FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Mijn verlangen naar ‘De Straatremixes’ is groter dan ooit

‘Wat is het recept? Je jat een dikke track, schrijft wat geks, rapt ‘m in en dan is alles weer flex.’
Wouter van Dijk
Amsterdam, NL

Coverbeeld via.

De discussie over 'de beste old-schoolhiphop' is doodvermoeiend. Niemand staat te springen om het eeuwige gezeik aan te horen over of het nou Extince of Def P was die het fundament voor het rapsucces van vandaag heeft gelegd. Nou ja, ik zit er in ieder geval niet op te wachten. Dat kan natuurlijk komen doordat ik nog niet geboren was toen Spraakwater uitkwam. Maar het komt vooral doordat – in de periode dat ik bewust muziek ging luisteren – er een andere grootheden waren die mythische verzamelingen muziek uitbrachten genaamd De Straatremixes.

Advertentie

Deze mannen waren Lange Frans en DJ MBA, en iedereen die zich om hen heen bewoog: de altijd onvermijdelijke Baas B, Negativ en Brutus, maar ook (toen nog) nieuwkomers als Darryl, Yes-R en Willem en Twan van The Opposites waren te horen op De Straatremixes. Maar wat deden ze dan precies? Zoals Lange zegt op de eerste track: 'Wat is het recept? Je jat een dikke track, schrijft wat geks, rapt 'm in en dan is alles weer flex.' In totaal zijn er drie straatremixes uitgekomen van deze groep artiesten, en eigenlijk is dat te weinig.

Het idee is ontzettend simpel: het gebruiken van beats uit Amerika, je eigen versie opnemen en het vervolgens verspreiden. Dit is iets wat in 2017 op een gewone donderdagavond tussen het avondeten en je groepsles bikram yoga door kan worden uitgevoerd, maar wat in 2003 nog een hele opgave was. De nummers werden op CD – een soort mini vinylplaatje – gedrukt, en op straat verkocht door de jongens zelf. Als je het niet goed vond kon je bellen en kreeg je je geld gewoon terug.

Dit concept wordt momenteel te weinig uitgevoerd. Artiesten lijken ontzettend serieus bezig te zijn met hun carrière, en als ze hype willen opbouwen voor een album gooien ze een professioneel in elkaar gezette EP op Spotify. En precies dat maakt voor mij die straatremixes zo goed: je hoort dat het hele opnameproces echt grappig moet zijn geweest. Ik stel me echt voor hoe Lange Frans in zijn garage in Diemen-Zuid, licht gebukt om z'n hoofd niet te stoten tegen het lage plafond, rapt over hoe iedereen behalve hij geen tijger is, en vervolgens naar boven gaat om een kopje venkelthee te drinken bij z'n ouders op de bank.

Advertentie

Nog een reden waarom het geweldig is om terug te gaan in de tijd en alle nummers opnieuw te luisteren is dat we nu bijna vijftien jaar verder zijn en een groot deel van de rappers nog steeds niet uit beeld is verdwenen, maar wel een compleet andere rol speelt. Frans is natuurlijk een allround indrukwekkende mediapersoonlijkheid die in ieder programma zit wat hem genoeg betaalt, Baas B is een afgestudeerde psycholoog en singer-songwriter, Negativ is op het moment vooral bekend als figurant in de vlogs van Monica Geuze, en Yes-R flext eigenlijk overal waar hij kan.

Maar in 2003 waren ze, misschien met uitzondering van een paar missers, keihard. Althans, dat vond ik toen. Ik was acht, en naast snoepbiggetjes van Katja zijn scheldwoorden en gemeen doen tegen meisjes de belangrijkste dingen op aarde voor achtjarigen. De woke-politie draaide nog niet op volle toeren, anders had dit nummer (geheel terecht) een rechtszaak, of in ieder geval een twitterdraadje teweeggebracht.

Ik wil nu nog een paar muzikale hoogtepunten uit De Straatremixes bespreken die mij voor het leven hebben getekend.

'Relax'

Alles klopt aan deze track: Scott Storch op de beat (ik hoop dat het goed met hem gaat), de beeldspraak van Big2 die op dat moment echt nog een jongentje was, Brace die hier al bewijst de grootste Nederlandse r&b-belofte ooit te zijn en Brutus die met een verse komt op het moment dat je inderdaad al dacht dat het afgelopen was – hij maakt het langer als dat. En natuurlijk Negativ die in zijn slotwoorden vertelt dat deze track officieel gebomrusht is. Als kleine jongen verstond ik 'boomschors' en toen ontstond er een gezonde liefde voor de natuur bij mij.

Advertentie

'Leipe Shit'

Deze track is voor mij legendarisch omdat het hilarisch is hoe Baas B over de schreef gaat. Negativ geeft voorbeelden van hoe 'leip' hij is, maar deze voorbeelden zijn dusdanig vergezocht dat het duidelijk is dat het niet echt is. Natuurlijk zat hij niet echt vast voor een poging tot moord op Ome Willem. Baas B geloof ik daarentegen gelijk op zijn woord wanneer hij begint te rappen, vooral als hij vertelt dat hij zijn kont eigenlijk nooit afveegt na het poepen (en meer!!!). Het is behoorlijk walgelijk, Bart!

'Smack Je Smoel'

Ik ben gezegend met een totaal gebrek aan agressie, maar mocht ik ooit wel in de situatie komen waarin ik de behoefte voel om iemand een muilpeer te verkopen heb ik door dit dit liedje gelukkig een lijstje van geschikte momenten in mijn hoofd. Mijn persoonlijke favorieten: als iemand stoer doet maar eigenlijk jeu des boules speelt, en natuurlijk wanneer je een reis naar Hawaii wint maar arriveert in Kabul.

'Je Bent Geen Tijger'

Hier wordt in een heleboel woorden uitgelegd dat eigenlijk niemand een tijger is, behalve de rappers zelf. En zeker niet als je niet uit Amsterdam-Oost of Diemen komt, wat bij mij helaas zo is. In de outro worden nog even de groeten gedaan aan een gabber genaamd Rooie Fred, hij was weer helemaal toppie. Ik kan me niet voorstellen dat er woorden zijn die je meer Amsterdammer kunnen laten voelen dan deze. Bovendien breek ik een lans voor het herinvoeren van 'poffertjesporem' als scheldwoord.

'Heleboel Problemen'

Lange Frans bewijst stiekem de beste rapper van Nederland te zijn hier. Nuff said.