Kempi maakt nog steeds muziek voor dealers, hoeren en junks

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Kempi maakt nog steeds muziek voor dealers, hoeren en junks

''Ik denk dat ik een weerspiegeling ben van dat deel van de maatschappij waar niemand naar wil kijken.''
Wouter van Dijk
Amsterdam, NL
FG
foto's door Fleur Groenen

De woorden 'Kempi is terug' zijn te vaak gevallen om nog direct geloofwaardig over te komen. Nadat hij in 2011 zijn tweede studioalbum Het Testament Van Zanian Adamus uitbracht was er op wat mindere muziek na in jaren geen spoor meer van hem te bekennen. In 2015 kwam er dan toch nog een keiharde EP uit die hij maakte met de wereldberoemde producer The Alchemist, maar die vier nummers konden mede dankzij een nieuwe detentie geen slinger geven aan zijn carrière. Terwijl Kempi opnieuw achter de tralies zat groeide Nederlandse hiphop uit tot het populairste genre van het land, en lange tijd leek het alsof hij voorgoed zijn kans op een glorieuze comeback had verspeeld. Tot nu.

Advertentie

Al een tijdje lijkt er geen rem meer op hem te zitten. Het regent nieuwe tracks en featurings, en dat allemaal om ons voor te bereiden op zijn aankomende mixtape. Vrijdag ziet #DU4 het licht, en waagt Kempi een ultieme poging om aan iedereen te bewijzen dat hij terecht wordt gezien als de vader van de vaderlandse hiphop. Ik spreek met hem over zijn nieuwe muziek op de woonboot van een Top Notch-medewerker, want daar is "toch wat meer privacy dan in de studio". Die privacy doet hem blijkbaar goed. In een eerlijk gesprek vertelt hij mij over het verkopen van drugs aan zijn familieleden, de liefde voor zijn kinderen en rappen voor mensen die geen stem hebben.

Noisey: Hoe gaat het met je? Ik zie dat je veel tijd doorbrengt in de sportschool.
Kempi: God is goed, en ik ben enorm dankbaar voor de tweede, nee, honderdste kans die ik heb gekregen. Als ik eerlijk ben heb ik deze week niet veel gesport, eigenlijk moet ik weer knallen. De zomer staat voor de deur en het is de bedoeling om alleen nog maar in blote bast te lopen. Maar natuurlijk zit er een reden achter waarom ik zoveel sport: het zorgt dat ik geen dingen doe die ik niet hoor te doen. De combinatie faam en geld zorgt voor afleiding, en die afleiding zorgt ervoor dat ik dingen doe die ik eigenlijk niet moet doen. En ik hou nou eenmaal van dingen doen die ik niet moet doen.

Voelt het nu je vrij bent anders dan de andere keren dat je uit detentie kwam?
Ik ben zo lang weggeweest dat ik eigenlijk weer nieuw ben hier. Dat is fijn, het voelt als een nieuwe kans. Veel jongeren weten niet wie ik ben. Vier jaar lijkt kort, maar zij zijn opgegroeid met hele andere muziek. Ik ben al langer dan tien jaar bezig en toch ben ik de nieuwkomer.

Advertentie

De hele muziekwereld is inderdaad gekanteld. Rappers zijn de grootste popsterren van het moment, waarschijnlijk mede dankzij het werk dat jij en artiesten van jouw generatie hebben verzet. Toch heb jij daar nooit de vruchten van kunnen plukken.
Ik kan me daar moeilijk druk om maken, maar er is wel van alles veranderd. Toen ik de game inkwam zei ik gelijk al: "THC is mijn grote voorbeeld. Duvel is de hardste." Ik heb het gevoel dat gasten van nu veel meer credit voor zichzelf willen, alsof ze alles zelf hebben gecreëerd. Als ik ze op een feest tegenkom lullen ze een uur in mijn oor over hoe ik ze heb geïnspireerd, maar ik lees nooit mijn naam terug in een interview. Dat doet mij meer pijn.

Ik zie het als aardappelen verbouwen. Er zijn mensen die hun hele leven met hun hand aardappelen uit de grond hebben getrokken en daar wat geld mee verdienden. Tot er machines kwamen en er opeens kapitalen werden verdiend. Natuurlijk dachten die anderen: tazz, ik heb mijn hele leven aardappelen opgegraven maar nooit wat verdiend. Maar dat is hoe evolutie werkt.

