Ik sprak Tellurian over 25 jaar Mokum Records
Foto door Boris Postma

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Ik sprak Tellurian over 25 jaar Mokum Records

Het label met de grote hamer viert een kwart eeuw knallen.

In 1995 was ik tien jaar oud en zag ik op TMF drie kale gasten met opblaashamers door een park rennen terwijl er iemand zingt over wiet op een springerige housebeat. Ik snapte er niets van. Waarom opblaashamers? Nu, in 2018, begrijp ik het pas: die hamer is het logo van Mokum Records, het label dat naast I Want to be a Hippy ook verantwoordelijk was voor het succes van de vrolijke hardcore van Party Animals, Flamman & Abraxas en Hakkûhbar, maar ook voor de veel zwaardere en duistere muziek van The Outside Agency, DJ Dano en Tellurian.

Advertentie

Die laatstgenoemde (Michel Klaassen, aka Tellurian en Leviathan) is al sinds het begin bij het label betrokken, toen hij in 1993 met een cassettebandje het kantoor van Mokum Records binnen kwam wandelen. Dat resulteerde in zijn eerste release op het label: My Name Doesn’t Matter. Omdat Mokum Records dit jaar hun 25 e verjaardag viert, waarvoor vanavond een groot feest in Panama is georganiseerd met grootheden als Party Animals, Dano, Chosen Few, Buzz Fuzz en uiteraard Tellurian, ging ik op bezoek bij Klaassen thuis om herinneringen op te halen en te praten over het label en zijn muziek.

Noisey: Ha Michel! Vertel: hoe raakte jij betrokken bij Mokum Records?
Michel Klaassen: Ik was daar naar binnen gelopen met een cassettebandje. Vlak daarvoor was ik naar de BCC-winkel in Amsterdam gegaan. Daar zocht ik een grote stereotoren uit waar ik die tape in deed om te horen hoe het klonk. Daarna leverde ik het bandje af bij de receptie met een verhaaltje erbij. De receptioniste zei: “Ik zorg er wel voor dat Fred Berkhout [de eigenaar van Mokum, red.] hem krijgt. Bel van de week maar.”

Waar zat dat kantoor van Mokum toen?
Het maakte onderdeel uit van Boudisque, een bekende platenzaak in de Haringpakkerssteeg. Die zaak was heel erg gegroeid, ze hadden een distributiecentrum en een paar platenmaatschappijen met een paar labels. Het kantoor zat toen achter het Centraal Station.

Dat klinkt al wel als een serieuze operatie.
Ja, ze hadden een heel distributiecentrum waar bepaalde dj’s eerste keus hadden en een betere prijs kregen. Platenwinkels kwamen er ook om in te kopen.

Advertentie

Ik las dat Mokum Records eigenlijk opgericht werd als grap, als reactie op Rotterdam Records. Maar dan was het wel meteen een uit de hand gelopen grap.
Ja, kijk: dat Boudisque, die hadden al een aantal labels, zoals ESP en Go Bang! Records. Dat waren ook houselabels, en die deden het al goed. Toen besloten ze: laten we ook een hardcore-labeltje doen, voor de gein. Het was een reactie op Rotterdam. Er kwamen veel Rotterdammers naar Amsterdam, naar Multigroove-feesten bijvoorbeeld, en soms waren die dan aan het pochen. Zo van: “Bij ons is het geluid veel beter, je moet naar Rotterdam komen.” Er was een klein beetje strijd. En helaas is dat er nog steeds. Het is eigenlijk een beetje kinderachtig. Het heeft met voetbal te maken, die lui draven nog weleens door.

Stom.
Je ontkomt er niet aan. Sommige artiesten komen ook uit voor hun voetbalclub. Dat moet ook kunnen. Zelf heb ik niet zoveel met voetbal, maar Amsterdam vind ik wel geweldig. Ik vind het mooi hier. Multicultureel. Ik ben er trots op om Amsterdammer te zijn.

Jij hebt meer met sciencefiction dan met voetbal.
Zeker. Het zit al in de naam: Tellurian betekent aardling. Ik heb het uit een Engels woordenboek gehaald.

Grappig. Waar komt dat woord dan vandaan?
Eh, ja, uit het woordenboek. Dat sprak me toen aan: we komen allemaal van deze planeet, dus we zijn eigenlijk ook allemaal één.

Even terug: je bracht je eerste release uit op Mokum. Wat gebeurde er daarna?
Nou, na die eerste release werd ik meteen gevraagd om op te treden in de Sporthallen Zuid, echt een hardcore-tempel. Mijn plaatje was net uit en ik werd direct gevraagd om een live-act te doen.

