We verdienen Ronnie Flex niet

Vannacht dropte Ronnie Flex z'n album. Ik wilde hier eerst 'uit het niets' schrijven, maar dat is niet helemaal waar. Al een aantal weken tweette Ronnell dat zijn album er aan zat te komen. Maar goed: tweets van rappers, zeker als het gaat over uitbrengen van nieuw werk, zijn over het algemeen even betrouwbaar als het weer in Nederland. Daarom verwachtte ik dat er eerst een ellenlange promotieperiode aan de release vooraf zou gaan, maar tijdens het vormen van deze verwachtingen vergat ik rekening te houden met één ding: Ronnie Flex is the realest out here.

Iemand die zo veel hits scoort als hij wordt al snel in een soort verdomhoekje gestopt. Er wordt afwijzend gemompeld over "makkelijke nummers'' als hij weer eens miljoenen views aantikt binnen een paar weken. Elke keer als dat gemompel mijn oorschelp bereikt, zucht ik me bijna een klaplong en ben ik binnen no time bereid om op de vuist te gaan. Omdat ik nog geen deuk in een pakje boter sla en vechten maar dom vind, probeer ik hier voor eens en voor altijd uit te leggen waarom Ronnie Flex mijn favoriete artiest ooit is.

Ronnie Flex liegt niet, heeft dat nooit gedaan, en na de eerste luisterbeurt van zijn nieuwe album Rémi heb ik niet het gevoel dat hij dat ooit zal gaan doen. En daar is hij, zoals de albumtitel verraadt, waarschijnlijk kinderziel alleen in. Hij bracht veruit zijn meeste materiaal uit als onderdeel van een groep – Jupiternegers, Lefensmannen, New Wave, Veldentaal, WOP (met Lil Kleine) – maar komt in z'n eentje of vergezeld door Boaz altijd het beste tot zijn recht. Misschien is dat omdat hijzelf de enige is die Ronnie Flex begrijpt.

Hij volgt zichzelf en anderen volgen hem, nooit is het andersom. Natuurlijk wordt hij muzikaal geïnspireerd door artiesten – Drake, Chief Keef, Spinvis, DJ Madman – maar door zijn woordkeuze lijkt het af en toe alsof hij nog nooit eerder muziek heeft geluisterd. Hij vervalt niet keer op keer in rapclichés, en kan in een zestien net zo makkelijk de woorden gebruiken die hij heeft opgepikt in een gesprek met zijn huisarts, de Hindoestaanse taxichauffeur die hem net bij de club heeft afgezet of het meisje op zijn schoot die zo bezopen is dat ze niet meer weet of Ronnie haar favoriete artiest of haar vader is.

Dit zorgt altijd voor een element van verrassing. Ronnie Flex is een van de weinige artiesten in Nederland van wie je aan het begin van een zin onmogelijk kunt voorspellen hoe het gaat eindigen. Niet omdat hij zijn zinnen altijd complex opbouwt, maar omdat hij perfect zijn poppy rijmpjes en poëtische situatieschetsen afwisselt. Op dezelfde manier switcht hij zijn flows en thema's in zijn tracks. Voor hem is het vanzelfsprekend om in dezelfde verse eerst te vertellen dat het hem geen zier uitmaakt als een meisje hem een voorschot vraagt voor haar schoolgeld, om vervolgens een shout out te doen naar zijn oom – hij heet Stanley.

Een gebied waarop Ronnie keer op keer bewijst tekstueel een wonderkind te zijn, is als hij rapt over het ontbreken van zijn vader in zijn leven. Toen hij een jaar of 13 was liet zijn vader Nederland, inclusief Ronnell, achter om in Amerika een muzikale carrière uit de grond te stampen. Dit heeft hem uiteraard gevormd als jonge man, en hoe hij erover rapt is hartverscheurend op verschillende manieren.

Hij gaat niet voor het makkelijke 'ik mis een vaderfiguur', maar kiest ervoor om minimalistisch maar toch gedetailleerd te omschrijven wat het met hem gedaan heeft. Zo illustreert hij in Wat Niet Wat Wel dat hij ondanks zijn tegenslagen voor zichzelf kan zorgen door te rappen: 'Ik weet niet waar mijn vader zich begeeft, ik ben de vader van mezelf', en laat hij in de eerste Pick Up Sessie merken dat hij op dat moment door alles wat er is gebeurd dusdanig emotioneel is afgestompt dat hij meer waarde hecht aan mooie spullen dan aan vaderliefde, met de line: 'ik had ook ooit een vader, maar ik heb geen vader – nu wil ik nog liever een waggie, het is merkwaardig'.

De laatste tijd merkte ik dat het iedere keer over zijn liveshows ging als ik met iemand sprak over Ronnie Flex. Hij treedt steeds vaker op met een grote band, en doet dat buitengewoon goed. Hiphop en livebands gaan echt zelden lekker samen, zeker als je niet dezelfde muziek maakt als Typhoon, maar natuurlijk lukt het Ronnie om ook dit te rocken. Ik stond begin dit jaar tussen de gillende tienermeisjes een traantje weg te pinken toen hij op Noorderslag Regen In De Tuin – misschien het meest onderschatte nummer ooit – halverwege afkapte omdat hij zelf vond dat het niet goed genoeg ging en hij het opnieuw wilde proberen.

Natuurlijk is de show die hij nu doet sick, maar ironisch genoeg heb ik iets minder dan twee jaar voor zijn optreden op Noorderslag voor mezelf bepaald dat Ronnie Flex de beste ooit is. Niet geheel toevallig was dit ook in Groningen. Het was enorm koud, ik was enorm dronken en m'n beste vriend – Gijs ik zie je - stond enorm te kotsen tegen het podium. Hij speelde een stuk of zes keer In Een Jet maar was er dusdanig aan dat hij elke versie een andere tekst had. De hele vibe stond op gigantisch drankmisbruik, precies wat ik die avond nodig had. Juist daarom vind ik zijn nieuwe show zo mooi – omdat ik weet dat hij in staat is om zowel een muzikaal familiespektakel als een alles vernietigende beukshow kan opvoeren.

Op het moment dat ik dit typ heb ik Rémi precies een halve keer geluisterd. Ik lag aangeschoten in bed toen ik zag dat het album op Spotify kwam, maar gunde mezelf een nuchtere eerste beleving van dit meesterwerk. Toch kan ik dit hele stuk zonder te twijfelen schrijven. Ik heb namelijk zo veel vertrouwen in Ronnie Flex dat ik accepteer dat de fout bij mij ligt als ik iets niet vet vind. Hij is zo'n pure, talentvolle artiest dat ik al het geloof in mijn eigen smaak en oordelend vermogen verlies als ik iets niet gelijk opnieuw wil horen.

Genoeg sentimenteel geleuter, tijd voor een spetterend Ronnie Flex feitje om dit artikel af te sluiten. Weten jullie dat hij de eerste rapper ooit in Nederland is die het in z'n hoofd haalde om IN CANON iets te spitten? Kijk maar.

Beluister Ronnies nieuwe album 'Rémi' hieronder.