Nachtburgemeester Shamiro van der Geld kan niet altijd iedereen tevreden houden

Shamiro van der Geld (33) is sinds één jaar nachtburgemeester van Amsterdam en sindsdien het aanspreekpunt voor kwesties rond het nachtleven. Hij nam het stokje over van Mirik Milan, die de functie zes jaar had vervuld. Voordat Shamiro zich verkiesbaar had gesteld, was hij al actief als mc en organiseerde hij clubavonden als Vunzige Deuntjes, LAPA en Cantina. Nu zit hij om de tafel met politici en andere grote spelers in het nachtleven om zijn idealen te vertegenwoordigen en leidt hij de stichting N8BM A’DAM, waar hij samenwerkt met Chahida Bouataouan, Ramon de Lima en Sophie Koffeman.

Ik ken Shamiro uit de nacht, van op de dansvloer en de interessante discussies die we voerden in de rokersruimte van clubs om vier uur ‘s nachts. Wanneer we afspreken voor dit interview zegt Shamiro dat hij nerveus is voor ons gesprek. Ik merk al snel dat ik met iemand anders spreek dan een jaar geleden: hij denkt langer na over wat hij zegt en klinkt soms als iemand die al een tijdje in de politiek zit.

Shamiro maakte bij zijn aantreden kenbaar zich onder andere in te willen zetten voor een diverser en inclusiever nachtleven. Zo wil hij ervoor zorgen dat er voor en achter de schermen in clubs meer vrouwen en mensen met een migratieachtergrond gaan werken, en dat getalenteerde jongeren uit verschillende stadsdelen kunnen doorgroeien naar plekken als de Stadsschouwburg en poppodia in het centrum.

In hoeverre is dat na een jaar al gelukt? Ik vroeg Shamiro wat hij in deze periode heeft geleerd, hoe zijn nieuwe leven hem bevalt en wat het nachtleven nog mist.

Noisey: Feest je nog evenveel als een jaar geleden?
Shamiro van der Geld: Iets minder, maar escapisme is nog steeds in mijn leven aanwezig. Ik ben veel met werk bezig en wil op vrijdagavond vaak een dansje doen om m’n hoofd leeg te maken – ik doe dan wel m’n nachtburgemeester-ring af. Door mijn voorbeeldfunctie kan ik me niet misdragen, maar ik ben toch altijd al vrij gecontroleerd geweest wat betreft drugs en drank. Spreken mensen je dan ook vaak aan als je uitgaat?
Ja, constant! Negentig procent van de gesprekken die ik tegenwoordig in de nacht heb, gaan over m’n functie en hoe de zaken lopen. Vaak is het goed bedoeld, maar ik had die aandacht wel onderschat. Ik reageer vaak dat ik in m’n vrije tijd ben en even niet aan m’n werk wil denken – dat is niet altijd even leuk om te doen.

Op wat voor plekken ben je meestal te vinden?
Ik ga graag naar clubs als Garage Noord, De School en Shelter, maar voor de afwisseling soms ook naar cafés.

Je bent nu een jaar nachtburgemeester. Wat heb je allemaal geleerd?
Ik heb veel over mezelf geleerd: wat ik wel en niet kan, hoe ik dingen uit handen moet geven en op m’n team moet vertrouwen. Bij het nachtburgemeesterschap komt veel kijken – je hebt zowel sociale, politieke en organisatorische vaardigheden nodig. Ik ben niet op beginnersniveau begonnen, maar moest meteen op het hoogste niveau meedoen. Ook heb ik geleerd dat ik niet overal bij kan zijn en alles op kan lossen. Ik begrijp nu ook wat het complete speelveld is en wie allemaal een rol spelen in de creatieve industrie.

Zijn er dingen die je moeilijk vindt aan deze functie?
Ik had er in het begin moeite mee dat ik op metaniveau moest werken, en bijvoorbeeld niet actief bezig kon zijn met het organiseren van een evenement, maar eerst door een bureaucratische molen heen moest. Eerst pitch ik een onderwerp bij m’n team, dan leggen we het neer bij de gemeente en dan komt er nog een beoordeling en ga zo maar door.

