Jonathan Joseph, aka Dusty, verhuisde op zijn dertiende van Engeland naar Heerhugowaard. Na een roerig periode met heftige depressie en drugsgebruik besloot hij aan de Herman Brood Academie te beginnen. Eind vorig jaar debuteerde hij met Bang en daarna ging het snel. Inmiddels is hij getekend bij Noah’s Ark, mag hij optreden op Appelsap en staat zijn debuut EP Pigeon op het punt om gereleased te worden.Hey! Laten we beginnen met je verhuizing van Engeland naar Heerhugowaard. Klinkt ingrijpend. En ook wel kut.
Ik ben juist fucking blij dat het gebeurd is. Heerhugowaard is sowieso niet wat mensen denken hoor. Daarnaast had ik als kind niet zoveel aan Engeland. Ik werd vaak gepest, ik was nooit de ‘cool guy’. Op een gegeven moment verhuisden we naar Rushden, in de Midlands, en daar was het al helemaal een ramp. Ze waren daar zo racistisch als de pest. Nee man, ik heb mezelf juist in Nederland kunnen vinden en mijn talenten ontwikkelt. Als je in Nederland talent hebt, wordt dat meer geaccepteerd en gestimuleerd.Meer dan in Engeland?
De UK is naar de tyfus aan het gaan. Mensen kunnen het zich niet meer veroorloven om in grote steden te wonen. Er wordt weinig gesubsidieerd, mensen zijn meer aan het vechten om te overleven dan zichzelf aan het ontwikkelen. Ik zat met veel getalenteerde mensen op school, die hun dromen moesten laten varen om in bepaalde economische hokjes te kunnen passen.Is dat niet overal zo? Bovendien, er komt nog heel veel kunst en muziek uit Engeland.
Dat ligt volgens mij echt meer aan de spotlights die op Londen zijn gericht, maar talent is er overal: ook in Heerhugowaard. Niet om stoer te klinken, maar als ik in Engeland was gebleven, was ik niet zo goed terecht gekomen. Engeland is heftig man, Heerhugowaard was echt een zegen. Mensen vonden me speciaal omdat ik uit de UK kwam. Dat was de eerste keer dat ik me speciaal voelde. Ik hou van fucking Nederland.
Mijn moeder zei dat ik al in haar buik al ritmisch aan het schoppen was, haha. Nee, maar mijn ouders hebben altijd veel goede muziek geluisterd zoals Sade, Kenny G en Teddy Pendergrass. Mijn moeder stimuleerde me om mijn talenten te omarmen en te ontwikkelen, maar pas in Nederland werd dat rappen. Ik kreeg vrienden die veel hiphop luisterden en ik vond het toen zo sick dat ik zelf begon met rappen over bestaande beats. Ik durfde die shit met niemand te delen. Inmiddels staat mijn allereerste freestyle ergens op YouTube. En nee, die krijgen jullie niet.Was het toen al je bedoeling om rapper te worden?
Ik vond het leuk, maar het was meer een hobby. Ik wilde vroeger altijd wetenschapper worden. Maar toen ik ging rappen merkte ik dat mensen mij toffer vonden, en omdat ik net uit England was gekomen wilde ik op die manier vrienden maken. Op een gegeven moment kreeg ik zelfs chicks met die shit. Zo ben ik er eigenlijk een beetje in meegesleept.Uiteindelijk werd het wel meer dan een hobby. Hoe kwam dat?
Dat gebeurde na een hele heftige periode in mijn leven. Ik ging het huis uit om in Haarlem bij een skateshop te werken. Na een paar maanden verloor ik mijn baantje en ik wist niet wat ik moest doen. Ik was te trots om met mijn staart tussen de benen naar mijn ouders terug te gaan, dus ik besloot om te kijken of ik het kon redden met mijn laatste beetje spaargeld. Ik raakte langzaam depressief en begon met drugs te experimenteren. Er ging een wereld voor me open. Aan de ene kant was ik mezelf aan het ontdekken na een strenge opvoeding, aan de andere kant gebruikte ik steeds meer om te ontsnappen aan al het gezeik in mijn leven. Ik had geen school of werk, dus ik was echt de hele tijd aan het spacen.Hoe kwam je rond?
