FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

De black metal van Terzij de Horde is zo intens mogelijk

Na vijf jaar, een EP en zelfs een vertaling van een dichtbundel, is hun debuutalbum eindelijk klaar

Je zou het misschien niet zeggen, maar Nederland is een goudmijn aan black metal en doom bands. Onder de dikke laag veen en klei bevindt zich een underground met een paar glanzende zwarte pareltjes – maar daar lijkt vanuit het buitenland meer aandacht voor te zijn dan binnen onze eigen landgrenzen. Gnaw Their Tongues, Fluisteraars en Ggu:ll zijn drie van deze voorbeelden, maar ik wil het nu hebben over het Utrechtse Terzij de Horde. Na vijf jaar, een EP en zelfs een vertaling van een dichtbundel, is hun debuutalbum eindelijk klaar. Die vijf jaar hebben de jongens goed besteed, want het album, genaamd Self, heeft zes nummers met alle zes een andere filosofische kijk op het zelf van de mens. Voor wat extra tekst en uitleg stelde ik Joost (zang) en Johan (bas) wat vragen.

Advertentie

Noisey: Ha jongens, jullie album gaat over ‘het zelf’ en allerlei verschillende visies daarop. Dat klinkt diep.
Joost: We zijn geïnteresseerd in de filosofie, literatuur en wetenschap rond dit thema, het hoort bij ons dagelijks leven en ons werk. De teksten gaan dus eigenlijk gewoon over wat ons normaal bezig houdt.
Johan: Niet alleen de teksten maar ook de rest van de muziek proberen we zo goed mogelijk in lijn te brengen met de thematiek. Als we bier drinken, praten we over dit soort onderwerpen – soms nemen we boeken mee om aan elkaar te laten zien wat we vet vinden en wat we bedoelen. Op het album vind je ook een lijst met de boeken die ons hebben geïnspireerd. Het idee is niet zozeer 'kijk eens', maar meer 'lees eens'.

Welke boeken staan daarop?
Johan: Van alles: Nietzsche, Slavoj Zizek en Dante, maar ook Simon Vestdijk en H.P. Lovecraft. Of bijvoorbeeld de bekentenis van Rudolf Hoess die als commandant in Auschwitz werkte.

Jullie houden dus van boeken en teksten. Verklaart dat ook waarom jullie een Engelse vertaling van het werk van Hendrik Marsman hebben uitgebracht?
Joost: Onze naam Terzij de Horde komt uit het gedicht Einde van Marsman. Een bijzondere dichter die een krachtige levensvisie uitdraagt. Marsman belichaamt een overgang van het romantische naar het modernistische – romantische thema’s worden soms heel hard en direct behandeld.
Johan: Zijn gedichten gaan over het loskomen van overheersende machten, zoals de maatschappij of religie. Dat sluit natuurlijk sterk aan op de thematiek van ons album.
Joost: Terzij de Horde betekent ‘weg of los van de massa’, maar in deze bewoording wordt dat niet meteen duidelijk. Ook het gedicht is multi-interpretabel.
Johan: Het idee om zijn werk te vertalen hadden we al heel lang, en toen we erachter kwamen dat hij dit jaar 75 jaar geleden is overleden, leek het ons het perfecte moment om het dan ook echt te doen. Daarbij hebben we toen ook een nummer gemaakt, waarin we twee van zijn gedichten gebruiken.

Advertentie

Dat multi-interpretabele komt ook terug op het album – blijkbaar betekent ‘zelf’ een stuk meer dan ‘ik’?
Joost: De verschillende nummers behandelen op verschillende manieren het concept ‘zelf’. Bijvoorbeeld het idee van het individu tegen overheersende structuren zoals geloof of de maatschappij, de verheerlijking en viering van het individu, of het zelf als eindeloos zoekende entiteit.
Johan: Verder komt bijvoorbeeld het zelf aan bod dat naar binnen keert en daar nieuwe werelden en inspiratie vindt – denk aan H.P. Lovecraft. Daartegenover hebben we ook een nummer dat gaat over het zelf dat overgenomen wordt door maatschappelijke krachten, en daardoor meedoet aan het leed in de wereld.
Joost: Uiteindelijk eindigen we op het album met de track Sacrifice, wat heel duidelijk gaat over zelfvernietiging. Daarbij laten we in het midden of dat positief of negatief is.

