Kraantje Pappie over carrièrekeuzes, ouder worden en Hèrmes-riemen kopen

​Beeld door Rebecca Camphens​​

De houdbaarheid van rappers is beperkt. De industrie verandert snel, en nu de nieuwe generatie hit na hit scoort, wordt het moeilijker voor de oude garde om het hoofd boven water te houden. Kraantje Pappie is iemand die al jaren zijn eigen weg kiest in de scene. Naast een rapcarrière heeft hij een label, een boekingskantoor en is hij televisiepresentator. Vandaag is Crane III uitgekomen, het laatste deel van een drieluik. We waren benieuwd hoe zijn leven eruitziet, wat hij van de huidige generatie rappers vindt en hoe hij zijn eigen plek heeft gevonden.

Noisey: Hé Kraantje! Vertel om te beginnen eens hoe een gemiddelde werkdag van jou eruitziet?
Kraantje Pappie: Dat verschilt echt per dag. Van maandag tot en met woensdag ben ik over het algemeen op kantoor. Daar vergaderen we, maar doen we ook dingen als het regelen van promotie en videoclips. We versturen alle merchandise bijvoorbeeld ook nog zelf. Er is altijd wel wat te doen. Maar hele dagen in de studio hangen doe ik niet meer, dat soort dingen zijn veel gestructureerder. Verder probeer ik elke dag een uurtje te sporten en ga ik bijna elke avond uit eten.

Waarom ben je eigenlijk een label begonnen? Geld?
Nee, geld is niet de aanleiding geweest. Ik heb geen miljoenen op de bank, maar ik zit wel comfortabel. Bovendien is een label niet zo snel lucratief. Je verdient niet zomaar geld, een artiest moet eerst met een knaller komen voordat er geld binnenkomt. Maar als we doen waar we achter staan, en aan het eind van de dag blijkt dat niet winstgevend, hebben we toch een vette tijd gehad. Dat vind ik belangrijker.

Wanneer wist je dat je meer wilde zijn dan alleen rapper?
Ik zag om me heen dingen waarvan ik dacht: daar kan ik wat aan bijdragen. Ik kan het verbeteren. Vooral in Groningen, waar ik woon. Ik wilde iets toevoegen, want er ging tien jaar voorbij zonder dat er ook maar iemand verder kwam dan z'n eigen wijk. Dan denk ik, waar komt dat door? Niet omdat ik zo veel beter ben dan de rest.

Waar ligt het dan wel aan?
Volgens mij ligt het aan drive. Ben jij bereid om vanaf Groningen binnen twee uur in Amsterdam te zijn omdat er dan misschien studiotijd voor je vrijgemaakt kan worden? Om alles neer te leggen waar je mee bezig bent, al ben je die dag toevallig precies één jaar samen met je vriendin? Ik heb wel wat heftige keuzes moeten maken voor mijn carrière.

Denk je dat de huidige generatie rappers die keuzes niet maken?
Ik denk niet dat de wil ontbreekt, maar het gaat zo snel nu. Het succes is er in één keer, met het gevaar dat het ook net zo snel weer verdwijnt. Ik heb er zo lang over gedaan, dat het bij mij nooit in een keer weg kan gaan.

Maar ik kijk niet met een zure blik naar de huidige scene. Ik kijk met veel plezier terug op mijn begintijd, maar dat was niet per se beter. De hele scene heeft een ander jasje aan. Je hoeft helemaal niet meer goed te kunnen rappen. Alhoewel, voor mij persoonlijk wel, omdat ik het vet vind, maar het is niet meer nodig om succesvol te zijn. Sterker nog: ik ben echt blij dat ik niet in deze tijd hoef te concurreren met de jongens van nu, want ik weet niet of ik dat overleefd had.

Waarom niet?
Ten eerste heb ik de leeftijd niet, en daarnaast heb ik de juiste verhalen niet.

