Een potje Giebelen met Merol

Bij het woord 'giebelen' zie ik een paar twaalfjarige meisjes voor me, die gebogen over een bakbeest van een computer hangen om melige MSN-berichtjes te sturen naar de jongens uit hun klas. Twee van hen zitten gepropt op één bureaustoel te typen terwijl de derde moeizaam, half hurkend meekijkt op het scherm. Een beetje een verouderd beeld dus, maar het zal wel iets te maken hebben met het feit dat ik zelf een puber was toen ik voor het eerst Giebelen speelde. Het is een zeer simpel spelletje: iemand leest wat vragen voor die op de kaartjes staan, en de ander moet een vraag kiezen en die eerlijk beantwoorden. Besluit de kaarthouder dat de ander niet eerlijk is, dan moet diegene een vinger leggen op de leugendetector, die vervolgens besluit of je liegt of niet.

In het kader van nostalgie besloot ik het spel weer eens uit de kast te halen. Nu had ik alleen nog een slachtoffer nodig om genadeloos te onderwerpen aan vragen die enorm flauw zijn. Aangezien dit bij uitstek iets is wat ik ‘lekker met de meiden’ deed, leek dit me leuk om met Merol te doen. We ontmoeten elkaar in een café in Amsterdam, waar ze 'een keertje echt als zichzelf' verscheen: au naturel en in een te grote Adidas-trui. Terwijl we onze drankjes dronken, vroeg ik naar haar toekomstplannen.

Noisey: Op Valentijnsdag ga je Ik wil een kind van jou 2.0 uitbrengen, en dat wordt een feministisch nummer. In ons vorige gesprek was je niet nog niet bewust feminist. Wat is er veranderd?
Merol: Nou, ik heb geprobeerd in de maanden na dat interview meer woke te worden. Dat kwam omdat ik iemand ontmoette die mij als het ware een spiegel voor hield. Ik besefte me op dat moment dat ik wel erg met mezelf bezig was – wat niet gek is omdat je als artiest je eigen product bent. Ik haat het om mezelf dom te voelen en vind ook dat ik me moet verhouden tot de wereld waarin ik leef. Mijn beste vriendin Hanna van Vliet wees me op het boek Damn Honey, waarin ze thema's behandelen als feminisme, racisme en heteronormativiteit. Ze hebben ook een podcast waarin ik tijdens de kerstaflevering ook te gast ben geweest.

Dus je bent niet bang om dat woord te laten vallen?
Nee. Ik zie mezelf wel als feminist, ook al vind ik dat het woord nog steeds een soort truttige of dwingende klank heeft met een anti-mannen-bijsmaak. Ik ben gewoon – net als hopelijk iedereen – voor gelijkwaardigheid tussen man en vrouw en ik vind dat er nog veel op dat gebied moet gebeuren.

Zijn er nog andere ontwikkelingen in je muziek waar we van moeten weten?
Ik heb wel een tijdje lang gedacht om Ik wil een kind van jou naar het Duits te vertalen.

Ich wol ein, eh…
Ich möchte ein Kind von Dir.

Juist. We gaan een spelletje spelen. Ben jij een spelletjesmens?
Ik ben bloedfanatiek. Als ik vroeger verloor van mijn moeder dan ging ik boos tegen de vaatwasser aan trappen.

Speel je desondanks nog weleens spelletjes?
Ja, zeker. Ik zit in wel tien verschillende spelletjes-apps. We doen Weerwolven, maar ook Secret Hitler. Ken je die? Het is eigenlijk een beetje hetzelfde als Weerwolven, maar dan leuker want niemand gaat dood. Ik heb ook een Tai Pan-groepje, dat is een soort Chinees kaartspel wat we deden in de pauze toen ik in Soldaat van Oranje speelde. We spreken nog steeds weleens af met hetzelfde groepje om het te spelen.

Oké, tijd om te Giebelen. Ik stel vragen en de leugendetector bepaalt of je liegt of niet. Als je vriendje naar knoflook ruikt, zeg je het dan tegen hem?

