Hef Bundy is zijn eigen therapeut

Hef brengt vandaag alweer zijn zesde soloalbum uit. Het draagt de passende titel Koud en bevat veertien tracks waarop we de 31-jarige Rotterdammer horen filosoferen over het leven, de dood, het hier en nu, en natuurlijk de straat. “Hoe meer ik leer over deze wereld, hoe minder ik begrijp,” schetst de veteraan op de intro van de plaat. Hij stelt zijn vragen aan God, aan de wereld, maar voornamelijk aan zichzelf.

Hef lijkt anno 2019 een bijzonder tevreden man te zijn geworden en dat biedt ruimte en energie voor een nuchterheid die we niet per se van hem gewend waren. “Helemaal alleen, ik zit te smoken in mijn mansion,” zegt hij op het nummer Misschien. Naast tevredenheid en geluk bevat Koud ook het nodige geweld en de twijfel die we kennen van Hef. Ik sprak de rapper over zijn beste album tot nu toe, maar ook over mindfulness, zijn verantwoordelijkheid als artiest, en wat we kunnen leren van Tony Soprano.

Noisey: Ik wil het eerst even over je albumcover hebben. Waar is deze geschoten?
Hef: In Oostenrijk, in Innsbruck. Het was fucking koud daar.

Je lijkt prima met die kou om te gaan.
Dat acteer ik natuurlijk. Ik had het superkoud.

Op je nieuwe album word je omringd door kou in de vorm van thema’s als geweld en persoonlijke tegenslagen. Ook daar weet je goed mee te dealen.
Dat is wat je zou moeten doen. Als jij laat zien dat je het koud hebt, heb je eigenlijk al verloren.

Waar kijk je eigenlijk naar op de foto?
Naar bergen. Het is echt een mooie plek. Het zijn van die bergen waar je lang naar kan kijken. Je gaat nadenken over het leven en over allemaal shit. We staan foto’s te maken, maar die omgeving zorgt ervoor dat ik totaal ergens anders ben met mijn hoofd. Ik heb nog nooit zoveel sneeuw gezien.

Zou je de titel Koud eigenlijk niet op elk album van Hef kunnen plakken?
Het hoort bij het geluid dat dit album draagt. Ik heb mijn eerste album in december gedropt. Dat probeer ik aan te houden omdat ik elke keer na een jaar weer iets wil droppen. Dan kom je steeds rond dezelfde tijd uit. Maar ik denk ook dat mijn muziek het beste past bij koude dagen. Mijn muziek is niet per se dronken worden, bitches en ballonnen doen.

Hoe je op die cover afgebeeld staat doet me aan Tony Soprano denken. Net als hij ben jij op het eerste gezicht een normale guy die gedurende z’n verhaal veel met geweld dealt. Hij was in meerdere scènes in The Sopranos ook daadwerkelijk verdwaald in de natuur.
Tony is sowieso een inspiratiebron voor mij geweest. Hoe hij dealt met dingen. Ik ben blij dat je mij vergelijkt met hem.

Eigenlijk ben jij veel beter dan Tony Soprano, toch? Hij heeft een slechte band met zijn moeder, verwaarloost zijn zoon en dochter, slaat mensen in elkaar wanneer hij jaloers is, en verandert in een kind wanneer iemand hem hiermee confronteert.
Ik heb gelukkig niet het leven dat hij heeft. Als je met de druk te maken hebt die zijn leven met zich meebrengt, is het denk ik makkelijker om op zulk soort manieren de fout in te gaan. Ik ben blij dat ik geblessed ben om mooie dingen te zien en mee te maken terwijl ik eigenlijk veel fucked up shit vertel. Vooral nu ben ik heel weinig fucked up dingen aan het meemaken. Ik probeer mijn naasten te laten zien dat het goed kan komen wanneer je de juiste moves maakt.

Ik had terwijl ik naar je album luisterde een aantal slechte dagen. De directe manier waarop jij verbanden legt – “Er gaan geen goeie dingen gebeuren wanneer je slecht leeft” – hielp mij soms om bepaalde problemen in een helder daglicht te zetten. Het is voor mij de eerste keer dat een Hef-album dit kon.
Toen ik de game in kwam als guy van negentien zag ik het als mijn taak om de meest roekeloze shit te zeggen die ik maar kon bedenken. Nu heb je een Vic9, een JoeyAK, een Mario Cash, of een Moeman. Allemaal boys die precies dat aan het doen zijn. Ik ben nog wel op straat, maar niet zoveel als zij. Snap je? Als ik met iemand als Vic9 ben, dan zeg ik precies hetzelfde als dat ik in mijn tracks doe: gebruik je hoofd. Ga geen rare dingen doen. Ik heb een andere rol dan tien jaar geleden.