Ik deed alles wat noodzakelijk was. Op sommige dingen ben ik echt niet trots, daar ga ik me niet over uitweiden. (Stilte). Ik begon steeds vaker aan zelfmoord te denken. Ik weet alles over hoe je een einde aan je leven kunt maken. Ik had zelfs een pistool gekocht op een gegeven moment. De Herman Brood Academie was uiteindelijk mijn redding. (Een nog langere stilte). Het was een gekke periode. Ik moest leren om van mezelf te houden en om niet zoveel zelfmedelijden te hebben. Toen besloot ik om de Herman Brood Academie te proberen. Het was dat, of er een einde aan maken. Ik heb het allemaal in anderhalf jaar rechtgetrokken. Ik ging van een super depressieve guy naar een getekende artiest die nu een interview met Noisey doet. Zo is Dusty ontstaan. Dusty is mijn therapie geworden. In hem zitten al mijn evil spirits. Hij is een psychopaat. Hij is meedogenloos, maar ook heel lief. Hij is eigenlijk een bipolaire motherfucker. Ik kan het niet eens precies uitleggen. Je moet het meemaken.De Herman Brood Academie heeft je dus best veel goeds gebracht. Je hebt Jiggy en de Sluwe Vos leren kennen. Bij de één ben je getekend en voor de andere heb je gehost.
Ja man, Jiggy is leraar op de Herman Brood Academie. Ik was op school aan het opnemen en ik zag hem langslopen. Zonder er teveel over na te denken, riep ik hem, om shit aan hem te laten horen. Ik liet hem wat beats horen en hij vond de sound heel sick. Hij noemde het uit zichzelf ‘Dusty’, terwijl ik mezelf op dat moment al Dusty Pigeon noemde. Hij gaf me zijn kaartje en vroeg of ik hem op de hoogte kon houden. Ik liet hem daarna Bang horen en dat maakte het verschil. Hij zei dat ik een EP moest maken en als dat eenmaal zover was, we misschien konden samenwerken. Ik was al voor Sluwe Vos aan het hosten. Op een gegeven moment ging ik ook met hem in de studio zitten voor zijn album. De chemie was zo goed dat hij wat dagen vrijmaakte om aan mijn EP te werken. In drie dagen hebben we die eruit geknald. Het waren drie van de zwaarste dagen in mijn leven. Alles wat ik tot dat moment had meegemaakt kwam eruit en kreeg vorm in de Pigeon EP. Op de track Noir hoor je hoe schor ik ben. Om Black Clouds heb ik zelfs gehuild. Het was bijna een religieuze ervaring.Dusty staat 8 augustus op Appelsap. Het gaat dan los in het Flevopark in Amsterdam waar Noisey ook een podium zal hosten. We begrijpen het als je zo snel mogelijk kaartjes wilt halen, dus dat kan HIER.
Advertentie
Ik ben juist fucking blij dat het gebeurd is. Heerhugowaard is sowieso niet wat mensen denken hoor. Daarnaast had ik als kind niet zoveel aan Engeland. Ik werd vaak gepest, ik was nooit de ‘cool guy’. Op een gegeven moment verhuisden we naar Rushden, in de Midlands, en daar was het al helemaal een ramp. Ze waren daar zo racistisch als de pest. Nee man, ik heb mezelf juist in Nederland kunnen vinden en mijn talenten ontwikkelt. Als je in Nederland talent hebt, wordt dat meer geaccepteerd en gestimuleerd.Meer dan in Engeland?
De UK is naar de tyfus aan het gaan. Mensen kunnen het zich niet meer veroorloven om in grote steden te wonen. Er wordt weinig gesubsidieerd, mensen zijn meer aan het vechten om te overleven dan zichzelf aan het ontwikkelen. Ik zat met veel getalenteerde mensen op school, die hun dromen moesten laten varen om in bepaalde economische hokjes te kunnen passen.Is dat niet overal zo? Bovendien, er komt nog heel veel kunst en muziek uit Engeland.
Dat ligt volgens mij echt meer aan de spotlights die op Londen zijn gericht, maar talent is er overal: ook in Heerhugowaard. Niet om stoer te klinken, maar als ik in Engeland was gebleven, was ik niet zo goed terecht gekomen. Engeland is heftig man, Heerhugowaard was echt een zegen. Mensen vonden me speciaal omdat ik uit de UK kwam. Dat was de eerste keer dat ik me speciaal voelde. Ik hou van fucking Nederland.
Advertentie
Haha oké. Vertel eens hoe muziek in het spel kwam.
