Oud-hoofdredacteur Mick Johan vertelt over zijn favoriete stuk

VICE Nederland bestaat tien jaar. Om dat te vieren geven we 15 april een gortig feest, én vroegen we een paar van onze voormalige hoofdredacteuren om ons te vertellen over hun favoriete stuk. Mick Johan werd in 2006 aangenomen als de allereerste hoofdredacteur van VICE Nederland ooit.

Dit tragische verhaal van een Soedanese vluchteling stond in het Helmond Issue van het magazine. Het is niet per se mijn lievelingsstuk, maar het was wel een keerpunt voor mij als hoofdredacteur van VICE. Ik was kunstacademie drop-out en postbode, en had van journalistiek geen enkele kaas gegeten. Ondergedompeld in Helmond (thuis van de kattenmeppers en de anus van Nederland) voelde ik me voor het eerst echt journalist. Dat voelde goed. Tot die tijd werd er nog veel afgekeurd en veel uit het Engels vertaald.

Verder reed ik in Helmond bijna de dikke BMW van T-Bone (de uitgever) in de prak. Tot op heden ben ik niet dichter bij een ongeluk geweest. Baldadig met fotograaf Ivo Brkovic in de BMW gaf ik wat extra gas in de bocht. De auto had achterwielaandrijving, en we vlogen uit de bocht. Toen kregen we bijna drie ongelukken. Eerst botsten we bijna frontaal op een tegenliggende auto met een doodsbenauwd ouder echtpaar wiens gezichtsuitdrukking ik nog erg goed voor me zie. Ik week uit, kwam op de stoep terecht, en reed tussen bomen door bijna in een winkelpui. Meteen stuurde ik terug richting de straat, weer rakelings langs de bomen (maar wel ruim voor de voetgangers die ons bij het passeren een middelvinger gaven) en kon net een tegenliggende brommobiel ontwijken. Terug op onze eigen weghelft nam de adrenaline bezit van ons beiden en we waren de rest van de dag zenuwachtig high. Bijna een ongeluk krijgen is fantastisch. Maar ja. Ik heb dit trouwens nooit aan de uitgever verteld.

Mijn professionele VICE-hoogtepunt was het fixen van de wereldwijde coverfoto voor de Iraq Issue, maar dat is verder niet zo'n goed verhaal.

— Mick Johan

Lees hieronder het favoriete stuk van Mick Johan:

Ali komt uit Soedan. Deze veertigjarige immigrant is gediplomeerd dierenarts en doet nu een post doctoraal Bacteriologie. Sinds vijf jaar woont hij in Helmond, en hij haat het.

"Het is ontzettend moeilijk om hier een vrouw te vinden. Het komt door de mentaliteit van de mensen hier. Ze zijn niet sociaal. Echt niet. Ga naar iedere willekeurige andere stad en mensen hebben een normale denkwijze, maar niet in Helmond. Mensen roddelen hier over elkaar als nergens anders. Ze praten nog liever over elkaar dan dat ze werken. De afstand tussen de mensen is ook zo groot, zelfs in de buurt waar ze wonen. Soms spreken mensen uit dezelfde familie elkaar niet eens.

Helmonders willen je ook niet ontmoeten; ze houden de afstand, koesteren het zelfs. Ik begrijp niet waarom. Ik heb mensen volgens Nederlands gebruik uitgenodigd op de koffie en kreeg gelijk een negatieve reactie. In plaats van langs te komen vroegen ze 'waarom?'. Die denkwijze is echt typerend voor Helmond. Ze willen gewoon geen nieuwe mensen ontmoeten. Hun eigen kennissenkring en familie volstaat. Ze komen ook haast niet buiten hun wijk en houden zo deze cultuur in stand. Generaties lang.

Zelfs de buitenlanders hebben de mentaliteit overgenomen. Toen ik hier naar de moskee ging stuitte ik op precies hetzelfde; ik werd niet geaccepteerd. Kennelijk vorm je als hoger opgeleide een bedreiging voor ze. Ze gingen ervan uit dat ik meteen de hele boel wilde overnemen. Ik heb echt veel mensen ontmoet; in clubs, in de stad, tijdens politieke debatten, maar ze zijn gewoon jaloers. Het is een normale menselijke emotie, maar hier is iedereen bang dat je met ze komt concurreren. Het is echt een probleem, mensen denken dat ik hun positie wil overnemen, ze belachelijk wil maken of dat ik me overal tegenaan wil bemoeien.

Toen ik mijn studievrienden uit andere steden vertelde dat ik in Helmond woonde reageerden ze allemaal vol afschuw: "Waarom woon je in godsnaam daar!?" Maar ik kan nergens anders heen. Het is erg moeilijk een huis te vinden in Nederland. En ik ben veertig, dus ik ga niet meer op een kamertje wonen. Het liefst zou ik in Rotterdam willen wonen. In ieder geval niet in Helmond en sowieso nooit meer in een kleine stad in Nederland. Niks is moeilijker dan altijd maar alleen binnen te moeten zitten zonder enige vorm van contact. Een mens is een sociaal wezen. Behalve hier in Helmond, hier zijn ze asociaal.

— Abdel Ali

Uit het Poverty Issue van november 2006.