$keer & Boo$ is Limburgs grootste vrees

$keer & Boo$ is een artiestennaam die weinig aan de verbeelding overlaat. Van iemand die zichzelf ‘och, ik mag niet klagen & een beetje teleurgesteld’ kun je moeilijk iets verwachten, behalve teleurstelling dan. $keer & Boos is luid en duidelijk. Met z'n Steen-achtige rauwheid verpakt in een Limburgs accent, rapt hij over Ralph Lauren-kleding en steekpartijen in Geleen en Maastricht.

De eerste keer dat ik hem ontmoette was op een schrijverskamp van Victoire & Festus, in een Center Parcs net boven Amersfoort. Normaal gesproken is dit een plek om te ontspannen, om met je blote reet van een glijbaan te gaan en dronken ruzie te maken met familieleden. Maar vanaf het moment dat hij binnenkwam is hij als een soort razende stier voor de microfoon gaan staan, om vervolgens niet meer weg te willen gaan. Als je hem zo ziet is het geen wonder dat hij al zo’n tien EP’s heeft uitgebracht. Deze zomer staat hij op Appelsap, en twee weken geleden bracht hij zijn eerste officiële album uit: De Lacoste Op M'n Body Zit Vol Met Verf Van Kankertoys Die Ik Ripte Omdat Ze Waren Waar Ze Niet Moesten Komen, Vol. 1.

Noisey: Wat is er met die titel?
$keer & Boo$: Tja, based on a true story. Is dat het enige wat je erover kunt zeggen?
Ja, maar over het album kan ik zeggen dat het het meest complete boombap-project is dat ik ooit heb gemaakt. M’n eerste échte album, waarmee ik m’n entrance wil maken. Ik heb nu al een stuk of tien losse EP’s uitgebracht, dus dan wordt het ook wel een keer tijd voor een album. Tegenwoordig wordt gedacht dat je geen muziek meer kunt maken als vroeger, maar ik wil laten zien dat dat wel kan.

Heb je op een andere manier gewerkt?
Het is preciezer, specifieker. Echt veel meer tijd ingestoken. Waarom breng je zoveel uit?
Omdat dit m’n leven is. Dag in, dag uit aan muziek werken. En als het aan mij lag zou ik nog meer uitbrengen. Maar je hebt ook te maken met mensen om je heen die dingen moeten mixen en masteren. Rappen is alleen vocals neerleggen – dat kan ik in een kwartier.

Ik vind het dope dat er nog wel een Limburgse saus overheen zit.
Ja, natuurlijk. Ik kan niet verheerlijken wat er in een andere stad gebeurt. Kijk, bij ons zijn mensen nooit echt naar buiten getreden. Ik wil dat gewoon veranderen. Ik kan me wel mengen met de Randstad-sound, maar dan zou ik props krijgen voor iets wat door andere mensen is gestart. Hoe is het om muziek te maken in Limburg?
Het is perfect. Mensen blijven uit m’n weg. Ja. Mensen respecteren me, of ze blijven uit m’n buurt. Ik kan daar met gemak de koning zijn. Kost me geen moeite. Effortless. We waren laatst op een schrijverskamp voor een project uit Limburg genaamd Limbabwe. Dat gaat alles kapot maken. Waarom lukte het vooralsnog niet om Limburg op de kaart te zetten?
Veel mannen daar zijn bang om het te pakken. Het accent is niet goed om mee binnen te komen in de rapscene nu. Dus er wordt al snel gedacht: fuck deze shit, er is toch geen succes in te behalen. Bijna iedereen daar is terughoudend geweest, en daardoor is er ruimte voor ons gekomen om het wel te gaan pakken. De zachte ‘g’ is nooit geprezen, op wat uitzonderingen na. Mensen vinden het toch gek. Hoog tijd om daar verandering in te brengen.
Dat is waar ik nu mee bezig ben. Er komt alleen maar vuur aan, en mensen kunnen het toch niet meer ontkennen.