De vragen die je op het album stelt, aan jezelf en aan de wereld, hebben soms iets weg van therapie. Het is bijna alsof je je eigen therapeut bent geworden.
Zo zie ik het ook. Ik hoop dat we er allemaal iets aan hebben. Toen ik negentien was en in dit muziekding stapte kreeg ik bepaalde vrijstellingen. Ik mocht meer zien van de wereld, ik had meer vrouwen, mocht op podia staan, en reed in mooiere auto’s. Voor mij voelt het daarom als verplichting om verslag te geven. Dat lijkt soms een beetje op therapie. Ik ben op het punt dat ik dingen begrijp. Ik wil de brug zijn tussen de elite en de hood.

Ik ben zelf in een slechte buurt opgegroeid en weet uit ervaring dat je het met jongens van de straat weinig over persoonlijke issues kan hebben. Wanneer je rapt kan je dat wel. Raps en de straat zijn nauw aan elkaar verbonden, maar toch is er een verschil. Hoe reageren jouw naasten op dit album?
De mensen die het gehoord hebben staan dichtbij mij en kunnen daardoor makkelijker relateren aan de dingen die ik zeg. Op een liedje zeg ik: “Wat ga je doen als je met je kids en je meubels op de stoep staat?” Ik wil dat een luisteraar stilstaat bij de vragen die ik stel en er iets mee doet. Op een andere track zeg ik: “Je moeder kan geen merk voor je kopen, maar je eet goed”. Als je dat van je moeder hoort is het anders dan wanneer je het van een rapper hoort. Ik had geen rapper die zo dacht in mijn tijd. Ik wil die guy zijn. Ik wil dat ouders een makkelijker leven krijgen doordat kids dat soort dingen snappen.

Als je met street guys in een auto zit en je zet een nummer van Hef op, dan bestaat er bijna geen kans dat iemand gaat klagen.
Klopt. Dat kan inderdaad niet.

Op de track Rodeo zeg je over je dochter: “Die huis op Curaçao, die wordt gebouwd voor haar.” Waar ben je het meest trots op uit 2018?
Ik heb mijn eigen huis. Ik ben mentaal gegroeid. Ook in relaties ben ik erg gegroeid. Ik heb meer ruimte over om te denken voor mijn kind. Ik word leuker wakker en heb meer zin in het leven.

Ik werd heel blij van het stukje van jou, Crooks en Adje in die megasessie van Esko. De bar waarin je zegt: “Mijn kind ging in haar Gucci-schoenen in een plas lopen.” Het vat voor mij het volledige succes, maar ook een klein beetje de stress van Hef samen.
Het is mooi dat je op het punt komt dat je dure dingen voor je kind kan kopen. Soms wanneer ik een Stone Island-jas koop denk ik: waarom zou ik er niet ook één voor haar kopen? Als zij een ijsje aan het eten is en het morst op haar jas dan voel ik die pijn. Dat is vier barkies, man. Doe relaxed. Ik wil haar bijna geen kind meer laten zijn in die jas soms. Die Gucci-schoenen heeft ze trouwens van Spanker gekregen!

Als ik vader was, zou ik het mooi vinden om mijn zoon of dochter een dure fiets cadeau te kunnen geven. Mijn ouders hebben nooit een dure fiets voor mij kunnen kopen.
Mijn kleine heeft al een paar goeie fietsen gehad, man. Het is supertof om alles voor haar te kunnen kopen wat ze nodig heeft. Dingen die we zelf niet hadden vroeger. Ik wil haar alles geven, maar ik wil wel dat ze realistisch blijft.

Omdat je zelf waarschijnlijk nooit verwend bent geweest, ben je nu wel Hef.
Precies. Ik wil dat zij ook een sterk karakter krijgt.

Op Rodeo zeg je ook: “Een paar boeken die ik lees, zorgen ervoor dat ik nu echt geniet.” Welke boeken lees je? En op welke manier leer je ervan?
Ik heb een boek van Jiggy gekregen dat over ademhaling gaat. Mindfulness. Het gaat erover dat we in het hier en nu leven. Ademhalen helpt ons om hier bewuster van te worden. Straks ben ik bij Convo aan het praten, of ergens iets aan het eten, of jonko aan het roken, maar met mijn hoofd ben ik in het hier en nu, in een café, met jou aan het praten. Wanneer je constant bezig bent met wat er nog moet gaan gebeuren, kan je niet van het nu genieten. Bepaalde herinneringen krijgen daardoor niet de plek in je hoofd die ze verdienen.

Nog een laatste ding: je hebt een perfecte chemie met Kevin: twee kalme, vaak sombere Rotterdammers met een enorme verteldrang. Gaan we meer Hef en Kevin horen in 2019?
Jazeker, man. We zijn bezig met shit. We hebben gekke dingen liggen. Hij rookt assie, ik rook jonko, maar verder zijn we eigenlijk gewoon dezelfde guys. Kevin is ook een van de weinige guys die lines bedenkt waar ik soms jaloers van kan worden. Hij is 24, maar rapt met de wijsheid van een oude ziel.

Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.