studeren
Sander Ettema

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Volgens Ruben van The Partysquad ruikt het op studentenfeesten naar champignonkwekerij

“Het duurt nog geen vijf minuten voor je helemaal doorweekt bent van het zweet, en doordrenkt door alcoholwalmen.”
Wouter van Dijk
Amsterdam, NL

De eerste weken van het nieuwe academische jaar zijn veruit de mooiste. Natuurlijk heb je er de hele zomer tegenaan lopen hikken, maar als we de feiten op een rijtje zetten, moeten we toch concluderen dat er weinig weken zijn waar zo veel plezier wordt uitgesmeerd over zo weinig dagen. Onder het mom van 'nieuwe vrienden maken' kun je iedere dag wel ergens terecht om jezelf een stuk in de kraag van je nieuwe hemd (bedankt nog, pap) te zuipen, en alleen de realiteit neemt je dat kwalijk. Maar hey, goed nieuws: juist van die realiteit is geen spoor te bekennen in de introweken.

Advertentie

De belangrijkste dienstverleners in dit proces zijn de artiesten die op het podium staan van de goorste toko's en lijpste introfeesten. Want terwijl jij braaksel uit je mondhoek veegt en tegen jezelf zegt dat je nu écht naar huis moet, gooien zij precies het juiste hitje erin. Deze week spreken wij een aantal artiesten die daar regelmatig optreden over hoe het voor hen is op studentenfeestjes en vragen ze naar hun goorste anekdotes. Gisteren hadden we al het verhaal van Bizzey en vandaag is Ruben van The Partysquad aan het woord.

"Studentenfeesten zijn altijd anders. We zijn het na zoveel jaren wel een beetje gewend, maar we stapten in een hele andere wereld toen we er voor het eerst geboekt werden. De hele hiërarchie in zo'n studentenhuis, en alles wat dat teweeg brengt, is iets wat je niet op andere feesten ziet. Ik heb zelf alleen m'n havo afgemaakt en dus nooit een corps of iets van dichtbij meegemaakt. Ten eerste is het ongelofelijk hoe deze mensen met bier omgaan, en dan maakt het niet uit of je in Delft, Leiden of Groningen bent. Waar je ook komt, de overeenkomsten zijn er. Overal druipt het zweet letterlijk van het plafond – je kan als artiest niet van huis gaan zonder een extra compleet schone outfit. Het duurt nog geen vijf minuten voor je helemaal doorweekt bent van het zweet, en doordrenkt door alcoholwalmen. Ik zeg daar ook altijd: 'Iedereen, handjes in de lucht! Als dat nog kan, dus niet als je oksel ruikt naar champignonkwekerij.'

Maar persoonlijk vind ik het heel tof, die mensen die compleet tot het gaatje gaan. Er zijn studentenhuizen waar we al tien jaar elk jaar opnieuw komen, en we zien elke keer weer dezelfde gezichten. Er is een feest waar we elk jaar komen – ik geloof van een technische Universiteit – waar een enorme kandelaar hangt, en daar klimmen ze gewoon in. Zitten daar opeens acht mensen bier te drinken terwijl het feest onder ze gaande is. Voor onze kleedkamer moet je een trap op, en dan moet je oppassen dat je niet struikelt over de kotsende, zuipende mensen. Groningen is daarin misschien het beste voorbeeld – en hij gaat het waarschijnlijk niet leuk vinden als ik dit vertel – maar ik stond ooit met de burgemeester van Groningen in het pand van Vindicat, echt een absurde locatie. Hij zei tegen mij: 'Ruben, kijk eens naar het plafond. Heb je enig idee wat de theezakjes die daar hangen betekenen? Als je hier bent met een meisje en het lukt je om een theezakje tegen het plafond te gooien op een manier waarop het blijft hangen, mag je met haar naar bed.' Maar goed, ik geloof ook dat je met een meisje mag tongen als je een borrelnootje in haar decolleté kan gooien.

Maar het allermooiste is natuurlijk dat overal money is. Er is verschrikkelijk veel geld voor het organiseren van zo'n feest, en ze hoeven nergens op te bezuinigen. Er komt geen einde aan de bar-omzet, en papa woonde natuurlijk vroeger ook in dat huis, voor hij bij een bank begon te werken. Dus financieel gezien zijn er weinig grenzen. Shit, kunnen we dit niet gewoon het hele jaar doen?"

De komende weken duikt VICE volop in het studentenleven, en alles wat daarbij komt kijken — van smartdrugs en soa's tot hospiteren en protesteren. Lees hier meer.