Nederlanders doen niet écht aan brunch. Ja oké, misschien die ene keer op Eerste Paasdag, maar dat is meestal allemaal erg sober. Je mag blij zijn met een croissantje en een gekookt ei. Brunch zoals ze dat in Amerika kennen, met stapels bagels en eindeloze mimosa’s, dat kennen we hier nog niet écht. Toch is er ook in Nederland een groep die steevast hun ontbijt pas rond het middaguur naar binnen schuift: de studenten. Speciaal voor hen (en alle andere mensen die van gemoedelijke muziek houden) is er het Nederlands-Duitse poptrio das bisschen Totschlag. Ze maken liedjes met dromerige zang en rustgevende gitaarlijntjes, perfect voor dagen die wat later beginnen.De band bestaat uit twee broers en een neef. Vorig jaar januari brachten ze hun eerste EP, hugs + totschlag, uit, en nu hebben ze een nieuwe video gemaakt die hierboven in première gaat. Ik belde met zanger Fabian Kiepe waar de term ‘brunchpop’ eigenlijk vandaan komt.Noisey: Hoi Fabian! Wie heeft het genre brunchpop eigenlijk bedacht?
Fabian Kiepe: Een jaar of twee geleden speelden we voor het eerst op een festival en een vriend die ons hoorde spelen zei dat het goede muziek was om bij te brunchen. Ik denk dat het komt omdat onze muziek heel mellow en kalm is – eigenlijk alles wat je associeert met een gezellige brunch met vrienden. Het eerste nummer wat ik voor de band schreef, poached eggs, gaat over toevallig ook over brunch.Het klinkt alsof jullie genres niet zo serieus nemen.
Het is niet alsof we er expres lollig over doen, maar ik denk dat veel artiesten zich liever niet in een genre-hokje als pop, rock of indie laten plaatsen. Wij wilden onszelf wel een herkenbaar label geven, zoals pop, maar ook laat zien hoe wij anders zijn dan de rest. Toen wij onze muziek op SoundCloud zetten, waren er ook heleboel bredere genretags die niet echt omschreven hoe wij klonken. Dat is ook een reden waarom wie een eigen genrenaam hebben bedacht.Ik zie dat een Duitse punkband een nummer heeft met jullie bandnaam als titel, is dat toeval?
Nee, ik ben zelf een grote fan van die band, Die Goldenen Zitronen. Ik wilde een naam die een beetje punk was en die vond ik erg geschikt. Onze muziek is zelf helemaal niet politiek, daarentegen. Ik heb wel eens geprobeerd om een punknummer te schrijven, maar het lukte gewoon niet.Waarom niet?
Ik weet het niet. Ik denk dat het gewoon moeilijk is om te schrijven over wat er mis is in de wereld wanneer je een witte man bent die zich goed voelt.Dat kan ik begrijpen.
Onze muziek gaat wel over dingen die ik observeer in mijn dagelijks leven, zoals het feit dat we nu ons nu in een digitaal tijdperk bevinden. Het onderhouden van relaties is nu best wel anders dan toen mijn ouders elkaar ontmoetten bijvoorbeeld. Emoties uitdrukken in een appje of via een videochat is anders dan wanneer je de andere persoon in het echt ziet. Grappig genoeg maken we dit als band zelf ook mee, omdat de drummer en de gitarist in Hamburg wonen, en ik in Amsterdam. En ik heb zelf ook een relatie met iemand die soms voor periodes in het buitenland zit, dus als je elkaar niet kan zien in die tijd dan geeft dat toch een bepaald gevoel. In de bio van de band omschrijf ik het als ‘the sentimental attraction of the everyday.’ Alles in mijn leven gaat eigenlijk goed, maar dan vertrekt er iemand en voelt het toch verdrietig. Je voelt je sentimenteel over een relatie die eigenlijk niet geëindigd is. Ik vind het lastig om zo te omschrijven – daarom schrijf ik liedjes.De video is een beetje vreemd. Leg eens uit.
