Als vrouw alleen in Egypte kan het zomaar zijn dat je geen hotels binnenkomt

Stel je bent een vrouw, en je boekt een hotelovernachting in een luxe kamer met een setje gratis badslippers inbegrepen. Verwennerij, zou je kunnen zeggen, omdat je je het afgelopen jaar het schompes hebt gewerkt. Je pakt je koffer, en vertrekt met een monter humeur richting je vakantiebestemming. Eenmaal bij het hotel aangekomen zegt de receptionist: “Helaas, er is geen plek voor jou.”  

Dat zou niet zo snel gebeuren in Nederland, maar in Egypte is het aan de orde van de dag. Het is een ongeschreven regel in de hotelbranche dat een jonge Egyptische vrouw, die incheckt zonder man, kan worden geweigerd. 

Volgens het Egyptisch centrum voor vrouwenrechten (ECWR) overkomt het vooral vrouwen van onder de veertig. De organisatie noemt het discriminerend en vindt dat het in strijd is met de Egyptische grondwet. “Vanuit carrièreperspectief kan het betekenen dat vrouwen geen promotie kunnen maken, omdat ze tijdens zakenreizen niet in een hotel mogen verblijven,” aldus het ECWR. “Op persoonlijk niveau kunnen ze minder makkelijk onderdak krijgen als ze te maken krijgen met huiselijk geweld.”

In de Gender Gap Index van het World Economic Forum staat Egypte op de 134ste plaats van 153 landen – Nederland is nummer 38. In dit rapport staat dat Egyptische vrouwen beduidend vaker laaggeletterd en werkloos zijn dan Egyptische mannen. Ook wordt hun recht op eigendom, kapitaal en financiële producten beperkt door de wet. En ten slotte hebben ze vaak te maken met gendergerelateerd geweld.

De meeste vrouwen die geweigerd worden bij hotels krijgen te horen dat het hotelpersoneel gewoon de regels naleeft die de Egyptische toerismepolitie heeft opgelegd, zoals dat je geen hotelkamer in een stad mag boeken als je in diezelfde stad woont. “Maar er is helemaal geen juridische basis voor deze regel,” zegt advocaat Heba Adel, hoofd van het Egyptische advocateninitiatief voor vrouwenrechten tegen Miraa, partner van de Arabische tak van VICE. Volgens haar bestaat de regel officieel niet eens en weigeren hotels vrouwelijke gasten vaak omdat dat gewoon hun eigen beleid is. “We zouden graag willen dat de toeristenpolitie deze regel eens laat zien. Als-ie echt bestaat, kunnen we ertegen in beroep gaan.”

Via facebookgroepen kwam VICE in contact met meerdere vrouwen die niet zelfstandig een hotelkamer mochten boeken, zoals journalist en schrijver Rania Hilal (36). Ze werd tijdens een zakenreis naar Alexandrië geweigerd bij meerdere hotels. “Ik gaf ze mijn perskaart om te bewijzen dat ik niet uit Alexandrië kom en heb zelfs gezegd dat ze de vereniging van journalisten konden bellen om mijn identiteit te bevestigen. Niks werkte. De antwoorden die ze gaven waren belachelijk en beledigend: de een zei dat er geen kamers meer vrij waren, de ander dat het niet kon omdat ik alleen was.” Na een hoop moeite lukte het Rania toch ergens te overnachten. “Maar toen ze zagen dat ik met mijn bagage werd geholpen door een mannelijke vriend, werden ze toch achterdochtig. Later die avond werd er aan de deur geklopt door een medewerker, die zei dat het verboden was om gasten in je kamer te ontvangen. Ik was woedend en antwoordde dat hij het best zelf mocht komen bekijken. Uiteindelijk bood hij zijn excuses aan.” 

Ook bankmedewerker Maryam Yousef (36) en Nora (42) werden geweigerd. 

Toen Maryams huis werd verbouwd deed ze ‘s nachts geen oog dicht door al het kabaal. Ze boekte een kamer in een klein hotel in het centrum van Caïro, zodat ze een keer goed zou kunnen slapen. “Aan de telefoon hadden ze mijn reservering nog gewoon bevestigd, maar toen ik aankwam weigerden ze me in te checken. De reden: op mijn identiteitskaart stond dat ik uit Caïro kom,” vertelt ze. Ze probeerde het nog bij een ander hotel, maar tevergeefs. 

Nora zat samen met haar zus in een restaurant op het dak van een hotel in Caïro. Haar zus was te moe om nog naar huis te gaan, dus boekten ze online een kamer in hetzelfde hotel. “Toen we gingen inchecken weigerde de receptionist om ons er te laten overnachten. We dreigden de politie te bellen, maar we kregen te horen dat het op bevel was van de toeristenpolitie. De hotelmanager probeerde ons te kalmeren en vroeg of we ons konden identificeren,” vertelt ze. “Toen hij zag dat we uit Caïro kwamen, zei hij dat het verboden was om hier te overnachten omdat we uit dezelfde stad kwamen.”

Rania vertelt dat je als vrouw in Egypte niet de luxe hebt om te reizen waar je maar wilt. “We moeten altijd van alles kunnen bewijzen. Anders belanden we gewoon op straat met onze bagage en kunnen we nergens terecht.”