Een gesprek met Animal Collective over de invloed van dinosaurussen op het nieuwe album

Ik betwijfel of er een band is die nog minder stilzit dan Animal Collective. Tenzij jij een band kent die in vijftien jaar tijd meer dan zeven EP’s, drie live albums, een film en negen studio-albums heeft uitgebracht terwijl driekwart van de band ook nog eens minstens twee soloplaten heeft gemaakt. Een indrukwekkend portfolio, maar volgens Animal Collective is het nog niet groot genoeg, getuige het nieuwe album Painting With dat vorige week uitkwam. Ik sprak met medeoprichter Avey Tare over het album, dinosaurussen en het nut van psychedelica.

Noisey: Jullie vorige album, Centipede Hz, moest bewust minder poppy klinken. Met het nieuwe album hadden jullie hoorbaar andere plannen.
Avey Tare: Met Centipede Hz wilden we een complexer album maken, met veranderende ritmes en een vreemdere songstructuur. Het was onze versie van prog en psychedelica, muziek die bedoeld is om live te spelen. Met Painting With wilden we vooral punk en hardcore maken. Zie het als techno-Ramones, gewoon to the point. Maar het heeft ook iets van oude pop, vooral het gevoel dat je krijgt bij een nummer dat twee minuten duurt, maar eigenlijk vier minuten lijkt omdat er zoveel in gebeurt. Ik hoop dat het gelukt is.

Jullie hebben een album dat geïnspireerd is door jam en jullie vorige album is geïnspireerd door de radio. Wat was de grootste inspiratiebron voor Painting With?
Bij de start van elk nieuw album praten we eerst over de beelden die we voor ogen hebben. Toen we de nummers voor Painting With begonnen op te nemen, hadden we het over verf dat uit een tube spat, maar ook over de prehistorie en dinosaurussen. We projecteerden films en documentaires op de muur, en vaak stond tegelijkertijd de eerste plaat van The Ramones op waardoor er een primitieve sfeer ontstond.

Jullie zijn allemaal zeer milieubewust. Is dat een boodschap die jullie bijvoorbeeld met het nummer Recycling willen verspreiden?
Ik denk dat de boodschap van dit album breder en universeler is, minder persoonlijk en emotioneel. We praten wel over dingen waar we emotioneel over zijn, maar dat zijn dan eerder dingen die buiten ons liggen en groter dan onszelf zijn, zoals het milieu. Recycling gaat niet echt over het recyclen van plastic flessen. Het gaat meer om het recyclen van ideeën en het idee dat alles gerecycled wordt in dit universum.

Nemen jullie het idee van ecologie mee op tour?
Ja, sowieso. We drinken water uit veldflessen en gooien niet veel weg, we letten ook op wat we op onze rider zetten. Maar het is moeilijk als je in een tourbus zit of wanneer je moet vliegen. Je kan niet iedereen blij maken en je moet bepaalde offers maken. Bands die rondrijden in een bus op plantaardige olie zijn bewonderenswaardig, maar het duurt wel twee dagen langer voor je op de bestemming aankomt. Wij kunnen dat niet maken.

Jullie muziek is best vreemd te noemen. Hoe denk je dat fans hun relatie met de band zien?
Ik denk dat mensen onze openheid respecteren, het gevoel dat alles kan. Wanneer je naar een show van ons gaat, is er een gevoel van vrijheid, het feit dat we openstaan voor nieuwe dingen. Veel jongeren zijn op zoek naar die openheid, het helpt ze zichzelf te accepteren. Maar ook de energie. We denken graag dat we op het podium ons ego achterlaten en helemaal wild worden.

Jullie creëren met Animal Collective andere werelden. Denk je dat een fan bij een show in diezelfde wereld zit, of een eigen wereld maakt?
Ik hoop dat ze hun eigen wereld maken. We willen iets maken dat mensen begrijpen, maar de schoonheid van muziek is dat het subjectief is. Dat is zo bij veel muziek die ik leuk vind, zoals bij The Grateful Dead. Ik kan me erin vinden, maar dat kan ook veranderen. Je hebt een idee waar een nummer over gaat, maar dat hangt ook af van je omgeving. Een nummer kan heel anders klinken in een andere omgeving. Daarom waren onze vocals vroeger ook wat lager of kon je de teksten niet verstaan omdat we het open wilden houden.

Over in je eigen wereld zitten: als je jullie opzoekt op Google, zie je als een van de eerste resultaten ‘Animal Collective & drugs’. Vind je het storend dat jullie zo vaak geassocieerd worden met drugs?
Ik denk daar niet meer echt over na. We kwamen in contact met muziek door psychedelische bands, muziek die je ook met drugs zou associëren zoals rave of muziek uit de jaren zestig. Het is niet echt een groot deel van ons creatief proces. Ik heb er ook een andere kant van gezien. Ik heb gezien hoe mensen tijdens een show te veel gebruikten of kids backstage die te ver gingen. Ik vind het wel goed dat er openheid over is. Er is een goede kant aan psychedelica, ik denk dat ze heel informatief kunnen zijn en dat ze ook heel informatief voor iedereen in onze band zijn geweest. We hebben allemaal iets over muziek geleerd door psychedelica. Maar ik ga niet zeggen dat het noodzakelijk is voor onze muziek of muziek in het algemeen. Het is ook cool dat je dat kan ervaren zonder drugs.

Drugs is dus geen belangrijk onderdeel van jullie schrijfproces?
Niet meer, haha.

Is er ooit een idee geweest dat nooit op een album is gekomen omdat het zelfs voor Animal Collective te raar was?
Zeker! Als iets te moeilijk was, of als we dachten dat mensen het niet zouden snappen. Ik kan niet direct een specifiek voorbeeld geven, maar het gebeurt dat er nummers zijn die nergens toe leiden. Soms spelen we die dan een paar keer live, maar that’s it.

Heb je daar dan geen spijt van?
Soms wel, maar soms komen ze ook terug.

Je recyclet het dus?
Ja, inderdaad. En zo is de cirkel rond.