Het is geen geheim dat Nederlandse bands die door Engeland touren het niet makkelijk hebben. Niemand is echt geïnteresseerd in je aanwezigheid, je moet maar blij zijn dat je mag optreden en van geluk spreken als er überhaupt een slaapplek voor je geregeld is. Fotograaf Tom van Huisstede wilde weleens met eigen ogen zien hoe dat is, en reisde mee met The Homesick toen ze een maand geleden door het Verenigd Koninkrijk tourde. Het leverde de onderstaande fotoreportage op. Ik sprak Van Huisstede over de reis, zijn verwachtingen, de ontberingen en Smurfke, de favoriete volkszanger van de bandleden.
Advertentie
Noisey: Hoe was het om als fotograaf mee te gaan op de tour van The Homesick?
Tom van Huisstede: Het leek me interessant. Ik was nog nooit mee geweest op een tour. Ik vroeg me af hoe dat zou zijn. Het viel me op hoe slecht alles eigenlijk geregeld was. Ik dacht: je maakt een rondje, maar het was meer heen en weer rijden. We begonnen in Londen, toen naar Leeds, daarna Oxford en toen weer naar Manchester. Dan denk je: al die ritten, is dat nou nodig? Wat me ook opviel, en dat is misschien cliché, maar ik dacht: we gaan allemaal steden zien. Maar in Leeds bijvoorbeeld werden we in een of andere buitenwijk gedumpt, waar ze moesten optreden in een oefenruimte voor bands. Wat ik ook niet zag aankomen, was dat degene die zo’n boeking doet, meestal ook niet verbonden is aan de venue. Je merkt dat het daarom slecht geregeld is. We kwamen een keer ergens aan bij zo’n venue en ik had zin in koffie. Kreeg ik vier koffie en een pinautomaat onder m’n neus geschoven.Wow, zelfs een koffietje kon er niet van af?
Nee. Ik had ook verwacht dat we allemaal steden gingen zien, maar dat gebeurde dus niet. Je gaat van Airbnb naar Airbnb, dan zit je vier uur in de auto en je ziet eigenlijk alleen maar tankstations. Alles lijkt op elkaar. Alleen in Oxford gingen we even de stad in, om de universiteit daar te bekijken, maar dan heb je ook maar een uurtje de tijd. Erik, de drummer, die wil overal altijd op tijd zijn, en ook al ben je ruim op tijd, dan wil hij alsnog eerder weg om nog meer op tijd te zijn, zeg maar.
Tom van Huisstede: Het leek me interessant. Ik was nog nooit mee geweest op een tour. Ik vroeg me af hoe dat zou zijn. Het viel me op hoe slecht alles eigenlijk geregeld was. Ik dacht: je maakt een rondje, maar het was meer heen en weer rijden. We begonnen in Londen, toen naar Leeds, daarna Oxford en toen weer naar Manchester. Dan denk je: al die ritten, is dat nou nodig? Wat me ook opviel, en dat is misschien cliché, maar ik dacht: we gaan allemaal steden zien. Maar in Leeds bijvoorbeeld werden we in een of andere buitenwijk gedumpt, waar ze moesten optreden in een oefenruimte voor bands. Wat ik ook niet zag aankomen, was dat degene die zo’n boeking doet, meestal ook niet verbonden is aan de venue. Je merkt dat het daarom slecht geregeld is. We kwamen een keer ergens aan bij zo’n venue en ik had zin in koffie. Kreeg ik vier koffie en een pinautomaat onder m’n neus geschoven.Wow, zelfs een koffietje kon er niet van af?
Nee. Ik had ook verwacht dat we allemaal steden gingen zien, maar dat gebeurde dus niet. Je gaat van Airbnb naar Airbnb, dan zit je vier uur in de auto en je ziet eigenlijk alleen maar tankstations. Alles lijkt op elkaar. Alleen in Oxford gingen we even de stad in, om de universiteit daar te bekijken, maar dan heb je ook maar een uurtje de tijd. Erik, de drummer, die wil overal altijd op tijd zijn, en ook al ben je ruim op tijd, dan wil hij alsnog eerder weg om nog meer op tijd te zijn, zeg maar.
Advertentie
Waar gingen de gesprekken in de auto zoal over?
Nou, wat iedereen wel had, en wat je eigenlijk altijd wel hebt in een ander land, is dat je grip probeert te krijgen op de plek waar je bent. Engeland lijkt op Nederland, en de mensen die er wonen lijken ook wel op Nederlanders, maar toch zijn er steeds kleine verschillen. Daar hadden we het veel over. We gingen ook bijna elke dag naar Wetherspoon, de grote keten van pubs. Dat is een belangrijk deel van de Engelse cultuur, hier ontbijten. Je ziet er mensen om tien uur ‘s ochtends al aan het bier. Je wil daar zijn om te weten hoe het is om Engelsman te zijn.Hoe was de sfeer in de band?
