Fred Schrijber is – om zijn woorden te gebruiken – een ouwe zak, maar ook hij was ooit jong. Veertig jaar geleden was zijn bijnaam Jezus en was hij frontman van de punkband Jesus and the Gospelfuckers. Lang heeft de band niet bestaan, maar in de korte bestaansperiode hebben ze een aardige puinhoop achtergelaten. Jesus and the Gospelfuckers had schijt. Ze waren boos. Ze provoceerden met nazisymbolen op hun kleding, en vaak brak tijdens concerten de pleuris uit. Het verhaal wil dat tijdens een van hun optredens een fan een vleeshaak in zijn rug kreeg, om je een beetje een beeld te geven. In Paradiso, destijds een punkhol, waren ze niet meer welkom. De muziek was dope, maar de band ging uiteindelijk ten onder aan drugs.Het leeftijdsverschil met Ray Fuego is groot, en toch hebben hij en Fred aardig wat dingen met elkaar gemeen. Ray Fuego is misschien wel de Jezus van nu; fucking boos en anti-alles. Toen we Ray vroegen met welke ouwe punker hij graag eens zou willen hangen, kwam hij met Fred op de proppen. We plaatsten de ouwe en jonge punker tegenover elkaar om te kijken wat ze met elkaar gemeen hebben, en wat de jonge van de ouwe punkvariant kan leren. Dit gesprek gaat misschien veel kanten op, en misschien is het wel helemaal niet punk, maar aan het einde ervan waren niet alleen Ray en Fred en stuk wijzer, ook wij bleven verbluft achter over zoveel inzichten over drugs, drank en woede.
Op Noisey gaat het de komende dagen, misschien wel weken, misschien wel vaker dan je lief is over punk ; wat is de betekenis van punk in 2017, wie zijn er punk en hoe word je punk?
Advertentie