Schrok je toen je geboekt werd op Appelsap?
Nee, want ik wist wel dat het zou gaan gebeuren. Een mattie van me, Callum Aan, zei vorig jaar rond deze tijd tegen mij: ik ga zorgen dat je volgend jaar op Appelsap staat. Wie is hij dan?
Hij is een tatoeëerder uit Amsterdam, en hij is een van de weinigen die me buiten Limburg gesupport heeft. De cover van Na De Regen Komt De Hel is ook door hem gemaakt. Hij is de guy die mensen een teringlijer kunnen gaan vinden in plaats van mij als ik ergens moet optreden. Hij deelt de beuken uit voor mij, precies wat ik zou doen als ik niet hoef op te treden. Klinkt handig. Heeft hij wat op jou gezet?
Ja, een schroef op m’n enkel. Het deed wel pijn, want ik had m’n been gebroken. Ik had net tegen een kerk gepist, en opeens was m’n been gebroken. Gestruikeld, en toen was-ie op vier plekken gesnapt. Uiteindelijk was dat wel het begin van m’n hele muziekshit. Na dat heb ik me er serieus toe gezet om muziek te gaan maken. Slenterprise staat ook voor Schroef Los Enterprise, omdat ik slenterde met een schroef in m’n been. Het moest zo zijn, en hij heeft me dus op Appelsap gekregen. Ik kan alleen niet zeggen hoe. Kwam er geweld bij kijken?
Ja. Socialmedia-geweld. Laten we het daarbij houden.

Werk je graag met mensen uit de Randstad?
Met iedereen heb je een andere klik. Dat heeft niks met Randstad te maken, maar met personen. Heb je er ooit aan gedacht om je Limburgse accent te laten vallen?
Nee. Ik kom gewoon van Maastricht, hoe kan ik mezelf gaan veranderen? Je moet gewoon blijven wie je bent. Skeer, en boos?
Boos is iets wat ik ben, maar skeer is iets waar ik zelf verandering in kan brengen. Aan boos zijn niet?
Er is altijd wel iets om boos om te zijn. Ik ben nu boos omdat ik geen wiet bij me heb, en geen pinpas. Ik wist de pincode niet meer, een nieuwe aangevraagd maar nu doet-ie het niet. Zit ik hier, in Amsterdam, een gemberbiertje te drinken, maar ik heb geen wiet in mijn zak. Daar word je toch boos van? Ooit gedacht aan een cursus woedebeheersing?
Ik kocht ooit een microfoon, meer heb ik niet echt nodig. Als ik niet meer zou kunnen rappen, worden de teksten die ik nu heb extreem nageleefd.

Heb je ooit nagedacht over een ander vakgebied?
Nee, niet echt. Als ik het niet ga maken met rappen blijf ik het sowieso doen, alleen ga ik er dan voor zorgen dat er op een andere manier geld in het laatje gaat komen. Ik word geen accountant in ieder geval. Wat voor type was je op de middelbare school?
Ik ben van al m’n middelbare scholen afgestuurd, op eentje na. In totaal heb ik vier scholen gehad. M’n cijfers waren wel oké, maar m’n gedrag was niet on point. Opvliegerig, ik sla nogal snel om. Een vervelend joch was ik. Wat was je beste vak?
Ik was in geen enkel vak een uitblinker, ik kwam nergens met een negen. Maar ja, wat is school? Gewoon iets waar je doorheen moet tot je achttien bent. Op een gegeven moment werd ik van een ZMOK-school afgestuurd, en kreeg ik op de volgende school hele lieve begeleiding. Dan heb je niet meer zo veel ruimte om je als een teringlijer op te stellen. Ik hoefde nog maar een jaar, snap je? Dus prima om daar te zijn en tijd te steken in de meisjes die daar zaten.

En nu ben je een van de meest productieve rappers van het land.
Ja, je moet je interesseren voor wat je aan het doen bent. En dat lukte niet op school.

Hoe veel geld heb je nodig om nooit meer boos te zijn?
Al het geld in de wereld gaat me niet minder boos maken, snap je? Ik kan wel de boosheid wegstoppen met drugs, alcohol, veel vette kleren maar uiteindelijk blijven mensen kut. En daar kun je niks aan veranderen met geld. Je kan ze domme shit laten doen, dat zou wel hard zijn. Het gras van m’n golfbaan maaien met hun mond, of zo. Geld maakt niet gelukkig, maar mensen afzeiken blijf tof.

Wat zou je wel gelukkig maken?
Niks, denk ik. Misschien dat een track gelijk afgemixt is zodra ik het heb opgenomen. Maar verder: fuck it.

Zou je jezelf een ongelukkig persoon noemen?
Nee. Maar ik zou liever buiten zitten. Jonko roken. Zullen we wiet halen? Dan maak je me echt een gelukkig mens op dit momen. Let’s go.

$KEER & BOO$ staat deze zomer op Appelsap, koop snel je tickets.

Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.