De Nederlandse taal is hard en daarom perfect voor metal en punk

De Nederlandse taal is hard. Vraag het maar aan een willekeurige buitenlander. We klinken nu eenmaal als Duitsers, maar dan met een Arabische glottisslag, en een schrapende ‘sch’ sound waar het Hebreeuws U tegen zegt. Voor velen niet om aan te horen, maar juist daarom een taal die opvalt, een taal met power.

Het is dan ook een goede zaak dat er steeds meer metal en punkbands van die kracht gebruik maken. Want als je krachtige en harde muziek maakt, moet je een bijpassende naam hebben. Bovendien doet de Nederlandse taal niet onder voor de Engelse, en als je origineel wilt zijn kun je het maar beter zoeken in je moerstaal. Jammer is dan weer dat de meeste van die bands verschrikkelijke muziek maken, en de taal dus geen eer aan doen. Van sommige bands, zoals Kutschurft, Kringspiertyfus, en Stöma, kan je natuurlijk verwachten dat je oren gaan bloeden, maar niet alle bandnamen geven direct een duidelijke weergave van de muziek. Daarom hebben wij de krenten uit de pap gehaald en bands uitgezocht die hun naam eer aan doen.

We gaan hier bij Noisey de laatste tijd erg lekker op onze zuiderburen, dus logischerwijs begin ik deze lijst met een band uit België. Het woord raketkanon doet vermoeden dat je naar een destructieve bak herrie gaat luisteren, en dat klopt. De hangende sludge wordt afgewisseld met gitaarpartijen à la QOTSA en bijna dansbare elektronica. Raketkanon slaat in als een bom, en laat je verwoest achter.

HERDER IS HARDER is de leus van de band. Maar harder dan wat, dat wordt dan weer niet verduidelijkt. Dus of Herder daadwerkelijk harder is kan ik niet verifiëren. Herder is wel ronkende stoner, en vernoemd naar een Fries messenmerk, waar volgens de band de inwoners van hun hometown Zwaagwesteinde elkaar graag mee neersteken. De naam is dus precies de juiste insteek voor de messcherpe gitaarriffs van Herder.

Met teksten over lazergamen met je meisje, waarom de punkband niet gedraaid wordt op 100%NL, en “Hij zit op voetbal en draagt een leuk petje, kijk ‘m even aan en dan ben je z’n verzetje” geeft de band een treffende kijk op ons liefelijke kikkerlandje. Orgaanklap is precies dat wat je bij de naam verwacht. Ik bedoel, hun logo is een piemel in een strak pak met een revolver in zijn hand. Bovendien maken ze geniale videoclips.

Terzij de Horde heeft hun naam uit het gedicht Einde van expressionistisch dichter Hendrik Marsman. Ze zijn een groot fan van literatuur en verwerken dat ook graag in hun teksten. Jammer dat je daar niks van terug hoort, want zoals je aan het logo al kon zien maakt de band black metal, en daar verstaat niemand wat van. Toch vraag ik je niet meteen door te scrollen, want Terzij de Horde is van de nieuwe lichting post-black metal en dat maakt het geheel net wat melodieuzer. Ze hebben zelfs een banjo!

Deze band is (volgens mij) begin januari opgericht, heeft nu al twee ep’s uit en speelde vorige zondag hun eerste show in Doka in Amsterdam. De door bas gedreven stonerpunk heeft een energie waar tijgers salto’s van gaan maken, en het liefst zou ik nu naar Artis rennen om daar met grote katachtigen te moshen en backflips te doen.

Ten slotte een duo dat ambient doom maakt. Voor de een is het te metal en voor de ander niet metal genoeg. Maak er van wat je wil, maar na het luisteren van een heel album voel je je zo leeggezogen dat het inderdaad lijkt alsof je een aderlating hebt ondergaan. Dat is overigens niet zo negatief als het klinkt, want volgens sommigen kan het helend werken. En dat is ook zo het geval bij Aderlating, je moet de kracht er van inzien.