Mijn moeder zei dat ik al in haar buik al ritmisch aan het schoppen was, haha. Nee, maar mijn ouders hebben altijd veel goede muziek geluisterd zoals Sade, Kenny G en Teddy Pendergrass. Mijn moeder stimuleerde me om mijn talenten te omarmen en te ontwikkelen, maar pas in Nederland werd dat rappen. Ik kreeg vrienden die veel hiphop luisterden en ik vond het toen zo sick dat ik zelf begon met rappen over bestaande beats. Ik durfde die shit met niemand te delen. Inmiddels staat mijn allereerste freestyle ergens op YouTube. En nee, die krijgen jullie niet.Was het toen al je bedoeling om rapper te worden?
Ik vond het leuk, maar het was meer een hobby. Ik wilde vroeger altijd wetenschapper worden. Maar toen ik ging rappen merkte ik dat mensen mij toffer vonden, en omdat ik net uit England was gekomen wilde ik op die manier vrienden maken. Op een gegeven moment kreeg ik zelfs chicks met die shit. Zo ben ik er eigenlijk een beetje in meegesleept.Uiteindelijk werd het wel meer dan een hobby. Hoe kwam dat?
Dat gebeurde na een hele heftige periode in mijn leven. Ik ging het huis uit om in Haarlem bij een skateshop te werken. Na een paar maanden verloor ik mijn baantje en ik wist niet wat ik moest doen. Ik was te trots om met mijn staart tussen de benen naar mijn ouders terug te gaan, dus ik besloot om te kijken of ik het kon redden met mijn laatste beetje spaargeld. Ik raakte langzaam depressief en begon met drugs te experimenteren. Er ging een wereld voor me open. Aan de ene kant was ik mezelf aan het ontdekken na een strenge opvoeding, aan de andere kant gebruikte ik steeds meer om te ontsnappen aan al het gezeik in mijn leven. Ik had geen school of werk, dus ik was echt de hele tijd aan het spacen.Hoe kwam je rond?
Ik deed alles wat noodzakelijk was. Op sommige dingen ben ik echt niet trots, daar ga ik me niet over uitweiden. (Stilte). Ik begon steeds vaker aan zelfmoord te denken. Ik weet alles over hoe je een einde aan je leven kunt maken. Ik had zelfs een pistool gekocht op een gegeven moment. De Herman Brood Academie was uiteindelijk mijn redding. (Een nog langere stilte). Het was een gekke periode. Ik moest leren om van mezelf te houden en om niet zoveel zelfmedelijden te hebben. Toen besloot ik om de Herman Brood Academie te proberen. Het was dat, of er een einde aan maken. Ik heb het allemaal in anderhalf jaar rechtgetrokken. Ik ging van een super depressieve guy naar een getekende artiest die nu een interview met Noisey doet. Zo is Dusty ontstaan. Dusty is mijn therapie geworden. In hem zitten al mijn evil spirits. Hij is een psychopaat. Hij is meedogenloos, maar ook heel lief. Hij is eigenlijk een bipolaire motherfucker. Ik kan het niet eens precies uitleggen. Je moet het meemaken.De Herman Brood Academie heeft je dus best veel goeds gebracht. Je hebt Jiggy en de Sluwe Vos leren kennen. Bij de één ben je getekend en voor de andere heb je gehost.
Ja man, Jiggy is leraar op de Herman Brood Academie. Ik was op school aan het opnemen en ik zag hem langslopen. Zonder er teveel over na te denken, riep ik hem, om shit aan hem te laten horen. Ik liet hem wat beats horen en hij vond de sound heel sick. Hij noemde het uit zichzelf ‘Dusty’, terwijl ik mezelf op dat moment al Dusty Pigeon noemde. Hij gaf me zijn kaartje en vroeg of ik hem op de hoogte kon houden. Ik liet hem daarna Bang horen en dat maakte het verschil. Hij zei dat ik een EP moest maken en als dat eenmaal zover was, we misschien konden samenwerken. Ik was al voor Sluwe Vos aan het hosten. Op een gegeven moment ging ik ook met hem in de studio zitten voor zijn album. De chemie was zo goed dat hij wat dagen vrijmaakte om aan mijn EP te werken. In drie dagen hebben we die eruit geknald. Het waren drie van de zwaarste dagen in mijn leven. Alles wat ik tot dat moment had meegemaakt kwam eruit en kreeg vorm in de Pigeon EP. Op de track Noir hoor je hoe schor ik ben. Om Black Clouds heb ik zelfs gehuild. Het was bijna een religieuze ervaring.Dusty staat 8 augustus op Appelsap. Het gaat dan los in het Flevopark in Amsterdam waar Noisey ook een podium zal hosten. We begrijpen het als je zo snel mogelijk kaartjes wilt halen, dus dat kan HIER.