FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

“Ik ben al apart, maar ik moet niet bekend gaan staan als die mafkees”

Het leven van Donnie na het Leidseplein.

Hij noemde zijn mixtape niet zomaar Leipie van het plein. Hij kwam er minstens veertig uur per week, de mensen op het Leidseplein waren als een soort familie voor hem. Maar hij komt er steeds minder. Tegenwoordig gaat Donnie bijvoorbeeld liever een visje pakken in Amstelveen.

Op zijn eerste langspeler Mannelogie, die vorig jaar september uitkwam, gaat het nog veel over kapotgaan in de nacht met drugs en drank, maar dat was 2015. 2016 is frisser, en dat is hem aan te zien: een beetje vet over het randje van zijn skinny en een wat ronder en gezond gezicht, zonder wallen en kapotte lippen. Samen met zijn neef Leipe Dennis – die nooit van zijn zijde wijkt (en andersom) – is hij op zijn rode Vespa naar dat andere Amsterdamse plein, Rembrandtplein, toegekomen om mij te vertellen over zijn nieuwe leven.

Advertentie

Noisey: Ik wil niet als je moeder klinken, maar je whatsapp vertelde me dat je vannacht – op een zondag – om kwart over twee voor het laatst online was. Wat was je aan het doen?
Leipe Dennis: Je wordt in de gaten gehouden.
Donnie: Ik zat gewoon thuis.

Sinds wanneer kom je minder op Leidse? Je album Mannelogie gaat daar nog helemaal over.
Donnie: Je leven bestaat uit fases. Eerst dacht ik nog: een week heeft zeven dagen, er is altijd wel tijd. Nu denk ik: elke dag is er één. Elke dag is er een om aan mijn carrière te werken. Ik ben nu zo gefocust om snel mijn ding te bereiken, als artiest moet je erbovenop zitten.

Leipe Dennis: Het is ook geen negen tot vijf baan hè, je moet elke dag alert zijn.
Donnie: Dat op Leidse was een fase. Het was voor effe leuk, maar het is commercieel niet aantrekkelijk om straks bij SBS of RTL bekend te staan als die guy die altijd op Leidse hing. Ik ben al apart, maar ik moet niet bekend gaan staan als die mafkees. Ze moeten me gaan uitnodigen om het feit dat ik Donnie ben – ik moet ook Donnie kunnen zijn die een visje gaat eten in Amstelveen.

Nam dat beeld van Donnie van het Leidse de overhand?
Donnie: Dat weet ik niet, maar ik wil gewoon niet alleen op die manier bekend staan. Ik wil bij de elite horen. Bij de Unilever van de muziek, dat je overal te vinden bent, maar wel in het juiste schap. Je moet je blijven ontwikkelen, je weet toch. Voor mij heeft het gewerkt, dat hele lijpie van het plein. Het was iets nieuws, mensen vonden het gek, snapten het niet meteen. Maar kijk naar Microsoft, die zijn stil blijven staan en zijn nu geen marktleider meer. Ik ben die guy die doet wat hij wil. In het begin moesten mensen eraan wennen, maar nu zien ze van: hij blijft toch wel zijn ding doen. Mensen gaan dat leuk vinden. De aanhouder wint, je weet toch. Ik wil dat mensen over tien jaar mijn biografie kopen, geschreven door Arnon Grunberg. En dat ze dan lezen hoe ik het allemaal heb geflikt.

Advertentie

Heb je Arnon Grunberg al gevraagd voor je bio?
Daar kan ik geen uitspraken over doen. Ik kan je wel vertellen dat hij fan van me is.

In zijn dagelijkse voetnoot op de voorpagina van de Volkskrant schreef hij dat je een verfrissende kijk op geld hebt. Wat vind je van Arnon?
Als ik heel eerlijk ben: ik ken heel die man niet. Ik dacht eerst dat hij van die kaasreclame was.

Ben je hem daarna gaan lezen?
Nee man, ik ben een man van voordracht, niet van geschreven tekst. Als mijn biografie komt wordt het een e-book, ik ga ‘m zelf inspreken. De zinsopbouw en de fouten waarmee ik praat, die moeten er wel gewoon in blijven. Het gaat master worden. Ik ben sowieso bezig met een boek. Je hebt nu de bijbel en de koran, en daar komt binnenkort mijn boek bij: Het Fenomeenschap, een soort geloof waarbij je een gouden Lanvin-schoen aanbidt.

Die schoen moet je elke dag poetsen, en als je het goed doet, dan komt er een boodschap uit. Dat is het Fenomeenschap, dat moet je gewoon weten. Ik ben er serieus in. Dat is het klimaat gewoon waarin ik ben opgegroeid.

Hoe bedoel je?
Nou, je hebt Alaska en daar is het min tien, en de mensen moeten jagen op hun eten. Ik ben opgegroeid in het Dubai-klimaat; altijd warm, altijd eten en opgegroeid met het idee: is je truitje geen designer, dan ben je een armoedzaaier. Mijn moeder was elke dag in de PC Hooftstraat of in het winkelcentrum te vinden om dingen voor de hele familie te kopen. Ik vond dat normaal, maar als ik nu op mijn vrije dag door Amstelveen loop, zie ik alleen maar werkelozen en zo. Mensen lopen daar rond om hun tijd te doden. Andere mensen zijn daar niet, want die hebben een baan. Ik ben toch een tikkeltje anders opgegroeid. Sommige kinderen van de basisschool moesten naar de opvang, ik wist niet wat dat was. Mijn moeder was er altijd, of ze haalde me op om me ergens mee naartoe te nemen. Soms zat ik drie uur lang in een nagelstudio en dan kreeg ik wat geld om iets te kopen. Maar het heeft me wel gemaakt tot wie ik nu ben. Mijn moeder is precies zoals ik.

