Het geheime recept van Dour Festival volgens de programmatoren (en nee, het is niet Metallica)

Er zijn twee dingen waar wij Belgen deze zomer graag de controle over zouden hebben. Het eerste is over de samenstelling van ons nationaal elftal tijdens het WK. Het tweede zijn de line-ups van de festivals. Alex Stevens en Mathieu Fonsny, de twee programmatoren van Dour, kunnen helaas de selectie van de Rode Duivels niet beïnvloeden, maar het zijn wel de twee muzikale masterminds die de dertigste line-up van het festival in elkaar gebokst hebben. We kletsten wat met hen om een idee te krijgen van hoe hun leven eruit ziet.

VICE: Hebben jullie iets speciaals gepland voor deze dertigste editie?
Alex Stevens: We hebben veel geïnvesteerd in nieuwe infrastructuur: een nieuwe tent voor de Boombox, een nieuwe tent voor de Petite Maison, een betere productie voor de Balzaal, enzovoort. We hebben ook een nieuwe band op poten gezet die nog nooit gespeeld heeft. Het is een mengeling van La Fine Equipe uit Marseille, Haring uit België en Fulgeance uit Noord-Frankrijk. De naam wordt Gangue en ze spelen op de opening. Dat is omdat Dour dit jaar dertig wordt, maar ook omdat onze twee vrienden dit jaar hun twintigste verjaardag vieren: de festivals Marsatac en Nördic Impakt. Dus die band is een soort van gezamenlijk cadeau. Voor die dertig jaar is er niet één grote nieuwigheid, maar zijn er allemaal kleine dingetjes die ervoor zorgen dat we toch onszelf blijven en tegelijk ook een volgende stap zetten.

“Onszelf blijven”, zeg je. Wat is het verschil tussen Dour en andere festivals?
Mathieu Fonsny: Ik denk dat onze aandacht voor vernieuwing in alle verschillende soorten alternatieve culturen, genres en subgenres ons uniek maakt. We zijn er elke keer in geslaagd te vernieuwen en een goeie mix te maken van bekende headliners waar we heel veel onbekend, opkomend talent bij proppen. Je gaat niet naar Dour om een artiest te zien, je gaat er naartoe omwille van het festival en om de Dour-ervaring te beleven: vijf dagen camping, nieuwe mensen ontmoeten, ideeën uitwisselen. Het zijn de mensen die het festival maken en uiteindelijk is de grootste headliner die superalternatieve mindset.
Alex: Ik vind het goed dat we ook heel bekende namen hebben, dat zorgt ervoor dat mensen hun weg vinden. De headliners zorgen altijd voor belangrijke momenten, maar het zit niet in de DNA van Dour om artiesten à la Metallica of Radiohead te boeken. Onze programmatie is eerder gebouwd op dat evenwicht dan op een of twee wereldbekende artiesten per dag.

Jullie hebben heel bekende programmatoren zoals DEEWEE en Diplo uitgenodigd. Hoe doen jullie dat, bellen jullie gewoon even?
Alex: Nee, in principe is dat zelfs iets dat we niet willen doen, we haten het om dat te doen omdat dat juist het ding is van Dour dat we naar een evenwicht zoeken. DEEWEE heeft het ons zelf gevraagd. Via hun agent hebben we een bericht gekregen: “We zouden graag een DEEWEE-stage op Dour hebben”. Aangezien we grote fans zijn van hun label en van wat ze doen, hebben we beslist om een uitzondering te maken. En met Diplo was dat hetzelfde. Hij is tien jaar geleden voor de eerste keer naar hier gekomen. Daarna wou hij terugkomen. Hij was in de buurt en we hebben hem gevraagd of hij het zou zien zitten om een Diplo presents te doen.

Hoe vinden jullie de minder bekende namen? Jullie kennen toch niet al die artiesten, of wel?
Mathieu: Dat is voor elk geval anders, maar we smullen echt van alles. We gaan naar een hoop concerten en we praten met andere programmatoren en met vrienden. We lezen veel magazines, we luisteren naar de radio. Dat zorgt voor nieuwe opportuniteiten en nieuwe kennismakingen.
Alex: Ja, we proberen nieuwsgierig te blijven.

