FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Dit zijn de opkomende artiesten die wij hard vinden, en toevallig ook vrouw zijn

Want een beetje meer aandacht verdienen deze Nederlandse en Belgische muzikanten wel, en niet alleen vandaag.
Foto's met dank aan artiesten.

Zijn we met z'n allen al zo ver dat we begrijpen dat vrouwen net zo hard een plek verdienen binnen de muziekindustrie als mannen? Wij willen stellen van wel, maar helaas is het nog steeds nodig om clubavonden te organiseren waarbij de artiesten allen vrouw zijn, en plannen we in 2018 nog een beleid om de line-ups van festivals de komende jaren minder mannelijk te maken. Ook krijg je als vrouwelijke labelbaas voortdurend dingen naar je kop geslingerd die je als man nooit van je leven zou horen. Of pak het artikel dat je nu aan het lezen bent, waarin we louter muzikanten van het vrouwelijke geslacht uitlichten omdat we vinden dat die wel wat meer aandacht verdienen. Dat zou eigenlijk niet nodig moeten zijn. Toch willen we op een dag als deze (goh, welke dag dan?) even stilstaan bij de Nederlandse en Belgische muzikanten die wij momenteel heel hard vinden, en toevallig ook vrouw zijn. Sommigen ken je misschien al, en van anderen gaan we in de toekomst nog veel meer horen.

Advertentie

Blu Samu
De Belgische rapgroep Le 77 (Vlamingen weten over wie we het hebben) noemde Blu Samu al “the future of the female rap scene in motherfucking Belgium”. Wat ons betreft hebben ze groot gelijk: ze baant zich nonchalant door keiharde nummers als I Run en ze staat al op festivals zoals Dour en Couleur Café. Hoe ze haar hese stem ook inzet, er lijkt in haar muziek altijd niets aan het handje te zijn.

DOOXS
Of je alsjeblieft nooit meer aan Aniek, de producer van DOOXS, wil vragen wie haar producties maakt. Het blijft voor sommige mensen (lees: mannen) toch altijd nog moeilijk om te beseffen dat je niet per se een pik nodig hebt om te weten hoe een compressor werkt. Samen met Djoeke maakt Aniek hypnotiserende muziek die klinkt als een droom, en daarnaast hebben ze objectief gezien de beste cover van Aaliyah’s Try Again gemaakt.

Jo Marches
Johanneke speelt in haar videoclip voor Silver & Gold met een kussen in de vorm van een hart, en als ze die opentrekt volgt er een explosie van gouden glitters. Een betere omschrijving van haar muziek bestaat er eigenlijk niet, maar als we toch met stoffige muziektermen moeten werken: dromerige psych-pop met een elektronisch randje. Van zulke labels wordt niemand wijzer, dus luister hieronder en beslis zelf maar hoe je het wel of niet wil noemen.

Nana Adjoa
Nana Adjoa doet zoveel verschillende dingen op muzikaal gebied dat ze nooit in een sleur zal raken. Ze gaat van indiepop naar fluweelzachte akoestische nummers, maakt af en toe een uitstapje naar jazz, en haar super specifieke liefde voor Britse triphop uit de jaren negentig is ook terug te vinden in haar liedjes. Wat de nummers toch bij elkaar brengt is haar stem, die zelfs a capella nog uren boeiend zou zijn.

Advertentie

Fetter
Jessica Tucker komt uit Amerika, maar woont al een tijd in Nederland. In 2013 studeerde ze af aan de Rietveld Academie, in de richting audiovisuele kunst. Haar muziek is experimenteel, elektronisch en soms een tikkeltje bizar, en haar clips verraden haar achtergrond als kunstenaar. Als ze geen muziek maakt als Fetter, speelt ze in Spill Gold, wat weer een voortzetting is van Bird On The Wire.

SKY H1
SKY H1 is een producer uit Brussel. In 2015 kwam haar EP Fluid uit op Creamcake, een label waar ook artiesten als Mykki Blanco, Lotic en Kamixlo op uitbrachten. Een jaar later zag haar EP Motion het daglicht, en die kwam uit op Codes, het label van Bill Kouligas en Visionist. Haar muziek laat zich verder vergelijken met Why Be en Toxe: soundscapes, zware beats, invloeden van trance, trap en Top 40, maar dan door een blender gegooid en geserveerd met een grote schaal mdma.

