S10 maakt muziek om zichzelf en anderen met mentale problemen te helpen

Vorig jaar spraken we S10 over de donkere periode rondom de release van haar debuut-EP 'Antipsychotica'. Bijna een jaar later is er een hoop veranderd: ze is getekend bij Noah's Ark, er is een nieuwe plaat uit, en ze staat sterker in haar schoenen. De artiest uit Hoorn vertelt ons hoe ze steun haalde uit haar vrienden, familie, muziek en label, en hoe zij anderen wil helpen. Ik heb een bewogen half jaar achter de rug. Vorig jaar bracht ik mijn eerste EP Antipsychotica uit, waardoor ik bij Noah’s Ark getekend werd. Het was een plaat die ontstond vanuit een hele duistere periode. Door die zware tijd ging het niet zo goed op school. Ik zat in mijn examenjaar en mijn school vreesde dat ik niet ging slagen, omdat ik zoveel lessen gemist had. Ik dacht: kut, ik kan echt niet stoppen met mijn opleiding nu, hoe gestrest ik me ook voel. Het was niemand z’n bedoeling, maar ik had het gevoel dat ik in een pan zat en dat het vuur alleen maar hoger gezet werd. Uiteindelijk belandde ik weer in een psychose, en moest ik me van alles afsluiten. Ik was volop bezig met mijn nieuwe plaat en wilde ondanks mijn uitputting verder werken hieraan, maar iedereen zei me dat ik nu even moest rusten. Ik werd weer opgenomen in de psychiatrie, zodat ik kon genezen. De plaat werd on hold gezet.

Sinds februari ben ik niet meer naar school gegaan, maar gelukkig werd ik door iedereen rondom me gesteund. De mensen van Noah’s Ark begrepen me volledig, mijn moeder en broer waren er altijd voor me en mijn grootouders bleven me door dik en dun steunen. Ook mijn school gaf me even ademruimte. Ik besef het meer dan ooit dat ik in een warm bad vol liefde gevallen ben. Ik besef dat veel mensen er vaak doorheen zitten, maar dat hun omgeving niet weet hoe ze daar mee om moeten gaan. Veel mensen vergeten dat het niet erg is om af en toe thuis te komen en te denken: godverdomme, ik ben gewoon moe, ik eet niet, ik slaap niet, en ben me niet bewust van wat ik aan het doen ben. Zoveel jonge mensen hebben nu een burn-out. Ze zijn op en ze geven zichzelf niet de ruimte om te herstellen. Ze worden jarenlang doodongelukkig en weten niet hoe ze dit een plaats moeten geven. Ik ben bijvoorbeeld een week naar Ibiza gegaan om te ontspannen. Langzamerhand voelde ik me beter en beter. Ik slaagde voor al mijn examens, ben toegelaten voor de Herman Brood Academie en mijn nieuwste plaat, Lithium, is af.

Dat laatste duurde even, maar het was altijd iets waar ik me met volle overtuiging in stortte, ondanks de donkere periode waar ik doorheen ging. Terwijl alles te veel was voor me, bleef muziek maken iets wat ik altijd graag deed. Ik maakte me er nooit druk om, want het is iets dat ik veel liever deed dan al het andere. Ik heb ontdekt dat het belangrijk is om tijdens een depressie te blijven onthouden dat er eigenlijk altijd dingen zijn die je graag doet. Ik wil dat meegeven aan mensen die hier ook doorheen gaan: plan eens een bezoekje aan de Ikea, reorganiseer je kast en doe dingen die je altijd gelukkig maakten, ook al voel je die vreugde op dat moment niet meer. Als ik ooit een tour doe, wil ik dat die in de winter is, zodat mensen die zich depressief voelen nu al iets kunnen plannen en iets hebben om naar uit te kijken, ook al is dat maar een show.

Wat ik ook heb geleerd is dat ik er niets van moet aantrekken dat mensen soms geen geduld voor mij hebben. Als je geen geduld hebt voor het feit dat ik een gevoelige vrouw ben of als je geen geduld hebt om af te wachten welke stappen ik wil maken, is dat allemaal mijn probleem niet. Gelukkig snapt Noah’s Ark dat volledig. Ik snap dat het eng is om iemand in je dichte omgeving in een depressie te zien en ik merk dat veel mensen niet weten hoe ze ermee om moeten gaan. Nou, doe eens de was van iemand of breng eens een stukje fruit. Er zijn voor iemand met een depressie is vaak al goed genoeg.