Welke rol kan het nachtleven op een stad hebben volgens jou?
Het nachtleven draait niet alleen maar om clubs en muziek, het is een sociaal-maatschappelijke plek om gelijkgestemden te vinden. Daarbij stimuleert het geestelijke en culturele ontwikkeling. Talentontwikkeling staat bij mij hoog op de agenda.

Talentontwikkeling klinkt erg breed. Wat versta je eronder?
Ik pleit ervoor dat talentvolle jongeren uit verschillende stadsdelen door moeten kunnen stromen naar plekken als de Stadsschouwburg en andere culturele poppodia. Ik wil dat het centrum als een soort podium gaat fungeren waar jongeren die interessante muziek en kunst maken hun talenten kunnen laten zien. Culturele instanties krijgen vaak subsidies voor diversiteit en ik probeer ze echt aan te sporen hier iets mee te doen – ze gaan vaak het gesprek met me aan, maar ik merk dat het moeilijk is voor culturele instanties, vaak witte bolwerken, om daadwerkelijk daad bij woord te voegen. Hoe blijf je als nachtburgemeester dicht bij je eigen idealen, vooral als je met zoveel partijen en verschillende meningen te maken krijgt?
Dat is niet altijd even makkelijk. Ik ben iemand die zich voor de underdog inzet, maar je kunt helaas niet altijd iedereen tevreden houden. Tijdens de commotie rondom dj Konstantin tekende ik bijvoorbeeld een petitie, maar achteraf weet ik dat ik met mijn titel twee keer moet nadenken voordat ik een stelling inneem. Ik probeer kritiek echter niet persoonlijk te nemen. Daarbij probeer ik niet alleen te focussen op wat niet goed gaat, maar ook te benoemen wat goed gaat.

Toch ben ik benieuwd naar wat jij niet goed vindt gaan in het nachtleven.
Ik vind dat we intersectioneler en inclusiever mogen worden in het nachtleven. Amsterdam is een cultureel diverse stad en daar hoort dus een cultureel diverse programmering en aanbod bij. Ik opperde laatst bij een aantal partijen om aandacht te schenken aan Black History Month – zoals we ook met Pride doen – aangezien muziekgenres als house en hiphop een duidelijke link en geschiedenis hebben met de zwarte gemeenschap. Helaas merkte ik dat Nederlandse clubs en andere culturele instellingen het vervolgens lastig vonden om hier iets mee te doen. Er is weerstand, maar ik vraag me dan af of de behoefte die ik voel gedeeld wordt door anderen.

Merk je dat er veel weerstand is wanneer je pleit voor meer inclusiviteit en diversiteit?
Ja, helaas wel. Op sommige punten gaat het erg goed in Amsterdam: we zijn een stad met een enorm rijk aanbod en een progressieve visie op het nachtleven. Maar complexe discussies omtrent inclusiviteit en discriminatie worden in Nederland niet altijd begrepen, kijk naar de discussie rondom Zwarte Piet. Ook in het nachtleven is het voor Nederlanders met een migratieachtergrond en lhbtq’ers moeilijk om op een gelijkwaardige manier mee te doen. Ik hoor vaak tegenargumenten als: “Maar muziek heeft toch geen kleur?” Het belang van inclusiviteit wordt lang niet door alle betrokkenen in de creatieve industrie begrepen. Aan de andere kant moeten we ook niet te negatief zijn: als je de line-ups van De School vergelijkt met die van Trouw, zie je dat er progressie is geboekt. Ik denk dat programmeurs, door een groeiende bewustwording, meer oog voor inclusiviteit hebben dan voorheen.