Bülow
Internationale vrouwendag is bij uitstek een dag om hartstochtelijk trots te zijn op alle vrouwen wereldwijd, maar nog het allermeest op de vrouwen uit ons eigen prachtige land. Dat de popsensatie van de toekomst, Bülow, volgens haar Spotify-bio technisch gezien Duits/Canadees is, zien we voor nu door de vingers, want ze zit wel op een middelbare school in Nederland en daarom zouden wij haar als natie moeten omarmen en alvast een zak geld voor een standbeeld moeten reserveren. Waarschijnlijk weet ze beter dan Max Verstappen hoe ze een Nederlandse zin moet ontleden en wat het thema van De Kleine Blonde Dood is, dus, Max, maak sku-sku-plaats voor onze aanstaande heldin der Nederlanden.

Advertentie

Joya Mooi
Joya Mooi is waarschijnlijk van alle artiesten in dit lijstje degene die het langste bezig is, maar dat is absoluut geen bezwaar. In tegendeel: er is een hele hoop ­­– jammerlijk onvolprezen – materiaal van haar beschikbaar voor iedereen met een werkend paar oren en toegang tot het internet. Als ik iets van m’n moeder heb geleerd is het dat je je altijd moet omringen met mensen die zelfs van de naarste situaties iets moois kunnen maken, en als iemand daarvan een mooier voorbeeld aan kan dragen dan Joya’s Waiting Room-EP, hoor ik het graag. Tot die tijd draai ik het.

WWWater
Charlotte Adigéry weet niet alleen bovengemiddeld veel over de invloed die de industriële revolutie en de invloed op de verschillende Vlaamse dialecten die de hieraan verwante arbeidsmigratie teweegbrachten, ze heeft ook nog eens hartstikke dapper haar verhaal verteld over hoe de problemen waar zij nog dagelijks tegenaan loopt als een vrouw van kleur in de Belgische muziekindustrie. Maar alles begint uiteraard bij haar muziek, en af en toe goed luisteren naar wat ze zingt is daarom minstens zo belangrijk belangrijk.

Lyzza
Geniet nog maar even van alle dj-sets en liveshows die Lyzza in Nederland geeft, want ik vermoed dat we haar helaas met z’n allen moeten uitzwaaien ergens dit jaar. De muziek die de Amsterdammer maakt zou je namelijk zo kunnen archiveren tussen de vooruitstrevende discografie van internationale dance-labels als Fade to Mind en Lit City Trax, en ze heeft haar debuut-EP dan ook uitgebracht op Symbols, een platform uit Los Angeles. Deze week pakte ze er nog een mijlpaal bij en stond ze voor het eerst op Boiler Room, nogmaals een teken dat we als land veel te klein zijn voor zo’n enorm talent.

Advertentie

upsammy
We vroegen upsammy vorig jaar om voor ons een eindejaarsmix te maken, gewoon, om een toch ietwat bewogen jaar af te sluiten met wat fijne muziek. Ruim tweeënhalve maand later zet ik de mix nog wekelijks aan, afgewisseld met de tracks die ze uitbracht op het Rotterdamse label Nous’klaer. Tweeënhalve maand! Er zijn getalenteerde artiesten die ik al na tweeënhalve minuut uit het oog verlies. En als je het lijstje aan feestjes en festivals ziet dat ze de afgelopen tijd heeft aangedaan en de komende maanden gaat aandoen, mag het duidelijk zijn dat we nog lang niet van haar af zijn.

S10
De Antipsychotica-EP van S10 springt qua onderwerpen in recordtempo van suïcidale gedachten naar een verlangen voor een illegale substantie. Maar hé: het is 2018, het jaar waarin we eindelijk eens collectief moeten afspreken om onze emoties niet meer op te kroppen en precies te doen waar we zelf zin in hebben. En dat een meisje van amper zeventien ons dat leert bewijst dat ze wel degelijk lekker gaat.