Advertentie

Dus je moeder draagt veel Gucci.
Ja man, dat vind ik wel fatoe. Het is misschien wel ordinair, maar het is mooi. Soms zeg ik tegen haar: haal dit van Gucci, en dat is dan iets waar het logo niet groot op staat. Komt ze toch terug met iets waar het logo wel goed zichtbaar is. Dat je dure kleding koopt, maar er alsnog uitziet als een sponsorbord van een of andere formule-1-coureur. Versace, het is spuuglelijk, maar mensen die het kopen hebben wel het geld. Ze hebben schijt.

Je bent zonder vader opgegroeid, hij heeft in de bak gezeten of zit er nog steeds in.
Donnie: Dat heeft me niet beschadigd. Hij was er niet fysiek, maar wel in de vorm van geld sturen.
Dennis: Misschien ben je er wel een beter mens door geworden. Je leert er wel dingen van, toch.
Donnie: Ik zie hem ook gewoon als held. Ik vind hem gewoon hard. Toen ik vijf was belandde hij in de bak, maar daarvoor zag ik hem ook niet vaak. Die foto op de cover van Mannelogie is eigenlijk de enige foto van ons als familie.

Hoe is hij in de gevangenis terechtgekomen?
Dat ga ik niet zeggen.

Waarom wilde je je vader op de cover?
Ik wilde hem eren, en ik wilde hem laten zien: je zoon doet nu dit. Ik heb het ook best vaak over hem, nog steeds. Luister naar mijn teksten, dan weet je dat wel.

Heeft hij het album geluisterd, denk je?
Ja, maar hij stapt het niet. Hij kan geen Nederlands. Hij kent alleen het woord kanker. Van kankerbelastingdienst en zo. Dat zei hij vaak.

Advertentie

Hoe zijn je ouders bij elkaar gekomen? Je moeder is wel Nederlands toch?
Ja, klopt, maar daar ga ik inhoudelijk niet op in. Dus volgende vraag.

Je achternaam, Scloszkie, klinkt eigenlijk ook wel Russisch of Pools, maar je hebt Zweeds bloed. Hoe zit dat?
Ik ben Zweeds, maar wie zegt dat het mijn echte achternaam is? Donnie Scloszkie, dat kan helemaal niet joh. Ik heet wel Donald, maar niet in mijn paspoort. Van mij hoeven mensen niet mijn echte achternaam te weten. Je kent mijn artiestennaam, dat is genoeg. Het ding is, ik ben jou niets verschuldigd dus waarom zou jij mijn achternaam moeten weten.

Hoe is je Zweeds?
Ik kan het niet, en ik wil het ook niet leren. Het is toch master, je bent Zweeds maar je spreekt het niet. Volgende vraag.

In het nummerMentaal, je ode aan Raymond van Barneveld, zeg je: what a time to be alive, what a time to be a bamischijf. Kun je daar iets dieper op ingaan?
Nou ja, what a time to be a bamischijf he. Raymond van Barneveld zei ooit eens dat de bamischijf zijn favoriete snack is. That’s it. Als je Theo Maassen op me wil gaan dan kan ik je zeggen dat een bamischijf het symbool is van het snelle leven. De snelle hap. De bamischijf staat voor de snelle voldoening van het leven.

Shit, dit is wel Theo Maassen-diep.
Bij hem kan niets normaal bestaan. Alles moet een reden hebben, of een dubbele laag. Niks kan gewoon leuk zijn.

Hoe vaak spreek je Freddy nog?
Elke dag. Hij is gewoon mijn vriend man. We kunnen privé praten en zakelijk praten. Al mijn muziek laat ik altijd aan hem luisteren. Soms begrijpt hij het niet, hij is ook wel tien jaar ouder. Maar Freddy zal altijd mijn mentor zijn, en mijn mattie. Over veertig jaar nog. Als hij met een wandelstok moet lopen, draag ik hem wel.

Wat leer je van hem?
Vooral hoe dingen niet moeten. Ik ben af en toe kort door de bocht. Er is geen middenweg. Als ik geen zin heb in optreden, en ik moet communiceren met mensen, dan doe ik dat niet. Ik kan niet tegen alle heisa eromheen. Zodra ik op het podium sta heb ik er zin in, maar de dingen eromheen, dat gaat nog niet altijd even goed. Maar je moet wel professioneel zijn. Je kan niet meer als John McEnroe met je racket gooien als je een Federer wilt worden.

En qua muziek?
Er komt eerst een mixtape aan, met featurings van Wiwa, SBMG, Yayo, Vjeze en Jonna Fraser. Loei Ordinair heet-ie. En er komt album aan met Eelco van Zanten die vroeger samen met Bas Bron in Bastian zat, en het derde album zal weer met Bas Bron zijn. Met hem heb ik zo’n klik joh, samenwerken gaat zo makkelijk. Hij is echt een inspiratie. Hij zegt: we gaan gewoon altijd met elkaar werken. Dat is echt prachtig. Hij is ouder geworden, maar hij wint nog altijd. Bas is gewoon de beste.