En die package deals, hoe zit het daarmee?
Alex: Dour doet dat niet. We spreken over één artiest tegelijk. Als iemand dat voorstelt, stoppen we meteen met het gesprek.

Welke artiesten moeten we volgens jullie op de voet volgen?
Mathieu: Voor techno denk ik aan Cellini, de nieuwe Amelie of Charlotte. Voor girly hip-hop denk ik aan Blu Samu en Juicy, dat worden de volgende grote namen.
Alex: Uit Vlaanderen is er Onmens die op zaterdag in La Caverne speelt. Het is bijna punk en het duo is echt cool. Dat gaat goed marcheren met Ho99o9 die dezelfde avond optreedt.

Voor jullie programmatoren werden, ga ik ervan uit dat jullie simpele festivalgangers waren. Was het droom om dit ervan te maken?
Alex: Ik ben voor Dour beginnen werken als student in 2000, ik was toen 17. Van daar is het allemaal nogal vanzelf gegaan, maar ik moet toegeven dat ik geluk heb gehad. Er zijn leuke aspecten, want je ontdekt muziek en je deelt die met anderen. Je ziet mensen daarop reageren. Je zorgt in feite voor een pak blijdschap en vertier. Daarnaast is het wel stresserend om te weten dat je een paar miljoenen euro’s hebt die je moet investeren. Het is niet alléén maar fun. Maar je kunt gerust zeggen dat het wel een droomjob is. Als ik zie hoeveel geweldige mensen je leert kennen door zo’n job en hoeveel plezier je kunt overbrengen aan anderen, dan valt er inderdaad niet te klagen.

Wat is jullie doel qua opbrengsten?
Alex: Voor ons zijn er verschillende dingen. Eerst zijn er de dingen die op korte termijn renderen: we hebben geld geïnvesteerd en dat moeten we daaruit kunnen halen. Als we verlies maken, wil dat zeggen dat sommige mensen niet betaald zullen worden door een financieel tekort. Dat is het eerste punt. Daarnaast moet je de reacties van het publiek opmeten, peilen wat zij achteraf over het festival zeggen. Als we aan festivalgangers vragen of ze volgend jaar terugkomen, denk ik dat 80-90% zegt “ja, volgend jaar kom ik sowieso terug”. Dan weten we dat we gewonnen hebben. We hebben hen beloofd dat ze een leuk moment zouden beleven, dat ze nieuwe muziek zouden ontdekken. Ze moeten hier vertrekken met een hoofd vol herinneringen. Het gaat niet alleen om tickets verkopen.

Hebben jullie tijd om naar de concerten te gaan kijken tijdens het festival?
Alex: Ja, we zitten altijd in het publiek. Tenzij er een probleem is, dan moeten we backstage gaan.
Mathieu: We proberen te zien of onze keuzes goed waren, of er volk is, of de show de moeite waard is. We kijken of de sfeer erin zit. We proberen notities te nemen en dan de maandag al samen te gaan zitten om alles te bespreken: “Ok, misschien moeten we drum and bass anders aanpakken, misschien moeten we wat rustiger aan doen met hip-hop”, enzovoort… Als je niet naar de concerten gaat, kan je het niet weten.
Alex: Als je de line-up samenstelt, is dat op instinct. Je moet dat instinct voeden en je moet de dingen kunnen aanvoelen. Je moet in het publiek gaan om te zien hoe dat publiek reageert. Da’s een kwestie van feeling.

Moeten jullie het allebei eens zijn over een artiest om hem te boeken?
Alex: Dat hangt af van de prijs! Als de artiest duur is, moeten we allebei akkoord gaan. Als hij niet te duur is, kunnen we compromissen sluiten. Maar het moet vooral steek houden, het is niet gewoon “die artiest vind ik tof”. De vraag is: op welke dag programmeren we die, met welke artiest, op welke stage, om hoe laat, waarom programmeren we die en waarom daar, en waarom niet op een andere dag. Daarover moeten we het gewoon eens zijn met elkaar. We kiezen niet alleen de ingrediënten, we maken heel het recept. En zoals wanneer je kookt, moet het lekker zijn.

Wil je meer lezen over vette concerten, lauwe pintjes en beeldschone festivalgangers? Check dan VICE Festivals.

Volg VICE België op Facebook.