We vroegen hiphopfotograaf Ilja Meefout naar zijn mooiste herinneringen aan Paradiso
Foto's door Ilja Meefout en auteur.

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

We vroegen hiphopfotograaf Ilja Meefout naar zijn mooiste herinneringen aan Paradiso

Hij maakte in het Amsterdamse poppodium foto’s van onder andere Nas, Buitenwesten en Slick Rick.

Paradiso bestaat een halve eeuw en dat wordt vanavond eens even goed gevierd met Nederlandse hiphopartiesten als Ray Fuego, Jacin Trill en De Jeugd Van Tegenwoordig. Een van de fotografen die de afgelopen jaren een deel van de ontelbare legendarische momenten in Paradiso heeft vastgelegd is Ilja Meefout. Hij fotografeert sinds 2005 Nederlandse en internationale artiesten en heeft onder meer foto’s geschoten van Snoop Dogg, Kendrick Lamar, 50 Cent en de Beastie Boys. Ilja kwam van jongs af aan als fan en fotograaf in Paradiso, en is voor ons zijn archieven ingedoken om zijn meest memorabele momenten in het poppodium te bespreken. Noisey: Wat een berg foto’s heb je hier.
Ilja Meefout: Ja, man. Te veel om op te noemen. Het was ook niet makkelijk kiezen moet ik zeggen. Wat maakt de Paradiso speciaal ten opzichte van andere podia in Nederland?
Het is dé poptempel van Nederland. Wat betreft poppodia is Paradiso voor artiesten het hoogst haalbare. De kerkramen zijn prachtig en ondanks het feit dat Paradiso meerdere ringen heeft voelt het toch intiem binnen. Het is echt een speciale plek in hartje Amsterdam. Je mag als fotograaf in de Paradiso zolang foto’s maken als je wil. En je mag flitsen. In de Ziggo Dome moet je na drie nummers naar huis. Dat is zonde want de mooiste momenten zijn vaak aan het einde van een show. Kun je je nog herinneren toen je voor het eerst in Paradiso kwam?
Ja, dat was voor het concert van GZA in 1996, deze show was onderdeel van de B-Boy Extravaganza-feestjes in Paradiso. De Nederlandse rapper Sugacane stond in het voorprogramma en het concertkaartje heb ik ingelijst hier liggen. Vroeger plakte ik die kaartjes allemaal in m’n slaapkamer op de muur. De aanvang was 21:00 uur, maar meestal kwamen artiesten als GZA pas rond middernacht aanzetten. Het concert was tof, want die plaat vond ik heel donker en winters. Die sfeer voelde je ook bij deze show.

Advertentie

Wanneer ben je begonnen met artiesten fotograferen?
Dat brengt me gelijk bij de eerste foto die ik wilde laten zien van Sugacane uit 2005, negen jaar na mijn eerste concert in de Paradiso waar Sugacane dus ook was. Ik kreeg niet betaald, maar ik kon wel naar een concert om te fotograferen. Naast Sugacane & Most Official – dat zijn Cane, MD, Sonny D, Rowdy, Mr. Probz en U-Niq – stonden Little Brother en Nice & Smooth die avond op de flyer. Deze foto van Sugacane is mijn eerste foto waarvan ik dacht: oké, deze zou in het Parool kunnen. Er zit een bepaalde agressie in die ik heel dope vind.

Vincent Reinders kreeg in die tijd een radioshow in Hilversum en vroeg me mijn foto’s mee te nemen om ze aan Kees de Koning te laten zien. Kees werkte achter de schermen bij de show van Vincent. Toen ben ik met een stapeltje met onder andere deze Sugacane-foto naar Kees gegaan. Hij heeft me toen uitgenodigd voor mijn allereerste tour en Top Notch-opdracht. Dat was de Buitenwesten-tour met Opgezwolle, Typhoon, DuvelDuvel en Jawat!.

Buitenwesten
Deze foto vind ik heel tof. Je ziet Sticks, Rico en Delic van Opgezwolle voor een vol Paradiso staan. Dit was de laatste show van de Buitenwesten tour in 2006. Dit is een van de tofste concerten ooit in Paradiso denk ik. De jongens van Appelsap, Patta, Kees… echt iedereen was bij deze show aanwezig. Deze avond was een overwinning voor iedereen die liefde voor Nederlandse hiphop heeft.

Advertentie

Nas
Dit is mijn eerste gepubliceerde foto in een tijdschrift. Hij heeft in 2005 in de eerste en enige editie van Vibe Magazine gestaan. Dit concert was tof, op de achtergrond van het podium hing het metrostelsel van Queens waar Nas vandaan komt. Wat tof is aan zijn shows is dat het rommelig is. Nas zit zo in zijn muziek dat hij soms woorden niet uitspreekt, hij mompelt mee en dan pakt hij het na vier woorden weer op. Ergens is het slecht en onprofessioneel, maar dat vond ik eigenlijk juist zo tof aan dit concert. Het is niet gescript of gelikt.

