Still uit video van '1705'
De nummers op Alec Todds EP The Man in the Hammock zijn wat somber, maar als geheel klinkt het toch optimistisch. Ik was dan ook verbaasd toen ik het zware verhaal achter de muziek van de Utrechtse muzikant hoorde. Alec vertelt mij dat zijn nieuwe plaat gaat over “twee geliefden die na hun overlijden worden herenigd en waken over degenen die zij achter hebben gelaten.” Hij schreef het na het verlies van twee mensen die erg dichtbij hem stonden. Met die kennis hoor je het meteen terug in de liedjes. Hoewel het verdriet nu duidelijker naar voren komt, hoor ik toch nog de hoop – misschien zelfs de overtuiging – dat het allemaal wel weer goed komt. Als ik Alec opbel is hij in ons gesprek meteen even openhartig als in zijn muziek. We praten over zijn verlies, het verwerken ervan en de man in de hangmat.Noisey: Over welk verdriet gaat je nieuwe EP?
Alec Todd: Ik kom uit een dorpje in Brabant en mijn ouders hadden daar buren. Dat waren hun beste vrienden. Ze hadden kinderen van mijn leeftijd waar ik mee opgegroeid ben. Ik heb een super fijne jeugd met ze gehad: we gingen samen eten en op vakantie. Toen overleed ineens mijn buurman en dat was verschrikkelijk. Ik dacht dat we onoverwinnelijk waren, maar dat was niet zo. Toen ontstond het nummer The Man in the Hammock. Ik heb het geprobeerd uit te brengen met verschillende projecten, maar dat klopte steeds net niet. Ik schreef de tekst samen met een van zijn dochters – die zou dan het couplet inspreken als spoken word en ik zou het refrein zingen. Dat is uiteindelijk niet gebeurd, het kwam niet tot z’n recht op die manier. Toen is later ook hun moeder overleden. Ik besloot er weer over te schrijven en toen kwam dat eerste liedje weer om de hoek kijken. Daar heb ik nu een korte versie van als soort van afsluiting van de EP.The Man in the Hammock, dat klinkt erg vredig.
Dat klopt, de man in de hangmat is mijn buurman. Daar lag hij op vakantie altijd in. Dat was het moment dat hij even lekker ging chillen.Hoe was het om zulke zware emoties om te zetten naar een EP?
Ik kan me voorstellen dat veel mensen niet weten wat ze met zulke emoties moeten doen. Sowieso ben ik iemand die heel makkelijk praat over emoties en wat me dwars zit. Ik ben een redelijk emotionele jongen, maar dat zie ik als iets positiefs.Waarom?
Als je je hart op je tong hebt liggen en je kunt je emoties uitspreken, dan maak je het voor jezelf een stuk makkelijker. Je weet dan waar je aan toe bent. Als je het elke keer allemaal wegstopt heb je daar alleen maar jezelf mee.De EP is uit. Hoe ga je nu verder?
Ik ben blij dat deze plaat uitkomt en dat ik nu verder kan, want het voelt niet goed om zo lang bezig te blijven met dit onderwerp. Een beetje alsof ik het aan het uitmelken ben, terwijl dat helemaal niet de bedoeling is. Het is goed dat het nu af is. Ik heb ook al nieuwe muziek klaarliggen waar ik mee aan de slag kan. Verder vertelde een vriend van mij een keertje dat hij in plaats van verdrietig zijn over dat iemand er niet meer is, hij juist probeert blij te zijn dat hij mooie tijden met iemand heeft meegemaakt. Dat vond ik erg mooi. Luister hieronder naar ‘The Man in the Hammock’.
Advertentie
Alec Todd: Ik kom uit een dorpje in Brabant en mijn ouders hadden daar buren. Dat waren hun beste vrienden. Ze hadden kinderen van mijn leeftijd waar ik mee opgegroeid ben. Ik heb een super fijne jeugd met ze gehad: we gingen samen eten en op vakantie. Toen overleed ineens mijn buurman en dat was verschrikkelijk. Ik dacht dat we onoverwinnelijk waren, maar dat was niet zo. Toen ontstond het nummer The Man in the Hammock. Ik heb het geprobeerd uit te brengen met verschillende projecten, maar dat klopte steeds net niet. Ik schreef de tekst samen met een van zijn dochters – die zou dan het couplet inspreken als spoken word en ik zou het refrein zingen. Dat is uiteindelijk niet gebeurd, het kwam niet tot z’n recht op die manier. Toen is later ook hun moeder overleden. Ik besloot er weer over te schrijven en toen kwam dat eerste liedje weer om de hoek kijken. Daar heb ik nu een korte versie van als soort van afsluiting van de EP.The Man in the Hammock, dat klinkt erg vredig.
Dat klopt, de man in de hangmat is mijn buurman. Daar lag hij op vakantie altijd in. Dat was het moment dat hij even lekker ging chillen.Hoe was het om zulke zware emoties om te zetten naar een EP?
Ik kan me voorstellen dat veel mensen niet weten wat ze met zulke emoties moeten doen. Sowieso ben ik iemand die heel makkelijk praat over emoties en wat me dwars zit. Ik ben een redelijk emotionele jongen, maar dat zie ik als iets positiefs.Waarom?
Als je je hart op je tong hebt liggen en je kunt je emoties uitspreken, dan maak je het voor jezelf een stuk makkelijker. Je weet dan waar je aan toe bent. Als je het elke keer allemaal wegstopt heb je daar alleen maar jezelf mee.De EP is uit. Hoe ga je nu verder?
Ik ben blij dat deze plaat uitkomt en dat ik nu verder kan, want het voelt niet goed om zo lang bezig te blijven met dit onderwerp. Een beetje alsof ik het aan het uitmelken ben, terwijl dat helemaal niet de bedoeling is. Het is goed dat het nu af is. Ik heb ook al nieuwe muziek klaarliggen waar ik mee aan de slag kan. Verder vertelde een vriend van mij een keertje dat hij in plaats van verdrietig zijn over dat iemand er niet meer is, hij juist probeert blij te zijn dat hij mooie tijden met iemand heeft meegemaakt. Dat vond ik erg mooi. Luister hieronder naar ‘The Man in the Hammock’.