Best wel goed. Onderweg luisterden ze veel naar gekke smartlappen uit Friese dorpjes. Dat was wel grappig, want ik dacht: die luisteren de hele dag naar postpunk. Maar ze luisterden de hele tijd naar Smurfke. Ze konden alles meezingen.
Nou, wat iedereen wel had, en wat je eigenlijk altijd wel hebt in een ander land, is dat je grip probeert te krijgen op de plek waar je bent. Engeland lijkt op Nederland, en de mensen die er wonen lijken ook wel op Nederlanders, maar toch zijn er steeds kleine verschillen. Daar hadden we het veel over. We gingen ook bijna elke dag naar Wetherspoon, de grote keten van pubs. Dat is een belangrijk deel van de Engelse cultuur, hier ontbijten. Je ziet er mensen om tien uur ‘s ochtends al aan het bier. Je wil daar zijn om te weten hoe het is om Engelsman te zijn.Hoe was de sfeer in de band?
Best wel goed. Onderweg luisterden ze veel naar gekke smartlappen uit Friese dorpjes. Dat was wel grappig, want ik dacht: die luisteren de hele dag naar postpunk. Maar ze luisterden de hele tijd naar Smurfke. Ze konden alles meezingen.
En de optredens, hoe waren die? Kwam er wel wat volk op af?
Nou, het optreden dat ik nu voor me heb, in die oefenruimte in Leeds, daar keek de ene band die daar optrad naar de andere band die optrad. In Londen en Brighton speelden ze in leuke pubs waar nog wel wat muziekliefhebbers op afkwamen. Maar in Manchester speelden ze bijvoorbeeld op een maandagavond in een kelder. Daar waren denk ik acht mensen in het publiek.Heeft dat invloed op hoe ze spelen?
Nou, ze zijn dan wel iets losser. Er zijn wat liedjes waar stukken in zitten waar ze zomaar wat roepen. En in Manchester refereerden ze op die momenten dan vooral aan Smurfke. In Oxford was een festivalletje aan de gang waar ze optraden, met veel muziekliefhebbers. Dan spelen ze wel een stuk serieuzer.
Nou, het optreden dat ik nu voor me heb, in die oefenruimte in Leeds, daar keek de ene band die daar optrad naar de andere band die optrad. In Londen en Brighton speelden ze in leuke pubs waar nog wel wat muziekliefhebbers op afkwamen. Maar in Manchester speelden ze bijvoorbeeld op een maandagavond in een kelder. Daar waren denk ik acht mensen in het publiek.Heeft dat invloed op hoe ze spelen?
Nou, ze zijn dan wel iets losser. Er zijn wat liedjes waar stukken in zitten waar ze zomaar wat roepen. En in Manchester refereerden ze op die momenten dan vooral aan Smurfke. In Oxford was een festivalletje aan de gang waar ze optraden, met veel muziekliefhebbers. Dan spelen ze wel een stuk serieuzer.
Advertentie
Had je het idee dat mensen wisten wie The Homesick zijn?
Er kwamen wel vaak mensen na afloop van het optreden een praatje maken. Meestal vroegen ze dan: “Waarom speelden jullie dit of dat nummer niet.” De liedjes die iedereen kent van hun EP, zoals Gucci Gucci, die speelden ze niet.Tot slot: welk bandlid is het meest fotogeniek?
Voor mij persoonlijk is dat Elias. Vooral op momenten dat hij zich niet bewust is van de camera. Als hij er wel bewust van is ook, al gaat-ie dan vaak een beetje raar doen. Jaap is wat serieuzer en bij Erik merkte ik dat hij leeft in een ander tempo dan de rest. Ik kon het wel goed met hem vinden. Hij vroeg steeds wat ik studeerde, al had ik dat al drie keer verteld. Hij rijdt ook altijd. Ik heb nog nooit iemand met zo veel focus zien rijden. Echt bizar. Hij haalt er voldoening uit. Hij houdt echt van snelwegen en tankstations.
Er kwamen wel vaak mensen na afloop van het optreden een praatje maken. Meestal vroegen ze dan: “Waarom speelden jullie dit of dat nummer niet.” De liedjes die iedereen kent van hun EP, zoals Gucci Gucci, die speelden ze niet.Tot slot: welk bandlid is het meest fotogeniek?
Voor mij persoonlijk is dat Elias. Vooral op momenten dat hij zich niet bewust is van de camera. Als hij er wel bewust van is ook, al gaat-ie dan vaak een beetje raar doen. Jaap is wat serieuzer en bij Erik merkte ik dat hij leeft in een ander tempo dan de rest. Ik kon het wel goed met hem vinden. Hij vroeg steeds wat ik studeerde, al had ik dat al drie keer verteld. Hij rijdt ook altijd. Ik heb nog nooit iemand met zo veel focus zien rijden. Echt bizar. Hij haalt er voldoening uit. Hij houdt echt van snelwegen en tankstations.