Ice Cube
In de backstage bij Paradiso gebeuren vaak leuke dingen. Na een show van Ice Cube ben ik naar de kleedkamer gegaan om hem een paar foto’s te geven die we die middag hadden geschoten. Toen de deur openging vroeg één van zijn bodyguards of ik ijsklontjes kon halen. Ik dacht dat ik in de zeik werd genomen. Toen ben ik toch maar een bekertje met klontjes gaan halen en toen mocht ik naar binnen. Ik had die middag foto’s van Ice Cube met een sigaar geschoten voor State Magazine. Ik heb hem deze foto cadeau gedaan en gevraagd of hij er eentje voor mij wilde signeren. Dat was dus backstage in de Paradiso.

Common
Deze foto van Common heb ik beneden in de kelder van de Paradiso genomen na de perspresentatie voor zijn album Universal Mind Control in 2008 . Ik vind dit een hele mooie foto. Qua compositie zit zijn hand op een mooie plek, hij is kalm, maar er zit ook een rauw randje aan de foto. Hij ziet eruit alsof hij echt in controle is hier. Common is een heel charismatisch en rustig persoon. Hij is doordacht in zijn teksten en heel muzikaal. Hij is een warm en zachtaardig persoon, maar hij kan ook switchen naar zijn straatmentaliteit.

Advertentie

Ice T & Body Count
Deze show van Ice T en de metalband Body Count was top, maar ik had barstende koppijn en dan doet die teringherrie je geen goed. Toen ik deze foto had, dacht ik: prima, deze is goed genoeg voor bij de recensie. Vervolgens ben ik naar huis gegaan. Job de Wit belde me de volgende dag en vroeg of ik een foto had van Ice T en zijn vrouw Coco die topless op het podium stond. Dat had ik dus gemist. Zo zie je maar: aan het eind van de show gebeuren meestal de gekste dingen. Ik vind deze foto persoonlijk heel tof, dus ik kon me er niet heel druk over maken.

Fat Joe
De show in Paradiso van Fat Joe in 2006 was echt kut, maar deze foto vind ik mooi. De foto straalt een bepaalde vrolijkheid, maar ook de hiphop-attitude uit. De foto is illustratief voor mijn liefde voor de muziek. Ik heb letterlijk uren gewacht in de backstage. Hij kwam uiteindelijk rond half twaalf aanzetten met een emmer kip uit de kleedkamer. Ik ben achteraf niet boos dat hij een lul was, hij komt hier om een beetje lol te trappen en niet om interviews te geven voor een blaadje in Nederland.

Lupe Fiasco
Dit concert van Lupe Fiasco in 2007 was voor mij illustratief voor de verandering van hiphop in Nederland. Er stonden vier studenten arm in arm vooraan verliefd naar elkaar te kijken. Waarschijnlijk was het nummer dat Lupe Fiasco speelde hun anthem, maar bij mij ging het een beetje kriebelen. Lupe zelf vind ik een toffe artiest, maar het publiek dat hij trok was gewoon een ander slag mensen. Dit was de periode dat hiphop in Nederland in mijn ogen echt een groter publiek kreeg, daarom heb ik deze foto gekozen.

Slick Rick
Slick Rick kwam niet opdagen bij de show van mijn allereerste fotoklus in 2005 waar ik Sugacane heb gefotografeerd. Hij werd toen vervangen door Nice & Smooth. Ik kwam die avond eigenlijk met name om Slick Rick te fotograferen en te interviewen, maar er was gedoe met de tour omdat hij jaren daarvoor veroordeeld is voor betrokkenheid bij een moord. Paradiso moest zijn optreden dus lastminute cancelen. Deze foto heb ik precies 12,5 jaar na die gecancelde show genomen en het is de allerlaatste foto die ik in Paradiso heb genomen.

Tot slot: Zijn er ook legendarische momenten in de Paradiso waar je geen foto’s meer van hebt?
Toen Redman in 1996 kotste in een hoekje van de Paradiso en weer gewoon verder ging, en toen Ol’ Dirty Bastard datzelfde jaar optrad. Ol’ Dirty Bastard maakte iedereen zo gek dat mensen zelfs van het balkon sprongen. Iedereen was aan het stagediven, er gebeurde veel gekke shit op het podium. Vroeger was de sfeer bij concerten anders dan nu. Het was niet agressief, maar wel grimey. Nu is het wat vriendelijker allemaal, wat natuurlijk helemaal prima is. Ik vind het heel dope dat het zo goed gaat met de Nederlandse scene en een blessing dat ik ook nog steeds met de huidige generatie Nederlandse artiesten werk.