Ik heb namelijk veel gehad aan de mensen rondom me. Mijn vrienden, familie en ook de inspirerende mensen met wie ik samengewerkt heb, zoals met Wally A$M en Ramiks. Ik heb een interessante week in de studio gezeten met Sim Fane tijdens een sneeuwstorm. Daaruit ontstond onder andere het nummer Moskou. Toch heb ik – net als met de vorige plaat – ook veel in mijn eentje opgenomen met enkel mijn laptop en oordopjes. Ik heb opgenomen in mijn slaapkamer, de trein en zelfs in de hotelkamer in Ibiza. Nu is mijn plaat out there. Ik ben er klaar voor. Ik voel me goed en energiek. Ik heb zin in het leven, in de middelbare school achter me laten en studeren, net als alle andere mensen van mijn leeftijd. Ik ben happy.

Want tijdens het maken van mijn vorige EP was ik echt fucked up en nu denk ik soms: yo, wat heftig dat je dit allemaal zegt. Maar op dat moment voelde ik dat ook echt en ik sta daar nog steeds volledig achter. Ik heb die vorige plaat echt voor mezelf gemaakt – ik moest er veel in kwijt. Nu heb ik iets gemaakt voor de buitenwereld. Ik wil mensen vrolijk en veilig doen voelen, en ik wil dat ze met mijn muziek kunnen relateren. Maar nog steeds heb ik veel van mijn eigen leven in mijn muziek gestoken. Het nummer FunX Hitje gaat deels over de liefde, maar ook gooi ik gewoon met bars, omdat ik keiharde muziek wil maken. Ik wil mensen tonen wat ik kan met deze EP.

Toen Antipsychotica uitkwam, vond ik al die reacties daarop best wel gek. Ik was het niet gewend dat mensen naar mijn muziek luisterden en daarop commentaar gaven. Nu besef ik dat dit nu eenmaal de tijd is waarin we leven en dat er constant negatieve shit gezegd wordt. Dat je mijn muziek niet voelt, kan ik best begrijpen. Mijn muziek is best heftig en ook anders. Met Lithium kreeg ik vooral hele goede reacties, ook vanuit de muziekwereld. Ondanks dat ik een zeventienjarige vrouw ben in de muziekwereld, heb ik me daar altijd welkom gevoeld.

Ik merk misschien zelfs dat het soms een voordeel is om een vrouw te zijn in deze industrie. Er zijn er namelijk niet zoveel van in Nederland die ook hiphop maken. Toch heb ik ook het gevoel dat iedereen misschien nog net wat kritischer op me is, omdat ik een chick ben. Ik heb het gevoel dat mensen, als ze naar mijn muziek luisteren, de teksten echt traceren en op voorhand al op hun hoede zijn. Ik maak mijn muziek ook niet vanuit iets als: look at me, being a woman. Ik vertel gewoon mijn eigen verhaal en mijn muziek staat los van mijn geslacht.

Ik ga dit weekend naar Woo Hah Festival en ik heb zoveel zin om mensen te ontmoeten die naar mijn muziek luisteren. Ik wil dat ze me kunnen leren kennen, dat ze een beeld krijgen bij dat blonde meisje waar ze alleen maar hele zware muziek van horen. Ik heb al een paar keer met mensen gepraat via social media die door dezelfde shit gaan als ik, maar ik kan dat niet altijd volhouden. Ik doe nu wekelijks een livestream via Instagram, zodat mensen me alle vragen kunnen stellen. Ik wil fans op hun gemak stellen, maar helaas kan ik dat niet altijd doen, anders ga ik daar ook aan kapot, omdat ik me alles heel hard kan aantrekken. Maar ik kan niet deze muziek maken en afstandelijk zijn. Ik wil dat mensen weten dat ik echt om ze geef. Dat is nu eenmaal hoe ik ben.

Volg Noisey op Facebook , Instagram en Twitter .