Op de albumhoes is een mier te zien die door een parasiet is overgenomen – welke zelf kunnen we daarin herkennen?
Joost: Die parasiet is de schimmel ophiocordyceps. Die gaat in de mier zitten, manipuleert hem, en stuurt hem naar een hoge plek waar hij sterft. Daar komt de ophiocordyceps uit zijn hoofd en verspreidt zijn sporen, die weer op andere mieren terecht komen. Het is een multi-interpretabel beeld over het doorbreken van grenzen – wat is ‘het zelf’ hier? De gemanipuleerde mier, of de parasiet?
Johan: En dat die mier geen zelf meer heeft, weet je natuurlijk ook niet zeker. Bovendien maakt een mier onderdeel uit van een kolonie, dus in hoeverre kan je überhaupt spreken van een individuele mier? Daarom sluit de hoes goed aan op de vraagstukken van onze muziek.

Advertentie

Niet alleen jullie teksten maar ook de muziek is multi-interpretabel. In eerste instantie lijkt het black metal, maar eigenlijk is het dat niet echt. En het is ook geen post-black metal.
Joost: Dat multi-interpretabele houdt het uitdagend, anders slaat het voor ons heel snel dood.
Johan: Het is goed dat we niet midden in die post-black metal vallen, want ik vind dat etherische niet bij ons passen.
Joost: Postrock op blastbeats maken willen we niet. We willen vooral intense muziek maken, en dat we daarbij verschillende stijlen gebruiken en overal tussenin vallen, dat maakt niet uit.
Johan: Ik wil gewoon kapot gaan op het podium, dat maakt het voor mij pas echt een goede show. Het moet zo intens mogelijk zijn – als dat het niet is, zijn we niet tevreden.

Nederland is sowieso best wel een kleine goudmijn aan heftige muziek, maar op de een of andere manier lijken ze dat in het buitenland beter door te hebben dan hier. Enig idee hoe dat komt?
Johan: Er is wel animo voor het genre in Nederland, maar het is een kleine groep. De mensen die zich ermee bezighouden, zitten zelf bijna allemaal in de bands die de scene vormen. Het is dus lastig om bijvoorbeeld een grote avond te organiseren met alleen maar bands uit ons land – kleinere shows kunnen wel goed werken. Dat zal voor veel mensen uit de scene een reden zijn om zich vooral op het buitenland te focussen; in Duitsland kom je bijvoorbeeld veel beter aan de man. Daarbij zijn er ook een hele hoop eenmansprojecten, of acts die nooit het podium op willen. Jammer, want Nederland heeft een enorme hoeveelheid aan bands met ieder een eigen kenmerkende stijl, die ook nog eens erg goed zijn.

Advertentie

Zou het iets met marketing te maken hebben? Misschien is al die Nederlandse diversiteit gewoon moeilijk aan de man te brengen.
Johan: Bij sommige bands is het inderdaad makkelijker om er een spannend verhaal om heen te bedenken – Deze band maakt pure black metal over Satan’. Dat werkt natuurlijk veel beter dan ‘dit zijn een paar nerds met boeken die harde muziek spelen met moeilijke teksten’.

Gaan jullie voor je release nog wel een feestje geven in Nederland?
Joost: Jazeker. Als onderdeel van Le Guess Who? organiseren we 20 november een avond in dB’s, met drie Nederlandse topbands die alle drie een vorm van black metal maken, allemaal op een eigen manier: Gnaw Their Tongues, Laster en Nefast.

Bedankt jongens en veel plezier op de releaseparty!

Self is te bestellen via Consouling Sounds (cd), Burning World (lp) en Tartarus (cassette).