Deze videoclip van een snikheet stranddagje in Oostende breekt je hart

Ertebrekers is West-Vlaams voor ‘hartenbrekers’, en ja, dat is precies wat ze doen. Want in hun videoclip voor het nummer De Zji zie je ze rondbanjeren op het strand van Oostende terwijl het godsgruwelijk lekker weer is. En ja, nu schijnt het zonnetje hier ook, maar het is tegelijkertijd ook koud. Koud! Man, wat een kou. Ik raak er niet over uitgepraat.

Ertebrekers is een trio uit het prachtige Gent dat bestaat uit Peter Lesage, Jeffrey Jefferson en Flip Kowlier. Die laatste ken je misschien nog van ’t Hof van Commerce of van Flip Kowlier. Met z’n drieën maken de Ertebrekers vrolijke maar soms ook nogal gladde glijers over het niet hebben van goesting, Eva Mendes en, in dit geval, Oostende. Hun album Otel kwam eigenlijk een jaar geleden al uit op het Belgische label Petrol, maar wordt nu in Nederland opnieuw uitgebracht door Top Notch. Blijkbaar lukt het ons hier toch nog niet om iets te luisteren als het in België wordt uitgebracht. Awel, zullen we maar zeggen. Omdat ik mezelf graag reken tot de fans van Flip Kowlier, liet ik de gelegenheid om hem even te bellen niet aan me voorbijgaan.

Noisey: Dag Flip. Ben jij een beetje een sadist?
Flip Kowlier: Neuh. Hoezo?

Er komt, as we speak, zeer koude lucht uit Siberië deze kant op, het wordt stervenskoud met vorst van min tien graden en dan kom jij met deze videoclip aanzetten van een heerlijk dagje aan zee. Dat is gemeen.
Ah ja, op die manier. Ik moet wel zeggen, in mijn verdediging, dat het plan om die clip uit te brengen al enkele maanden vastligt. Dus ja, het is nog winter, maar het had ook al veel beter weer kunnen zijn. Vooruit. Het ziet eruit als een aards paradijs. Ik werd er zelfs een beetje emotioneel van.
Ja, Oostende is op zich een mooie stad, met veel ziel. Marvin Gaye heeft er nog gewoond. Ik weet nog dat toen we die track maakten, dat dat ook de inspiratie was. Zonder dat het expliciet vermeld wordt in het lied, gaat het toch over Oostende. Daar dachten we aan. En als wij aan Oostende denken, denken wij automatisch aan Marvin Gaye die op de trap van het casino loopt of in het lokale café pintjes drinkt. Wat heerlijk. Zeg, wie zijn eigenlijk die mensen in de clip? Bijvoorbeeld die man met een lederen huid, ken jij die?
Nee, die ken ik niet. Het was ook niet mogelijk om even een praatje met ze te maken, want op het moment dat die stukjes gefilmd werden, zaten wij even een slaatje te eten. Zo zijn we dan ook wel weer. Hoe heet eigenlijk een koelbox in het Vlaams?
Een frigobox. Pas op, er is nog een verschil tussen het Vlaams en het West-Vlaams, maar ook in het West-Vlaams heet een koelbox een frigobox. Wat zit daar in, als het aan jou ligt?
Voor mij persoonlijk? Goh, ik denk dan aan dingen als kaas, worst en water. Ik drink geen alcohol, maar vooral veel water. En koffie, maar dat hoeft niet in de frigobox. Verder graag wat fruit. Misschien aardbeien. Wat slagroom. Kun jij eigenlijk goed zwemmen?
Ehm, eigenlijk niet. Ik kan wel zwemmen hoor, ik ga niet direct verdrinken, maar ik kan de tijd niet noemen dat ik een lengte heb gezwommen. Heet dat bij jullie ook een lengte? Als in: de lengte van een zwembad. Als wij voor de sport zouden gaan zwemmen, zouden we zeggen: ik heb tien lengtes gezwommen. Maar ik geloof niet dat ik in mijn hele leven tien lengtes heb gezwommen. Is Oostende je favoriete badplaats?
Eigenlijk wel, hoewel ik de laatste jaren ook graag in Knokke kom. De Panne is ook mooi. De slogan van Oostende is ‘Stad aan Zee’, dat is goed gekozen. Je hebt het gevoel dat je in een klein Brussel zit, maar dan aan zee. Er is een bruisend nachtleven, allerlei volk op straat, toeristen, een heel mooi hotel op de dijk, het Thermae Palace. Niet om reclame te maken, maar dat gebouw is vroeger van de koning geweest en later hebben ze er een hotel van gemaakt. Voor het hotel heb je de Koninklijke Gaanderijen, dat hebben ze gebouwd zodat de koning niet in de regen hoefde te lopen. Het viel me op dat het enige bandlid dat wel nog haar heeft steeds een muts of een pet draagt. Waarom is dat?
Ik denk dat hij dat doet om ons niet jaloers te maken. Hij is wat jonger. Ik probeer ook weleens een muts te dragen, maar mijn hoofd is daar niet geschikt voor. Wat is het recept van de Caipirinha van Lindsey?
Haha, geen idee. Wat zegt ze daar ook alweer? Dat stukje is in elk geval ingelezen door Maaike Cafmeyer, een bekende Vlaamse actrice. Zij komt ook uit West-Vlaanderen. Wat je daar hoort is een typisch West-Vlaamse dialoog. Ze heeft het geïmproviseerd in mijn studio, wat best moeilijk was, want ik zat ernaast en ik mocht niet te hard lachen. Jullie album is dus al een jaar oud, maar komt nu pas in Nederland uit. Blijkbaar, als jij een album maakt en dat komt niet op een Nederlands label, dan luistert er geen een Nederlander naar? Daar word je toch verdrietig van?
Het is vreemd. Het is wel een paar keer op de radio geweest, op 3FM, maar hoe dat verder komt, weet ik niet. Ik maak al twintig jaar muziek in het West-Vlaams, en ik heb hier in Vlaanderen al twintig jaar een carrière, maar in Nederland blijft het altijd moeilijk. Toen ik mijn eerste soloplaat maakte, verkoos OOR het aan het eind van het jaar wel tot beste album, maar dat wilde dan niet zeggen dat het ook op de radio gedraaid werd. En als je niet op de radio gedraaid wordt, krijg je ook geen concerten. Als jullie het dan toch in Nederland uitbrengen, had je dan niet meteen even de teksten kunnen vertalen? Ik begrijp er geen bal van!
Ja, maar wat is de fun daarvan? Die teksten letterlijk vertalen is ten eerste moeilijk, en ten tweede is de magie dan weg. Ik denk dat je als luisteraar wel een idee hebt waar het over gaat, en vaak is dat genoeg. Voor mij in elk geval wel. Tot slot: wat is de beste tip die je iemand kan geven met een gebroken hart?
Ik denk een fitnessabonnement nemen. Ik heb zelf geen last van een gebroken hart, maar soms wil je wel je gedachten verzetten. Voor twintig euro per maand kom ik toch drie keer in de week in de gym. Ik ben zeker niet de grootste spierbundel, maar ik merk dat mensen er veel aan hebben op sociaal vlak. We gaan ernaartoe, we geven elkaar een hand en vragen: “Hé, oe ist?"