als negatieve kanten. Iedereen vindt het leuk om complimenten te ontvangen, maar door op die manier in de media te komen, word ik ook geconfronteerd met seksisme en situaties die mijn mannelijke collega’s niet meemaken. Ik ontvang berichten als: “Ik bedoel dit niet verkeerd, maar wanneer ga je aan kinderen en een man beginnen?” Een andere keer zei een artiest tegen mij: “Je staat zo in de picture, wordt het niet eens tijd voor jou om je te settelen en meer iets achter de schermen te doen?” Hij bedoelde het niet verkeerd, maar het is zo’n bekrompen en ouderwetse manier om met vrouwen om te gaan. Soms durven mensen me zelfs te vragen hoe ik nog de tijd vind om ‘s avonds te koken, en journalisten vragen me geregeld of ik binnen vijf jaar graag aan kindjes zou beginnen. Denk je dat ze dit ook aan mijn mannelijke collega’s vragen?

Ik ben ook voorzichtiger met hoe ik me presenteer. Ik zou, onder meer door mijn moslim-achtergrond, nooit halfnaakt op beeld rondlopen – met alle respect voor vrouwen die dit wel doen. Ik probeer ervoor te zorgen dat mensen naar mijn video’s willen kijken voor de boodschap, en niet omdat ze naar een bloot lichaam willen kijken. Hierdoor moet ik veel langer nadenken over wat ik aantrek en hoe ik overkom. Mijn cameraman weet trouwens dat hij niet te laag mag filmen en dat ik niet wil dat mijn billen in beeld komen.

Eigenlijk is het ontzettend klote dat je als vrouw er meer op moet letten dat mensen gewoon luisteren naar wat je zegt, en niet enkel kijken naar hoe je eruitziet. Ik heb het gevoel dat vrouwen daar net ietsje meer mee bezig moeten zijn, in vergelijking met mannen. Want ook al lijkt de muziekindustrie erg progressief, het bulkt van het seksisme. Ik zit al erg lang in dit wereldje, maar toch wordt mij bijvoorbeeld meer uitgelegd wat bepaalde lyrics betekenen, alsof ik als vrouw bepaalde dingen niet snap. Ik ben niet achterlijk. Nog zoiets: Aisha van I Am Aisha had bijvoorbeeld tijdens haar eerste contractonderhandeling wat vragen over de voorwaarden. Ze zeiden tegen haar dat ze zich niet te druk moest maken om de kleine letters, want “met het voorschot kan ze genoeg lippenstift en nagellak kopen.” Dat is echt afschuwelijk. Ik hoop dat vrouwen alsmaar meer schijt gaan hebben aan die extreem mannelijke muziekwereld. Gelukkig breken er tegenwoordig meer en meer meiden door. Ik wil dus ook niet meer horen dat hiphop voor mannen is, of dat vrouwen in de keuken horen. Het is 2018, hou op.

Gelukkig word ik goed behandeld bij FunX en krijg ik enorm veel support van mijn collega’s. Zonder hun steun en al mijn supporters was ik al lang gestopt. Daarbij is FunX ook een erg diverse en inclusieve werkomgeving voor alle verschillende culturen. Helaas heb ik buiten de werkvloer wel te maken met racisme. Een groot deel van mijn doelgroep is van Marokkaanse afkomst en zij zijn erg trots dat een Marokkaanse vrouw het goed doet in het medialandschap. Anderzijds komt er ook vaak vreemde kritiek op me, omdat ik Marokkaans ben. Ik krijg vragen over wat mijn familie wel niet moet denken over mijn werk, en of ik eigenlijk geen hoofddoek zou moeten dragen. Soms krijg ik domme hypothetische vragen over “hoe mijn werkgever zou reageren als ik een hoofddoek zou dragen?” Die vooroordelen haat ik en kunnen erg pijnlijk zijn.

Omdat ik moslima ben, kom ik ook gekke situaties tegen op werkborrels. Ik maak lange dagen en ga graag naar feestjes, maar drink zelf geen alcohol. Artiesten weten vaak dat ik moslima ben, dus ze vinden het vaak gek dat ik op een feestje ben en maken er opmerkingen over. Ook hoor ik geregeld: “Huh, je drinkt toch niet? Ik hou je in de gaten, hoor.” Stel dat ik wel zou drinken als moslima, waar bemoeien ze zich eigenlijk mee? Je krijgt zo veel ongevraagde opmerkingen en meningen. Laat lekker leven.

Mijn vader leerde me altijd dat een bedrijf, de maatschappij en gewoon de hele wereld beter functioneert als mannen en vrouwen gelijk behandeld worden. En het is ook logisch: als je dat niet doet, gooi je vijftig procent van de creativiteit en het talent gewoon weg. Ik vind het belangrijk om strijdvaardig te blijven en het seksisme dat er vandaag de dag nog steeds heerst bespreekbaar te maken. Helaas wekt het woord feminist nog steeds erg negatieve associaties op. Ik ben ook een feminist, maar geen boze of haatdragende vrouw. In tegendeel: ik hou van mannen. De strijd tegen seksisme is geen strijd van mannen tegen vrouwen, maar een strijd van ons allemaal.

Een manier om er tegen te strijden is seksistische uitlatingen niet meer tolereren. Zowel vrouwen en mannen maken zich schuldig aan ongemakkelijke gesprekken en ongepaste grappen. Soms worden er op televisie tijdens talkshows vernederende grappen gemaakt, en dan zie je een vrouw half lachen. Weet je wat? Het is niet grappig, dus laten we dat dan ook gewoon zeggen. Je bent geen bitch als je je niet laat doen. Laten we dit bespreekbaar maken en tonen dat dit niet oké is en samen, man en vrouw, die broodnodige strijd tegen seksisme aangaan.