Lieve mensen, gefeliciteerd: we hebben het songfestival gewonnen

Omdat eerlijkheid toch het grootste goed is, wil ik dit stuk graag beginnen door iets te bekennen: het deed me helemaal niks toen ik gisteren las dat Waylon naar het Eurovisie Songfestival gaat. Het kost me al moeite om hem los te zien van Idols-enigma Boris, en bovendien heeft hij samen met Ilse de Lange al eens tevergeefs geprobeerd om Nederland te brengen waar het hoort: aan de top van de wereldwijde popladder.

Ze werden in 2014 als The Common Linnets tweede, net achter Conchita Wurst. Daarna deden ze het goed in de charts, maar dat betekent eigenlijk niks. Was het immers niet Drake die ooit zei: being number two is just being the first to lose? Waylon weet dat ook. Daarom is hij zo extreem vastberaden. Of zoals hij zelf zegt: “Winnen is belangrijker dan meedoen. Ik wil nummer één worden. Er is nog maar één plek over.”

Die uitspraak deed hij gisteren in De Wereld Draait Door, waar hij was uitgenodigd om te laten zien dat hij zich door niets of niemand laat stoppen. Matthijs en zijn redactie hadden een duidelijk strijdplan voor de uitzending: we nodigen Waylon uit om te vragen wat hem in godsnaam bezielt om mee te doen aan die poppenkast. Dat dit programma nog De Wereld Draait Door heet, en niet Doe Nou Toch Verdomme Een Keer Normaal Dan Doe Je Al Gek Genoeg (DNTVEKNDDJAGG) is een raadsel. Wat ik wel met zekerheid kan zeggen, is dat na de finale in mei het programma omgedoopt zal worden tot De Waylon Draait Door. Waarvan akte.

Het item wordt ingeleid met een aantal melige fragmenten van commentatoren als Graham Norton die het festival belachelijk maken. Enkel om maar te laten zien dat we de boel niet zo serieus moeten nemen. Het is een walgelijke gewoonte van Nederlanders: omdat we al vierduizend jaar niet hebben gewonnen, doen we maar alsof iedereen knettergek is en we helemaal niet willen winnen. Het is zo makkelijk. Zo doorzichtig. Maar gelukkig is daar Waylon, om hier voor eens en altijd mee af te rekenen.

De eerste horde die hij moet nemen is Erben ‘hoe lager het kwik, hoe hoger de pik’ Wennemars, die het gesprek opent met de vraag waarom Waylon hier in godsnaam aan mee wil doen. Hier zit een man die zich vrijwillig dood laat vriezen om zo snel mogelijk rondjes te schaatsen. Deze man vraagt aan een muzikant waarom hij op het grootste podium ter wereld wil staan. Waylon komt ijzersterk terug: “Het is een happening. Het is wat het is – we geven er een naam aan en dat is het.” Daarna houdt Erben wijselijk zijn bek. Maar Waylon is nog niet klaar. Hij zegt dat muziek uiteraard geen wedstrijd is, maar als ze er dan toch een wedstrijd van moeten maken, dan wil hij winnen ook. In het Wayliversum bestaat nog maar een plek, en dat is de eerste.

Erben probeert het nog een laatste keer, door het Songfestival te vergelijken met de Elfstedentocht, wat natuurlijk nergens op slaat. Ik bedoel, het Songfestival kan prima elk jaar worden gehouden. Wat zeg ik, als we zouden willen, kon het elke week. Het enige wat je nodig hebt is een zaaltje en een paar landen. Wanneer was de laatste elfstedentocht?

Zelfs Matthijs, toch de rust zelve in dit soort situaties, wordt compleet overvallen door het oorverdovende zelfvertrouwen van onze kampioen in spe. Even valt hij door pure bewondering uit zijn rol van kritische journalist – de oplettende kijker ziet hoe een straaltje kwijl langs zijn kin sijpelt – maar hij weet zich al snel te herpakken door te vragen hoe deze winst dan precies binnengesleept gaat worden. Graag uw aandacht voor de volgende dialoog:

Matthijs: “Wordt het een ballad? Wordt het uptempo?”
Waylon: “Geen idee.”
Matthijs: “Jij kan namelijk alles.”
Waylon: “Ja.”

Dit is dus precies hoe je een winnaar herkent. Het enige plan is om dat hele festival kapot te maken en de titel binnen te slepen, en pas als daar voor 100 procent in wordt geloofd, wordt er nagedacht over hoe we dit dan precies gaan aanpakken. Het doel heiligt alle middelen. Als er onderweg slachtoffers vallen, dan is dat maar zo.

Waylon, kampioen der Nederlanden, ik richt me nu even direct tot jou. Mocht je dit lezen: wij van Noisey zullen je onvoorwaardelijk steunen op je weg naar eeuwige glorie. Je bent onze enige hoop, en ik heb me zelden zo verheugd op het Eurovisie Songfestival als dit jaar. We hebben Waylon-shirts en Waylon-petjes besteld. Je posters hangen aan de muur. Ik drink as we speak zoete overwinnaarsdrank uit een zilveren Waylon-mok. Het enige waar ik me zorgen om maak, is wat de winst van Waylon zal doen met Ilse de Lange. Dat moet een klap in het gezicht zijn. Misschien goed om alvast een belletje te doen met Slachtofferhulp Nederland.