Het was me het metaljaar weer wel

Meer heavy metal dan een poedeltjesnaakte Miley Cyrus op een sloopkogel werd het niet in 2013. Ach ja, gelukkig viel er verder meer dan genoeg te beleven wat zware metalen betreft. Het leek mij daarom goed om het metaljaar samen te vatten in zes belangrijke gebeurtenissen. Deze lijst is trouwens niet volledig en het aantal van 6 kwam min of meer willekeurig tot stand. Daarbij zou 666 gebeurtenissen wat teveel van het goede zijn geweest.

Jeff Hanneman, riffmeister general van extreme metalpioniers Slayer, heeft dit jaar het aardse bestaan verruild voor een permanent verblijf in het Walhalla. Hij overleefde ternauwernood een venijnige spinnenbeet, maar een oneindige hoeveelheid Freddies deed hem uiteindelijk de das om. Best wel metal trouwens. De man toverde vrijwel alle hits van de band uit de hoge hoed:

Hoe je het ook wendt of keert, Slayer voelt nu een beetje aan als een soort coverband deluxe. Drummer Dave Lombardo is er om andere redenen al jaren niet meer bij (geld). Zanger/bassist Tom Araya en guitarist Kerry King blijven als enigen over. De uitgesproken roomse Araya kan beter dorpspastoor worden en King moet hoognodig meedoen aan een vader-aflevering van Hotter than my daughter, want de man kleedt zich al jaren als dwarse metaltiener inclusief obligate broekketting. Gordon zou in zijn make-over mansion werkelijk alles uit de kast moeten trekken.

Wat betekent dit voor 2014: is Slayer nog wel toekomstbestendig? Daar zijn de meningen nogal over verdeeld. Hanneman was 49. Veel van de extreme metalpioniers zagen Abraham al. We gaan de komende jaren zien of shredden ook voor senioren is weggelegd. De tijd zal leren of Hanneman er al dan niet op tijd tussenuit is geknepen.

Metal is hip geworden. Hoofdverantwoordelijk daarvoor is Deafheaven, een uit Californië afkomstige blackmetal/shoegaze/hardcore/postrockband (doorhalen wat niet van toepassing is, is hier niet van toepassing). Veel bands waren hen al voorgegaan, maar met hun knalroze album Sunbather slechtten ze op majestueuze wijze definitief de genregrenzen. En passant werd Deafheaven ook nog eens geplugd door Apple voor de release van de Iphone 5c. De heren hebben bovendien de looks. Veel conservatieve metalluisteraars krijgen al jaren rolberoertes bij het zien en horen van zoveel hipheid. Het ‘nieuwe’ genre is hen een doorn in het oog. Maar de haters zitten er volkomen naast. Nieuwe genres zijn er al decennia lang niet meer bijgekomen, hooguit variaties op een thema. En dat Deafheaven, een avontuurlijke metalband, erin is geslaagd om een album te maken dat niet alleen het beste en meest besproken metalalbum van het afgelopen jaar is, maar één van de albums van 2013 überhaupt, was hoogstens een kwestie van tijd.

Wat betekent dit voor 2014: kijk niet raar op als in 2014 mensen waarvan je het niet verwacht een lekker mopje Deafheaven aan het draaien zijn, of andere metalspecialiteiten die traditioneel alleen gesmaakt werden door zelfverklaarde metalliefhebbers. Hard mag. Genregrenzen zijn fossielen. Metal blijft onverminderd in de spotlights staan.

Metallica speelde live op Antarctica. Ze zijn nu de eerste band die op alle zeven continenten heeft gespeeld binnen de tijdspanne van een jaar. Best, uh, cool? Eén of andere Coke Zero wedstrijd lag aan de basis van dit idee. Metallica zou Metallica niet zijn als er niet het een en ander vrij gaar was aan het hele gebeuren. Trapped under Ice werd bijvoorbeeld niet gespeeld. Dat lijkt me op de fuckin’ Zuidpool een gemiste kans. Herinnert u zich Lulu nog, het gedrocht dat Metallica met wijlen Lou Reed twee jaar geleden maakte? Dat ding was een enkeltje onder het ijs waardig. Verder doen de heren hun ding in een soort Antarctische silent disco. De 150 uitverkoren prijswinnaars zagen hun helden van heel dichtbij. Beetje jammer dat ze naar hen moesten luisteren via koptelefoons. Het zal logistiek wel lastig zijn om de versterkers op de Zuidpool te plempen. De karige sound is dan wel weer complementair aan de drumskills van Lars Ulrich. ’s Mans vellenklopperij geeft me al decennia kromme tenen:

Wat betekent dit voor 2014: in 2014 gaat Metallica naar de maan. Beelden van vier headbangende ruimtepakken met instrumenten gaan de hele wereld over. Klinkt te mooi om waar te zijn, niet? Gevalletje The day that never comes. De kans is groter dat Lars Ulrich weer iets onzinnigs uitkraamt volgend jaar. Een dag waarvan je zeker wist dat die zal komen.

Het mysterieuze Zweedse theatrale metal gezelschap Ghost bracht dit jaar hun major label debuut Infestissumam uit. De plaat was de hype niet waard, maar Papa Emeritus II is definitief de coolste frontman van dit moment en de band heeft de beste merch. Fans kunnen hun affectie voor Papa sinds dit jaar uiten met deze ferme genotstaaf:

Wat betekent dit voor 2014: de door hun fans zo vurig gewenste metalplaat komt er zeker aan. Ghost gaat bovendien voor Zweden uitkomen op het Eurovisie Songfestival en Papa preekt Ilse zijn kleedkamer in. De uitermate catchy heavymetalballade die ze daar ten gehore gaan brengen wordt een dikke hit en Papa wordt een wereldster.

De ontdekking van het jaar? Sowieso het fenomeen van het jaar. Babymetal klinkt alsof het afkomstig is uit een Japanse variant van Studio 100. Extreme metalingrediënten worden hier vakkundig geschikt gemaakt voor consumptie voor de allerkleinsten. Megitsune is mijn guilty pleasure van het jaar:

Wat gaat babymetal in 2014 doen: ik heb goede hoop dat Babymetal kan uitgroeien tot de nieuwe Psy.

Metal is nogal een hit or miss kwestie. Als alles klopt is het genieten geblazen. Zo niet, dan wordt het al gauw potsierlijk. Om dat te illustreren presenteer ik hier aan u de slechtste metalvideo van het jaar. En die komt uit Rusland. Afgaande op de rare fratsen van Poetin hebben we al vaker kunnen constateren dat ze in het Oostblok nog niet helemaal gesynchroniseerd zijn met het vrije Westen. Een slecht idee uit de negentiende eeuw uitroepen tot staatsdoctrine en dat dan 75 jaar lang stug volhouden, is ook niet iets wat je zo één twee drie uit je systeem bonjourt. Daar heeft de metal in het land zichtbaar onder te leiden: deze band Kruger maakt duidelijk dat de aansluiting met het Westen ook op muzikaal terrein nogal te wensen over laat:

Wat betekent dit voor 2014: Kruger zal in 2014 uiteindelijk het Eurovisie Songfestival winnen ten koste van Ghost.