Advertentie

Hoe liep je erbij in die tijd? Identificeerde je je als gabber? Had je een trainingspak aan?
Nee, dat kwam later pas. Dat is raar gegaan. In de tijd van Multigroove werd de muziek steeds harder. Iedereen had toen lang haar en een staartje en droeg gewoon een spijkerbroek. Als je dan staat te dansen, krijg je kletsnat haar. Dat was dus eigenlijk niet praktisch. Mijn theorie is dat er toen iemand was, die dacht: fuck it, ik scheer gewoon m’n kop kaal. Met Australian is het ook raar gegaan. Er waren geen dj’s die dat droegen, dat is echt vanuit het publiek gekomen. Ik denk dat het gewoon lekker was tijdens het hakken, een trainingsbroek zit dan veel fijner dan een spijkerbroek.

Foto door Boris Postma

Op alle releases van Mokum Records staat de tekst "United Gabbers Against Racism & Facism" (Foto door Boris Postma)

Mokum Records bracht in die tijd veel happy hardcore uit, maar ook hele zware en duistere muziek, van bijvoorbeeld The Outside Agency. Is dat belangrijk voor het label, die mix van grappig en serieus?
Happy hardcore hing in de lucht, en toen kwam die remix, die radiomix van I Wanna Be A Hippy. Toen is er twijfel geweest: kunnen we dit wel doen? Misschien verliezen we onze credibility. Na lang wikken en wegen hebben we het toch gedaan, want het was gewoon een hit. Uiteindelijk maakte het ook niks uit. Mokum is er alleen maar groter door geworden.

Waren er vaker dat soort momenten van discussie? Zo van: “Moeten we dit wel doen?”
Ja, sommige artiesten vonden het niks. Die dachten: dit is niet zoals hardcore is bedoeld. Kijk, normaal maak je voor dit soort dingen een sublabel en geef je het een andere naam. Maar dan moet je ook weer helemaal op nul beginnen, en Mokum had al een hele naam. Het was een risico, maar bij Mokum ging het goed.

Advertentie

Mokum bracht ook Hakkûhbar uit. Er wordt wel gezegd dat Gabbertje de dood betekende van gabber.
Aan de ene kant besefte ik: het gaat nu misschien wel helemaal de verkeerde kant op. Maar aan de andere kant: die Hakkûhbar had het wel gewoon echt goed gedaan. Het is bijna een genre op zich geworden. Het was zo grappig. Ik ben op feesten geweest in Spanje waar ze dat nummer draaiden. Die hele zaal ging los op fucking Hakkûhbar.

Gabbers stonden erom bekend dat ze veel drugs gebruikten. Deed jij dat ook?
Nee, ik heb nooit ook maar één pil genomen. Ik vond het doodeng. Iedereen had het altijd over de Sporthallen Zuid en hoe leuk het was om daar rond te lopen door de gangen. Maar als je door de gangen liep, kwam je ook langs de EHBO. Dat leek wel een gekkenhuis. Gewoon echt bijna de hel. Je zal er maar leggen, daaro. Helemaal wappie.

Ik zag net wel een wietplantje in je tuin.
Ja, een jointje en een biertje, dat lust ik wel. Daar ga ik lekker op. Ik heb al m’n muziek zo gemaakt. Dan kom je er lekker in en kun je uren doorgaan.

Wanneer is een liedje van jou geslaagd?
Als het uniek is. Toch weer net anders. Het moet gewoon kloppen.

Maar wanneer klopt het?
Het gevoel moet kloppen. Als je het luistert en alles komt precies op het juiste moment. Dat je aan voelt komen: hier moet een break.

Heb je daar een formule voor?
Nee.

Zit er in je muziek een boodschap? Iets wat je probeert uit te dragen?
Ja, nou, ik heb hele rare geloofsovertuigingen. Ik geloof in aliens en dat soort dingen, complottheorieën. Ik denk dat dit een hele rare wereld is waar we in leven, met veel naïviteit.

Advertentie

Stel dat je een alien zou kunnen ontmoeten…
Ik zou zo instappen. DJ Dano zei dat ooit over mijn muziek, dat het alienmuziek was.

Als je niet met muziek bezig bent, wat doe je dan eigenlijk?
Ja, wat doe ik dan? Gewoon, met vrienden van de natuur genieten. Naar het bos. Ik ben wel een levensgenieter, denk ik. Ik hou wel van vrijheid. Stukkie rijden met de motor. Maar ik zit ook veel achter de computer. Ik ontwerp websites en ik geef feestjes.

Michel stuurde nog wat foto's uit zijn archief, die je hieronder kunt bekijken:

Dano en Technohead in 1995

Dano in de studio

Tijdens het feest Pyramid in Zwitserland kwam de politie binnenvallen vanwege geluidsoverlast. Het publiek ging uit protest massaal op de grond zitten.

De Street Parade in Zürich, 1996

Dano en Tellurian op het vliegveld van Rome

Freddy B (Fred Berkhout) op het feest Pyramid in Zwitserland, 1995

Vanavond viert Mokum Records zijn verjaardag in Panama in Amsterdam, met onder andere Dano, Buzz Fuzz, Party Animals, Flamman & Abraxas en uiteraard Tellurian. Klik hier voor meer informatie.