Feis liep te lang rond met oogkleppen op

Aanstaande vrijdag is het moment dan eindelijk daar. Rotterdams grootste belofte Feis dropt - nadat hij jarenlang mensen in de wachtkamer liet staan – dan eindelijk zijn debuutalbum via Top Notch: Hard Van Buiten, Gebroken Van Binnen. Dat mensen er lang op hebben gewacht is merkbaar. Op de dag van het interview is Feis helemaal volgeboekt en wordt er van alle kanten aan hem getrokken. Bij Noisey weten we dit soort dingen goed aan te pakken, dus nam ik een fles whiskey voor de beste man mee. Dat het interview al om elf uur ’s ochtends plaatsvond, was geen probleem. Niet voor mij, en zeker niet voor de fervente whiskey-drinker Feis. Onder het genot van nipjes Ballantines sprak ik met hem in de Ecktuh Ecktuh-studio in Rotterdam. Feis, je kent hem. Hij is een Ecktuh mannetje.

Noisey: Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: waarom heeft het album zo lang op zich laten wachten?
Feis: Ik was er simpelweg nog niet klaar voor. Ik riep heel lang dat het album eraan kwam, maar ik zeg je eerlijk: dat was helemaal niet zo. Omdat ik toentertijd lekker bezig was met het maken van muziek, dacht ik dat makkelijk een heel album kon maken. Maar uiteindelijk wilde ik met een album een verhaal vertellen, en ik kwam erachter dat ik daar nog niet klaar voor was. Ik vond dat ik nog niet genoeg had te vertellen.

Waarom niet?
Ik vond dat ik me als mens nog niet genoeg had ontwikkeld. Ik was net een paard met oogkleppen op, ik zag niet heel veel. Nu is die shit helder, vandaar dat ik het nu een goed moment vind om mijn verhaal te vertellen.

Duurde het dan zo lang voordat je daar achter kwam?
Dat ook, ja. Je hebt gewoon tijd nodig om je te ontwikkelen als mens.

In 2010 wijdde je zelfs een hele track aan de komst van je album met Ik Ben Bezig op de mixtape van Puna.
Haha! Ja, dat was een grappig verhaal. Ze vroegen mij om muziek, en ik had al wel nummers, maar die wilde ik nog niet delen. Na lang aandringen van Puna, heb ik ze uiteindelijk die track gegeven. Puur to get them off my back. Waarom kwam je niet eerder met dit verhaal naar buiten?
Ik vond het niet nodig. En ik had geen shit om het te backen. Geen woorden, maar daden. Ik ga niet expres foto’s maken zo van: “Hey, kijk mij in de studio zitten en hard werken.” Het is net fitness, je moet volhouden tot je resultaat ziet, dan pas gaan de mensen ook geloven dat je traint.

Was je bewust van je legacy?
Nee, dat is iets waar ik nu pas achter kom. Bij de release van Gebouwd Voor Dit konden mensen de EP persoonlijk bij me op komen halen. De opkomst was crazy. Dat was het moment dat het tot me doordrong.

Op het album horen we een nieuwe, meer openhartige Feis.
Ik voelde steeds meer de behoefte om mezelf open te stellen. Ik heb dit soort muziek altijd gemaakt, maar mensen weten dat niet, omdat ze me meer van pokoes kennen waarop ik te gast ben met een refreintje of een verse. Dit is meer gepolijst en meer recent. Dit is Feis.

Er staan ook heel weinig featurings op – behalve een track met Winne en een track met de hele Ecktuh Ecktuh-crew. Is dat een bewuste keuze?
Nee, dat is eigenlijk per ongeluk gegaan. Zelfs Winne stond er bijna niet op. In de studio ben ik gewoon bezig met mijn tracks. Er komen dan weinig mensen over de vloer en ik ga niks lopen forceren. Als er toevallig iemand had gezeten en we hadden samen een track gedaan die op het album paste, was het anders geweest.

Op Het Moment zing je best gladjes. R&B-gladjes. Wist je al langer dat je dat in je had?
Tuurlijk, I’m a ladies man! Als ik echt een mooie stem had, was ik een R&B-zanger geweest. Haha!

Als rauwe Rotterdamse straatjongen - zie je jezelf als een artiest?
Ja, zeker. Als je mij vergelijkt met de gemiddelde guy met wie ik hang, ben ik wel een artiest ja. Ik heb laatst ontdekt dat ik van Middeleeuwse kunst hou. Ik ervaarde de expressie die zo’n mannetje gooit op een schilderij en ik vind die shit kaolo tranga. Dat schilderij heet The Massacre Of The Innocents.

Dit is het desbetreffende schilderij.

Denk je dat je met dit album de belofte hebt ingelost?
Met die insteek zou het betekenen dat ik het album voor het publiek had gemaakt. En het publiek verwacht sowieso gouden bergen en shit. Maar dit album heb ik voor mezelf gemaakt. Als ik er mensen blij mee maak, is dat mooi meegenomen. Als ik je er niet blij mee maak, jammer voor je, want ik ben er wel trots op. Ik heb gedaan wat ik wilde doen. Ik kom van niks, dus dat ik nu hier met jou zit om een interview te doen, is voor mij al een hoogtepunt. Ik heb geen hoge verwachtingen, ik ben al gelukkig met dit. Er zit bloed, zweet en tranen in dit album en als je het niet bevalt is het een kwestie van smaak, so suck a dick!