​

Wat moet je doen als artiest als je dat voelt? 
Ha, gewoon chillen, genieten, en muziek blijven maken. Niet een verbitterde oude lul worden en klagen dat het vroeger beter was. Als ik nu een video uitbrengt heb ik een x aantal views op een dag, Frenna doet het keer tien. Ik zit in een tussenfase. Ik ben niet nieuw meer, maar ook niet old school. Veel anderen in deze situatie raken in paniek, maar ik voel me ontzettend comfortabel. Ik accepteer dat ik niet meer de nieuwste bent. En sowieso, als er bij wijze van spreken morgen niemand meer geïnteresseerd is in mij, accepteer ik dat ook. Wat ga je doen? Janken? Je kunt beter genieten van het feit dat het tien jaar wel is gelukt. Leuke shit gezien, veel geld verdiend.

Kun je iets noemen wat je achteraf anders had gedaan?
Soms had ik beter naar mezelf moeten luisteren. Neem bijvoorbeeld het Koningslied. Ik vond het een eer om met John Ewbank te mogen werken en ik voelde me een kind in een speelgoedwinkel, zag ik opeens Lee Towers en shit, maar ik dacht toen ik het aanbod kreeg al gelijk: dit is niks voor Kraantje Pappie. En toen al het gezeik in de media uiteindelijk kwam, had ik misschien moeten luisteren naar m'n eerste gevoel. Het hoefde niet per se.

Och, je hoeft het niet per se van je street credibility te hebben.
Dat sowieso niet. Maar wat moet ik daar mee? Probeer maar eens in een winkel iets af te rekenen met street credits.

Kreeg je eigenlijk veel geld voor het Koningslied?
Ik geloof het niet. Daar heb ik het in ieder geval niet voor gedaan. In die periode speelden we heel veel shows, dus er kwam genoeg binnen. Ik heb in de eerste periode dat ik geld ging verdienen zo ontzettend veel uitgegeven, dat ik op een gegeven moment wel wist hoe het voelde om veel geld te hebben. Ik kocht opeens Hermès-riemen. Nu hoeft dat niet meer. Maar goed, ik heb bijvoorbeeld wel een huis gekocht laatst, zonder stress. Ik wil binnenkort zelfs een tweede huis kopen.

Maar geld is ook relatief, man. Het liefst geef ik alles uit. Als je het hebt, better enjoy it. Op is op. En ik heb al lang geleerd hoe je van een kwartje een gulden maakt. Ik beland niet in de goot. Ik heb gewoon een schooldiploma en een gezond stel hersenen. Als ik morgen moet gaan vakkenvullen om m'n hypotheek te betalen, zou me dat niet veel uitmaken.

Je hebt dat boekingskantoor niet voor niets.
Ja, omdat ik er alles aan doe om niet in de Albert Heijn te hoeven werken. Maar ik zou nooit te trots zijn om het wel te doen. Wat moet dat moet. Ik wil alles wat ik doe zo groot mogelijk maken. Daarom kom ik nu ook met Crane III, want ondanks dat ik geniet van wat de nieuwe generatie nu doet, ben ik nog lang niet klaar.

Is het een goede afsluiting van de Crane-serie?
Het is de beste van de drie. Verreweg. Hij lijkt heel erg op de eerste twee, je merkt wel dat het erbij hoort. De raps zijn beter, de timing is beter, de spitsvondigheid is beter. Ik merk nu dat de beats en de raps beter op elkaar aansluiten, bij de andere twee zaten de verhoudingen minder goed. Maar dat merk ik ook nu pas.

Ik zit nu in een luxepositie. Ik ben niet meer afhankelijk van één track die het voor me moet doen. Toen we Crane I uitbrachten, hoopten we op een Top 40-hitje, want dan zou het echt beginnen voor ons. Natuurlijk hoop ik dat er ook hits op deze plaat staan, maar alleen al met de aankondiging hebben we een volle agenda qua festivals. Ik probeer niet te zeggen dat die miljoenen views op YouTube voor mij niet hoeven, natuurlijk is dat chill. Maar ik heb het niet per se nodig.

Dat werkt vast fijn, de wetenschap dat je niet per se een hit hoeft te scoren.
Ja. Sowieso het gegeven dat ik alles zelf heb gedaan, ik heb geen anderen nodig. Natuurlijk heb ik de jongens van Noah's Ark en Nightwatch achter me, maar ik heb geen duizend gastbijdragen gedaan om op te komen, zoals je nu vaak ziet. Ik wil niet zeggen dat dat minder is, helemaal niet, maar het is fijn om te weten dat ik het alleen kan.