Mijn huisgenoot Misha en ik waren allebei tegelijk aan het werk aan onze projecten, ik aan het nummer en hij aan een video. Toen we ze later naast elkaar legden beseften we dat ze goed bij elkaar pasten. We mochten de video als clip gebruiken op een voorwaarde: dat de titel van het nummer everybody dies come watch TV werd. Ik denk dat hij een beetje liefdesverdriet had toen hij de video maakte. Zowel het nummer als de video gaan over de pijn die je in een relatie kan ervaren. De tekst gaat meer over het verdriet dat je voelt als iemand vertrekt, en de video gaat over de problemen die je in een relatie kan hebben.Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.
Advertentie
Fabian Kiepe: Een jaar of twee geleden speelden we voor het eerst op een festival en een vriend die ons hoorde spelen zei dat het goede muziek was om bij te brunchen. Ik denk dat het komt omdat onze muziek heel mellow en kalm is – eigenlijk alles wat je associeert met een gezellige brunch met vrienden. Het eerste nummer wat ik voor de band schreef, poached eggs, gaat over toevallig ook over brunch.Het klinkt alsof jullie genres niet zo serieus nemen.
Het is niet alsof we er expres lollig over doen, maar ik denk dat veel artiesten zich liever niet in een genre-hokje als pop, rock of indie laten plaatsen. Wij wilden onszelf wel een herkenbaar label geven, zoals pop, maar ook laat zien hoe wij anders zijn dan de rest. Toen wij onze muziek op SoundCloud zetten, waren er ook heleboel bredere genretags die niet echt omschreven hoe wij klonken. Dat is ook een reden waarom wie een eigen genrenaam hebben bedacht.Ik zie dat een Duitse punkband een nummer heeft met jullie bandnaam als titel, is dat toeval?
Nee, ik ben zelf een grote fan van die band, Die Goldenen Zitronen. Ik wilde een naam die een beetje punk was en die vond ik erg geschikt. Onze muziek is zelf helemaal niet politiek, daarentegen. Ik heb wel eens geprobeerd om een punknummer te schrijven, maar het lukte gewoon niet.Waarom niet?
Ik weet het niet. Ik denk dat het gewoon moeilijk is om te schrijven over wat er mis is in de wereld wanneer je een witte man bent die zich goed voelt.Dat kan ik begrijpen.
Onze muziek gaat wel over dingen die ik observeer in mijn dagelijks leven, zoals het feit dat we nu ons nu in een digitaal tijdperk bevinden. Het onderhouden van relaties is nu best wel anders dan toen mijn ouders elkaar ontmoetten bijvoorbeeld. Emoties uitdrukken in een appje of via een videochat is anders dan wanneer je de andere persoon in het echt ziet. Grappig genoeg maken we dit als band zelf ook mee, omdat de drummer en de gitarist in Hamburg wonen, en ik in Amsterdam. En ik heb zelf ook een relatie met iemand die soms voor periodes in het buitenland zit, dus als je elkaar niet kan zien in die tijd dan geeft dat toch een bepaald gevoel. In de bio van de band omschrijf ik het als ‘the sentimental attraction of the everyday.’ Alles in mijn leven gaat eigenlijk goed, maar dan vertrekt er iemand en voelt het toch verdrietig. Je voelt je sentimenteel over een relatie die eigenlijk niet geëindigd is. Ik vind het lastig om zo te omschrijven – daarom schrijf ik liedjes.De video is een beetje vreemd. Leg eens uit.
Mijn huisgenoot Misha en ik waren allebei tegelijk aan het werk aan onze projecten, ik aan het nummer en hij aan een video. Toen we ze later naast elkaar legden beseften we dat ze goed bij elkaar pasten. We mochten de video als clip gebruiken op een voorwaarde: dat de titel van het nummer everybody dies come watch TV werd. Ik denk dat hij een beetje liefdesverdriet had toen hij de video maakte. Zowel het nummer als de video gaan over de pijn die je in een relatie kan ervaren. De tekst gaat meer over het verdriet dat je voelt als iemand vertrekt, en de video gaat over de problemen die je in een relatie kan hebben.Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.