Wil je dan niet toch in deze nieuwe stroom meegaan om jezelf, in ieder geval op financieel gebied, wat vrijheid te gunnen?
Nee. Als ik nu blijf doen wat ik wil doen, weet ik dat het op een gegeven moment gaat werken. Dat alles begint te groeien. Ik houd gewoon niet van dit genre. Ik kom niet van dat, ik kom van oldschoolshit. Uit de tijd dat mensen moeite deden voor lyrics. Kendrick doet dat bijvoorbeeld nog steeds. Ik mis de art. Waar mensen vroeger hele schilderijen zouden maken, maken ze nu liever een smiley. Omdat ze weten dat het werkt. Maar nogmaals: ik wil niemand bashen, en het is misschien zelfs goed dat dit gebeurt. Want hiphop heeft altijd gedraaid om vrijheid, en doen wat je wil doen. Je door niemand laten stoppen.

Advertentie

Zo bereiken artiesten als Broederliefde en Ronnie Flex miljoenen mensen, een nieuwe generatie die nu hiphop luistert. Denk je dat jij hen kan bereiken?
Nee, maar mijn muziek is ook niet voor hen. Ik maak muziek voor dealers, junkies, hoeren. Voor iedereen die fucked up is en geen stem heeft. Voor iedereen die niet begrepen wordt. Voor iedereen die keuzes maakt waarvan anderen zeggen: "Waarom doe je dit? Waarom denk je zo?" Voor iedereen die is opgegroeid met brood met suiker. Dit zijn de mensen die mij groot hebben gemaakt. Ik rapte voor hen terwijl ik helemaal vertieft op straat liep, en niemand mij begreep.

Laat me eerlijk zijn: op de basisschool had ik het op het plein elke dag over jou. Op die leeftijd was je een held voor me. Maar als ik hoor en zie dat jij veroordeeld wordt voor dingen waar ik totaal niet achter sta, vind ik het soms toch moeilijk om je nog te supporten.
Ik ben niet hier om een voorbeeldfunctie te zijn, ik ben niet hier om volgens de maatstaven van anderen te leven. Dat is niet mijn ding. Ik maak gewoon muziek. Na alles wat over mij in de media is gekomen is er één ding zeker, en dat is dat je bij mij niet eens moet beginnen over voorbeeldfuncties. Maar mensen zien mij wel als een voorbeeld, en daarom raken ze teleurgesteld in me. Maar begrijp wel: niemand staat op en denkt bij zichzelf, hey, laat ik vandaag eens een puinhoop van mijn leven maken.

Ik denk dat ik een weerspiegeling ben van dat deel van de maatschappij waar niemand naar wil kijken. Alle situaties waarin ik verzeild ben geraakt zijn te vergelijken met die van duizenden andere negers, Turken en Marokkanen die ik jaarlijks tegenkom in de bajes. Het verschil tussen mij en hen is dat ik beroemd ben. Als zij vrij komen zijn ze vrij, en als ik vrijkom hoor ik nog jaren dat ik net vrij ben. Ik heb in 2010 iets gedaan, in 2012 werd ik gepakt, en toch interview je mij erover. Het is zeven jaar geleden. Waarom doet het jou pijn, wat ik heb gedaan?

Advertentie

Ik denk niet dat het mij pijn doet, maar soms vraag ik me wel af of ik dit moet supporten.
Iets wat je niet tof vindt moet je niet supporten.

Dat is het dus: ik vind bijna alles wat je maakt tof.
Mijn muziek is mijn muziek. Mijn persoonlijke problemen zijn mijn persoonlijke problemen.

Maar hoe ver staat de kunst af van een kunstenaar?
Het staat helemaal los natuurlijk.

Ik vind dat moeilijk bij rappers omdat de muziek zo persoonlijk is. Het is vaak een weerspiegeling van de persoon.
Het is nou eenmaal de realiteit. In de wereld waarin ik ben opgegroeid, met criminele normen en waarden, daar zijn geen regels. De straat is een jungle. Wij verkopen drugs en zo. Ik ben cool met jou, maar als jouw oom gebruikt verkoop ik hem drugs. Ongeacht onze band. Ik heb mijn eigen tantes base verkocht, mijn eigen ooms. Er zijn geen regels in de jungle. De enige fucking regel is dat je moet overleven. In die strijd heb ik bepaalde keuzes gemaakt, en als ik het opnieuw kon doen had ik het nog een keer gedaan. Mijn vrouw was hoogzwanger. Ik had een kind met astma, maar er is geen fucking vloerbedekking. Wat moet ik doen? Het blijft me nog elke dag achtervolgen.