Het valt mij juist op dat plekken die zich als inclusief promoten vaak in de kern verre van divers zijn. Doet een club als De School bijvoorbeeld weleens iets voor haar eigen buurtbewoners?
Ik spreek regelmatig met dj’s en programmeurs over dit soort kwesties, maar ik heb niet de bevoegdheid om te zeggen wie zij moeten aannemen of ontslaan. Bestaande plekken en investeerders hebben de macht, en zijn zich helaas niet altijd even bewust van thema’s als inclusiviteit en hoe ze dat moeten aanpakken. Elektronische muziek is heus niet alleen voor witte hogeropgeleiden. Ik probeerde met mijn clubavond LAPA ook een brug tussen straatcultuur en de elektronische muziekwereld te slaan. Ik wil niet dat mijn ‘praatje’ over een florerend en inclusief nachtleven alleen voor de elite is die er al van geniet, want ik ben er juist voor de mensen die nog niet vertegenwoordigd worden. Daarbij denk ik dat de nacht een grote rol kan spelen in de verbinding tussen verschillende bevolkingsgroepen in de stad.

Je idealen sluiten dus niet altijd aan bij de belevingswereld van personen die een rol spelen in de industrie. Hoe blijf je dan dicht bij jezelf?
Ik hoop dat ze het op een later moment gaan inzien en ik blijf het belang van inclusiviteit in de nacht benoemen. Ik was laatst bij een clubavond in Shelter, waar William Djoko dj’s Virgil Abloh en Carista had uitgenodigd om te draaien. Daar was een fijne mix van mensen en een inclusieve sfeer – het kan dus wél.

Als je nu na een jaar terugkijkt, waar ben je dan trots op?
Dat ik door veel verschillende mensen wordt benaderd: van zestienjarige jongens op straat tot de veertigjarige clubber die heel goed weet wat ze wil. Ik ben bereikbaar voor iedereen en ben trots dat ik die stemmen mag vertolken.

Wat ga je de komende tijd nog doen als nachtburgemeester?
We gaan bijvoorbeeld als stichting een samenwerking aan met Sexmatters. We stellen samen een gedragsreglement op met betrekking tot onderwerpen als deurbeleid, discriminatie en intimidatie. Naast dit protocol komt er een training voor clubmedewerkers en proberen we meer bewustzijn te creëren rondom veiligheid in de nacht. De gemeente wil ook een transparant deurbeleid en dat iedereen zich in Amsterdam welkom voelt en naar binnen kan.

Vind jij dat iedereen overal naar binnen moet kunnen? Ook op plekken die misschien voor specifieke doelgroepen zijn, zoals de lhbtq-gemeenschap?
Mensen moeten zich in het algemeen welkom voelen om overal naar binnen te gaan. We moeten ons niet op eilandjes gaan afzonderen van elkaar. Tegelijkertijd moeten we ervoor zorgen dat plekken die bijvoorbeeld specifiek voor de queergemeenschap zijn, blijven voortbestaan voor de doelgroep zelf en beschermd worden. Wanneer iemand zijn seksualiteit bijvoorbeeld wil ontdekken moet diegene zich ook welkom voelen om naar een queer bar te gaan, ook als diegene nog geen deel uitmaakt van de gemeenschap, omdat diegene bijvoorbeeld nog niet weet wat zijn of haar seksualiteit is.

Afgelopen weekend vond Nacht voor de Nacht plaats, een evenement waarbij je 25 clubs in Amsterdam kon bezoeken om de diversiteit van het nachtleven te beleven. De campagne hiervoor heette ‘Hold The Night Tight’. Wat wou je daarmee bereiken?
We willen als stichting dat de gemeente en de landelijke politiek het belang van ons nachtleven niet uit het oog verliezen en hier rekening mee blijven houden in hun toekomstplannen.

Gaat het in onze hoofdstad niet al best goed? In bijvoorbeeld Rotterdam kijken ze juist op naar het Amsterdamse nachtleven.
Dat klopt, maar clubs als de Marktkantine, De School en een festivalterrein als NDSM zullen de komende jaren hoogstwaarschijnlijk verdwijnen. Amsterdam heeft enorm veel bouwplannen en de stad groeit in rap tempo. Het is belangrijk dat het nachtleven hierdoor niet wordt weggedrukt en dat de gemeente met het oog op de toekomst het belang van het nachtleven blijft inzien. Ik ben trots op de mogelijkheden die er in Amsterdam zijn, maar blijf kritisch en ga me het komende jaar weer vol inzetten voor een inclusief en veilig nachtleven.

Dankjewel Shamiro!

Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.