De 22-jarige Hajar Benjida krijgt met gemak elke hiphopster voor haar camera

Als fotografiestudent verwachtte de 22-jarige Hajar Benjida niet dat ze zomaar backstage kon komen om daar de grootste hiphopsterren van het moment vast te leggen. Probeer maar eens langs management te komen wanneer rappers uit het buitenland naar Amsterdam komen. Vaak zijn ze druk met van alles, maar niet met de pers. Toch krijgt de Haagse fotograaf het voor elkaar wanneer de artiesten in Nederland zijn.

Zelf zegt ze dat het gewoon een kwestie is van de juiste personen op het juiste moment aanspreken. "Ik fotografeer meestal mensen uit mijn eigen omgeving, maar ik ben altijd hiphopfan geweest en kon dat net zo goed combineren met mijn passie", vertelt Hajar mij aan de telefoon. Met een gezonde dosis brutaliteit gaat ze naar concerten en neemt ze foto's van rappers als Skepta, Joey Bada$$, Rae Sremmurd, Young Thug en Lil Yachty. Meestal op polaroid en met maar weinig voorbereiding.

Naast al dat jagen op rappers maakte ze voor een schoolproject een instagram-account aan waarop ze foto's van Young Thug combineert met schilderijen die erop lijken. Het profiel heeft al tienduizenden volgers, waaronder Young Thug zelf. We spraken Hajar over hoe je backstage komt, de zenuwen die komen kijken bij het fotograferen van sterren en welke rapper ze ooit nog voor de camera wil hebben.

Noisey: Hey Hajar! Hoe kwam je op het belachelijk ambitieuze idee om als jonge fotografiestudent rappers vast te leggen in de backstage?
Hajar: Ik keek altijd naar foto's van oude hiphopartiesten, en het leek me leuk om zelf ook zulk werk te maken. Ik ben een groot hiphopfan en de artiesten die ik heb vastgelegd trokken me erg aan als onderwerp voor mijn foto's. Later kan ik met trots aan mijn kinderen vertellen dat ik Joey Bada$$ op twintigjarige leeftijd heb gefotografeerd. Nu ik toch met fotografie bezig ben, kan ik best mijn andere interesses combineren met mijn studie.

Maar dan nog: hoe kom je in godsnaam elke keer backstage?
Het is een combinatie van durven vragen en geduld hebben. Je krijgt vaak een onverwachte ja. Je kan ook gewoon geluk hebben en de artiest zelf tegenkomen in de wandelgangen. Dat had ik twee keer met Swae Lee van Rae Sremmurd. Hij is een heel open persoon en liet me meteen mijn ding doen. Als je de artiest aan de haak hebt, hoef je niet eens met het management te spreken.

Ben je dan niet zenuwachtig als je dit moet klaarspelen?
In het begin was ik héél zenuwachtig. Joey Bada$$ was de eerste artiest die ik fotografeerde en op dat moment begonnen mijn handen te trillen toen ik het filmrolletje plaatste. Maar na de tweede keer ging het gewoon prima. Je verwacht het niet maar vaak zijn die artiesten best verlegen, dus het komt een beetje van beide kanten. Maar iemand als Rich The Kid is weer helemaal het tegenovergestelde. Hij is net zoals in zijn video's heel gek en hij komt binnen een minuut met meer dan vijf poses. Dan kan je weer even profiteren van de situatie.

Wie was er dan bijvoorbeeld heel verlegen?
Ik vond Rejjie Snow bijvoorbeeld heel moeilijk om te fotograferen omdat hij best awkward is. Hij houdt er volgens mij helemaal niet van om op de foto te staan, maar uiteindelijk doet hij het wel. Iemand als Metro Boomin houdt er dan weer van dat je foto's maakt van het moment, in plaats van dat hij poseert voor een portretfoto.

Heb je op zo'n moment weleens de kans gehad om een artiest beter te leren kennen?
Metro Boomin was een van de eerste artiesten die mijn account over Young Thug volgde. Bij een van zijn shows hebben we daarover gesproken – hij vroeg me hoe ik het voor elkaar kreeg om al die combinaties te vinden. Toen ik nog minder dan honderd volgers had, was hij er al zeker van dat het viral zou gaan. We communiceerden eigenlijk meer met memes dan met woorden.

Tof, maar ben je ook een keer teleurgesteld geweest in de persoonlijkheid van een rapper?
Nee, maar toen ik Joey Bada$$ fotografeerde zat hij wel in een moeilijke periode omdat hij een aantal shows moest afzeggen. Ik kreeg de tijd om één polaroid te maken, dus dat was niet zo leuk als eerste ervaring. Maar de tweede keer dat ik hem fotografeerde herkende hij mij nog omdat de polaroid die hij die keer daarvoor had gekregen was mislukt. Dat vond hij eigenlijk wel grappig. Ik kreeg meer tijd en hij begon wat leuker te poseren, sprong op en neer op de bank en ging in een hangmat liggen. Dat maakte alles weer goed.

Je weet ze wel binnen te slepen. Gaat het je altijd zo makkelijk af?
Nee, en daarom zijn de foto's van Lil Yachty zeker een van de belangrijkste trofeeën in mijn archief. Op het concert waren een hoop mensen backstage om hem te fotograferen, maar ook mensen die gewoon cadeautjes aan hem wilden geven. Ik had een afspraak voor een shoot in opdracht van een tijdschrift. Het management zou me in de loop van de namiddag bellen als ze tijd hadden, maar dat gebeurde dus niet. Ik heb tot twee uur 's nachts moeten wachten voor een paar foto's na de show. Dat wil ik dus niet meer meemaken.

Kan je je überhaupt voorbereiden op dit soort shoots?
Dat gaat amper. Op festivals is het gewoon een of twee keer klikken. Met Young Thug had ik immens veel geluk. Zijn manager zei nee, maar toen hij twintig seconden alleen was, kon ik hem aanspreken en vertellen over mijn schoolproject. Toen poseerde hij even en dan draaide hij zich weer om en ging hij verder met waar hij mee bezig was. Vaak komt het neer op zo'n moment.

Welke artiest hoop je ooit nog zo tegen te komen voor een foto?
Gucci Mane komt deze zomer voor de eerste keer naar Nederland op Woo Hah, maar ik weet nu al dat het heel moeilijk gaat worden om hem daar te fotograferen. Zelfs de kleinere artiesten hadden vorig jaar een heel team om zich heen op dat festival. Het zou wel heel vet zijn.

Tot slot: wat ben je van plan om na school te doen?
Voorlopig blijf ik dit wel doen. Het artiestenmilieu is wel mijn ding. Ik zou heel graag eens een coverfoto van een album maken. Dat lijkt me fantastisch en dan kan ik toch wat meer van mijn eigen fotografische stijl erin stoppen.

Check hier Hajars tumblr om meer foto's uit haar collectie te zien.

Al het beeld is verschaft door Hajar Benjida.