Iets wat veel naar voren komt in je nieuwe muziek is je oom Keke, hij overleed toen je vast zat. Wat voor man was hij?
Keke was… Hij is de broer van mijn moeder, zij zijn samen opgegroeid op Curaçao. Een mooie man, lange rasta's. Gewoon een frisse jongen. Vrouwen werden gek van hem. Hij had alles: hij kon goed voetballen, atletisch gebouwd. Toen hij naar Nederland kwam is hij een tijd gaan dealen, en vervolgens is hij zelf gaan gebruiken en heeft hij zijn verdere leven ermee lopen vechten. Maar hij was wel de enige oom die ik respecteerde, waar ik een band mee had, omdat ik hem ook kende van voordat hij gebruikte, en wist dat hij een hart van goud had.

Advertentie

We hebben veel meegemaakt samen. Hij gebruikte, ik was een dealer. Daar kwamen we elkaar tegen, op straat. Hij hielp me soms met klanten. Ik was zijn neefje maar ik merkte aan alles dat hij mij zag als een volwassen man. In meerdere detenties zat ik met hem vast, dan zag ik hem al aan de andere kant van de afdeling naar me kijken. Maar naast dit was hij ook mijn grootste fan. Dat maakte het zo zwaar om hem te verliezen, onze aparte band, op meerdere vlakken: de straat, detenties, familie. Hij heeft me altijd behandeld als zijn zoon.

Was hij dan ook een vaderfiguur?
Nee, dat niet. Gewoon echt wat een oom hoort te zijn: een man die je liefhebt. Als hij op zijn slechtst was, en ik zag hem lopen in de gevangenis, schreeuwde ik: "Oompie!" Ook al liep hij op straat, helemaal gaar, toch was het oompie. Hij leefde heel erg in ups-and-downs. En als hij afgekickt was, nam ik hem zelfs mee naar shows. Ik heb me doodgelachen. Zulke mooie tijden met hem meegemaakt. Toen hij stierf dacht ik: ik ga nog een keer laten zien wat ik in me heb, om hem trots te maken. Mijn kinderen worden ouder, mijn oudste wordt in juli tien jaar. Ik merk nu al dat hij alle raps luistert. Nu wordt het de tijd om aan hem te laten zien wat papa allemaal kan.

In je nieuwe track, 'Oh Mama', rap je: "Weet je wat pijn is? Je vader dissen en nu zoals hem zijn, shit".
Ik ben opgegroeid zonder vader in mijn leven. Hij is nu terug en we voeren veel vader-en-zoon-gesprekken. Dan hebben we het over waarom dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen, en over waarom hij niet in mijn leven was.

Advertentie

Heb je hem hiervoor vergeven?
Ik heb hem allang vergeven, maar ik merk dat hij er nog steeds moeite mee heeft, hij begint te huilen als we het erover hebben. Maar ik zeg: "Pap, dingen zijn gebeurd. Ik heb het overleefd, we kunnen er nu niets meer aan veranderen." Kijk, hij is geen prototype Antilliaan die kindjes maakt en daar vervolgens niet meer naar omkijkt. Hij is echt een vaderfiguur, ook voor mijn broertjes. En als ik kijk naar hoe mijn broertjes in het leven staan zie ik dat terug. Ze zijn gedisciplineerd, gaan naar school, zijn aan het werk. Ik denk dat ik dat ook had meegenomen, als hij ook in mijn leven was geweest.

Maar hij was er dus niet.
Nee. Als je een relatie met iemand aangaat kan het op een gegeven moment niet meer werken. Uit koppigheid worden er dan bepaalde dingen gedaan, van allebei de kanten, waardoor het uiteindelijk niet meer werkt, en waardoor je dus ook je kinderen niet meer kan zien. Dat is waarom ik die line rap. Ik houd van mijn kinderen, met heel mijn hart, maar ik ben er wel een jaar of twee geleden achter gekomen dat ik veel te jong vader ben geworden. Misschien had ik nooit vader moeten zijn. Ik was nog veel te veel aan het strugglen met mezelf, mijn eigen weg aan het zoeken in dit leven. En daar lijden zij tot op de dag van vandaag onder. Doordat ik ze te weinig zag of doordat ik in de gevangenis zat. Mijn hoofd zat te vol of ik was voortvluchtig. Ik werd boos dat mijn vader nooit kwam kijken hoe het met mij ging, maar nu ben ik die persoon waar ik zo boos op was.

