Dit zijn de hiphoptalenten die ons feestje woensdag komen afbreken

Het is vandaag maandag, en als er iets bekend is over deze maandag is het: nog maar twee nachtjes slapen voor het woensdag is, wat dus de dag is van een grandioos feestje. In samenwerking met ADE Beats nodigen wij een negental grote hiphoptalenten uit om samen met jullie ons kantoor af te breken. Om je niet totaal onbeslagen ten ijs te laten komen neem ik jullie aan de hand om nog een keertje te vertellen wie deze talenten precies zijn. Sla geen modderfiguur, dit moet je weten.

In een wereld hier ver, ver vandaan regent het elke dag en zijn er alleen maar chagrijnige volwassenen die dag in dag uit van huis naar kantoor en weer terug reizen, zonder ook maar een sprankje hoop of vreugde in hun zielloze lichamen te voelen. Oké, ik ga eerlijk zijn: dat is precies de wereld waarin wij leven. En nog eerlijker: de muziek van de zestienjarige Leafs is een van de weinige remedies tegen deze deprimerende werkelijkheid. Kom naar ons kantoor en laat je aansteken door nummers als Alright.

Over de mannen van FNMLAS valt weinig te schrijven. Ik weet niet precies waar ze vandaan komen, wat hun burgerservicenummer is en of ze liever Jürgen Locadia of Luuk de Jong in de spits zien bij PSV. We hebben zelfs alleen Samuel, een deel van het duo, geïllustreerd. Wat ik wel weet, is dat ze mysterieus zijn, het liefst zo weinig mogelijk herkenbaar in beeld verschijnen en bijna altijd kiezen voor donkere clips. Tegelijkertijd zit hun muziek extreem goed in elkaar. Alles wat ze maken is tot in de puntjes verzorgd, en het is daarom geen wonder dat ze voor Yung Nnelg zijn FOXP2-EP hebben geproduceerd. Gelukkig staan bij ons de spotlights vol aan om ze eens goed te kunnen aanschouwen.

Ieder organisme met een greintje verstand van de pijlers waarop de Nederlandse cultuur is gebouwd, weet dat de 101Barz-sessie van de Lefensmannen zeer belangrijk is voor dit kikkerlandje. Sinds deze wonderbaarlijke verzameling muziek begeeft Cartiez zich op mijn radar, en hoewel zijn stijl met die groep al om door een ringetje te halen is, maakt hij anno nu in zijn eentje muziek die net zo indrukwekkend is. Ik zou het omschrijven als poppy punkrock en hiphop, maar dat klinkt vrij walgelijk. Kom er dus zelf maar lekker een stempel op zetten.

Naar Tokio vliegen om een clip te schieten met Woodie Smalls schreeuwt internationale ambitie, en dat is waarom we zo trots zijn dat ook K1D bij ons een showcase komt geven. De rapper uit België – ook iets wat extreem internationaal is natuurlijk (friet stoofvlees, zij gaan wél naar het WK, enzovoorts) – is vooralsnog vooral bekend als deel van Woodie's entourage, maar dat is iets wat hij vast en zeker snel van zijn hoog opgetrokken schouders laat glijden. Z'n aankomende project heet High Hopes, en je raadt het al, de verwachtingen zijn extreem hoog.

Eindhoven, en dan met name Woensel, is een van de meest mysterieuze plekken in de Nederlandse muziekwereld. Kees Kankerkachel woont er, dat weet ik, maar verder is het enige wat ik erover kan vertellen dat het al jarenlang een stabiele stroom van topartiesten voortbrengt. En de meest interessante daarvan is op dit moment Pietju Bell. Eind juni pakte ik de trein naar het zuiden om hem te interviewen, en op het balkonnetje van Teemongs appartement vertelde hij over z'n hondje genaamd Blizzy en zei hij dat rappen niet voor altijd zal zijn. Hoogstens een paar jaar gaat-ie het doen, dus grijp in godsnaam je kans en kom hem aanschouwen.

De naam Sammie Sedano is er eentje die al een tijdje rondspookt zonder echte hits te scoren, en dat bedoel ik in de goede zin van het woord. Soms hoeft dat namelijk helemaal niet. Zeker niet als je hoort wat voor muziek hij maakt. Z'n stijl ligt in het verlengde van Rotterdamse straatrappers als Feis en Heinek'n: het is grimmig en genadeloos, alsof hij van elk vrachtschip dat de haven binnenkomt precies weet of er een kostbare lading aanwezig is. Hij deed bij Colors al een indrukwekkende studiosessie, en als z'n volgende project in de lijn van zijn laatste EP De Nachtapotheker ligt mogen we onze handjes dichtknijpen.

Een bepaalde mate van decadentie ontbreekt iets te vaak op de Nederlandse poppodia. Less is more, absoluut waar, maar less is af en toe ook gewoon saai – zeker als het gaat om champagne en gouden sieraden. Dat is waar formatie De Cultuur voor staat. Hun laatste EP, Bonne Nouvelle, is extreem goed geproduceerd en zelfs Raven Aartsen, Bokoesam en jongerenmessias Ray Fuego geven hun blessing op de nummers.

Elke keer als ik iets hoor van Jacin Trill vervorm ik m'n stem dusdanig vervelend dat iedereen in een straal van anderhalve kilometer gillend gek wordt. Luister maar eens naar Kspreyopjebytch en binnen de kortste keren maak je iedereen om je heen krankzinnig. Z'n Happyland-tape zet aan tot een overdosis aan positieve gedachtes, en het schijnt zelfs dat je spontaan je oude leven achter je laat om voor altijd op een kinderboerderij babygeitjes te verzorgen als je het meer dan drie keer op repeat hebt staan.

Latifah is een van de meest aangename verrassingen van 2017. We wisten van eerder rondzwevend materiaal dat ze mee kan met het geweld van de beats van Esko, maar nadat het een tijdje stil was rondom haar had ik niet verwacht dat ze zo'n harde EP zou uitbrengen. Of, nou ja, EP. Met veertien nummers zou je het net zo makkelijk een volwaardig album kunnen noemen. Het is hoe dan ook zeer indrukwekkend.

Wil je meer verhalen over ADE 2017 lezen? Dat kan hier.