Advertentie

Ben je het op dit moment beter aan het aanpakken?
Het lukt me nog niet, man. Ik heb zelf nog niet de rust daarvoor gevonden. Als je innerlijke rust vindt, is het makkelijker om van jezelf te houden, en dat maakt het weer makkelijker om van andere mensen te houden. Dan is het ook makkelijker om ze even wat uit te leggen, of om ze iets kleins bij te brengen. Maar als er geen rust is, is er paniek.

Waar ga je die rust vinden?
Ik denk dat je als artiest pas rust kan vinden als je een hele dag in de studio kan zitten zonder op je telefoon te kijken om te zien of een klant je belt en je weer moet gaan rennen. Zo heb ik altijd muziek moeten maken. Kanye West maakt zich ook niet druk. Die zit een fucking week in de studio opgesloten zonder dat-ie een probleem heeft. Ronnie Flex kan dat, Lil' Kleine kan dat ook. Ik ben er op dit moment niet ver van verwijderd, maar tot die tijd ga ik blijven doen wat ik moet doen.

Ik verdiende wel veel geld in die Rap 'n Borie-tijd, maar als niemand jou daarin begeleidt, tja, dan is het snel weg. Als ik zie hoe die nieuwe generatie geld opmaakt aan kleding en horloges denk ik: is er niemand in jouw buurt die je vertelt dat dit niet voor altijd gaat duren? Als de jongens van nu naar hun schema kijken zien ze dat het helemaal gevuld is met optredens. Dus gaan ze ervanuit dat ze kunnen leven zoals ze willen leven. Maar wat als het wegvalt, of als er opeens een nieuwe artiest op jouw plek komt? Die fout heb ik gemaakt. En misschien had ik die fout niet gemaakt als er wel een vaderfiguur in mijn leven was.

Advertentie

Op wat voor momenten stond jij er dan alleen voor?
Je staat er altijd alleen voor als je moeder zeven kinderen heeft. Ze kan niet veel voor je doen, alleen zorgen dat er eten op tafel komt en je kleren om je lijf hebt. Ik had bijvoorbeeld een liesbreuk, bij mijn balzak. Ik heb daar zo lang mee gelopen omdat ik niemand had aan wie ik het kon laten zien. Ik kon het niet aan mijn vader vragen, en kon het ook niet aan mijn moeder vragen. Op een gegeven moment kon ik niet meer lopen, en pas toen heb ik het aan mijn moeder laten zien. Dat zijn van die kleine dingen.

In groep 3 ging ik soms naar school zonder brood. Er was altijd een jongen in mijn klas die mij een deel van zijn koekje gaf als hij zag dat ik niks had. Uit medelijden. Maar op een gegeven moment, als hij het niet gelijk wilde geven, ging ik het afpakken. Ik perste op de basisschool al mensen af. Daar begon het, ik had niks te eten. Ik stal schoolmelk uit de koelkast. Dat is fucked up.

Mixtape 2 is nu tien jaar geleden uitgebracht. Na ons gesprek hier lijkt het erop dat je situatie nauwelijks is veranderd.
Dat komt omdat ik steeds weer opnieuw heb moeten beginnen. Wat veel mensen lijken te vergeten is dat het minimaal een jaar duurt voor je je leven weer op orde hebt als je net vrijkomt.

Wat zijn de dingen waar je nu tegenaan loopt dan?
Ik was een tijdje voortvluchtig, en ik koos ervoor om fraude te plegen met bankpassen. Dat is drie keer gelukt, bij de vierde keer werd ik gepakt. Toen ik daarvan vrijkwam en wilde gaan optreden had ik een bankpas nodig. Ik ben langs zeven banken geweest, maar niemand wilde me een pas geven. Ik werk hard in de muziek, maar besef dat een afspraak in Amsterdam al snel honderd euro kost, met benzine en parkeren. Ze zijn blij dat ik op een afspraak kom, maar niemand vraagt me hoe ik aan dat geld kom. Daar moet ik zelf voor zorgen, ik moet zelf verder in mijn leven. Ik kan niet altijd Kees bellen.

Het lijkt alsof er veel afhangt van je nieuwe muziek. Maakt dat je niet enorm zenuwachtig?
Nee, want uiteindelijk vind ik mezelf nog altijd de beste. Het gaat mij sowieso lukken. Honderd procent.

#DU4 komt vrijdag uit. Luister hier alvast de albumsampler.