Ik ben zelf dol op knoflook. Ik vind het ook helemaal niet zo stinken eigenlijk, maar als iemand stinkt dan zeg ik het wel. Ik had een vriendje die geen reukvermogen had, dus ik moest hem er altijd aan herinneren wanneer hij deo op moest spuiten. Volgens mij ben ik daardoor wel erg eerlijk in die dingen geworden en ben ik zelf ook beter gaan ruiken. Als iemand anders dat niet kan, dan ga je compenseren.

Je liegt.
Goh, dat ding maakt wel een lawaai zeg. Haha, waarom zou ik hierover liegen?

Dat zegt het spel. Heb je weleens iets gestolen?
Nu ga ik wel liegen hoor! Nee, eerlijk: ik heb wel vaak iets gestolen. Als kind was ik geobsedeerd door gereedschap en toen ik acht was heb ik een keer een moersleutel gestolen. Vorige zomer heb ik twee maanden in Zwitserland gewerkt en toen heb ik wel echt veel uit de supermarkt gestolen, want dat deed iedereen daar. Zwitserland is zo duur dat ze het denk ik niet eens merken daar.

Ik zou veel te bang zijn om gepakt te worden.
Ik ben voor veel dingen niet zo huiverig, maar ik ben wel als de dood voor honden. Hoe klein ze ook zijn, als ze blaffen kan ik wel janken. Ik heb zelfs een keer huilend een vriend opgebeld omdat ik een hond ergens moest passeren. Dus voor sommige normale dingen ben ik juist bang, terwijl ik bijvoorbeeld best zou parachutespringen.

Dus op school was je niet bang om af en toe te spijbelen?
Ik heb het één keer gedaan. Op de middelbare school ben ik een keer met een vriendin in de sloot achter de school gesprongen, met onze kleren aan. Toen zijn we kletsnat naar binnen gegaan en hebben we tegen de leraar gezegd dat we in de sloot waren gevallen zodat we naar huis mochten.

Je had ook kunnen zeggen dat je buikpijn had.
Ja, maar we waren elkaar vooral een beetje aan het uitdagen.

Heb je weleens je haar geverfd?
Ja, stiekem wel eens met henna. Ik ben gewoon rood van mezelf maar henna versterkt je haar dan net een beetje. Vroeger wilde ik altijd dreadlocks want ik was heel erg van fan van Dewi van Idols.

Dreadlocks, ja?
Ik was op de middelbare school een regenboog-alto, dus ik droeg echt gele broeken en Koekiemonster-shirts en ik had punaises in mijn oren. Daar pasten die dreads dan wel bij, maar ze moesten wel gekleurd zijn.

Over uiterlijk gesproken: wat wil je liever zijn, de slimste of de mooiste?
Als ik de mooiste zeg, dan voel ik me weer zo dom. Ik doe mee aan De Slimste Mens en ik maakte me aardig zorgen dat ik al mijn vragen fout zou hebben. Daarom zorgde ik ervoor dat ik er in elk geval goed uitzag, want als ik alles fout heb dan ben ik elk geval lekker. Stel ik heb ze goed, dan ben ik lekker én slim. Eigenlijk heb ik mijn antwoord nu verklapt.

Volgende vraag: zou je een week zonder cola of chips kunnen?
Ja, maar niet zonder chocola. Ik kan elke dag wel zo’n reep Tony’s Chocolonely opeten. Ik vind alle smaken lekker behalve puur. Als ik mensen pure chocola zie eten dan denk ik altijd: dat doe je alleen maar omdat het minder slecht voor je is. Ik moet eigenlijk wel een beetje beter voor mezelf gaan zorgen, want als ik hard werk dan kook ik niet voor mezelf. Als ik nu een optreden doe, krijg ik gewoon een verzorgde maaltijd maar ik heb ook best lang aparte bijbaantjes gehad waar dat natuurlijk niet zo was.

O ja? Wat was jouw leukste bijbaantje?
Ik heb een tijdje bij een callcenter gewerkt en dat vind ik echt een grappig wereldje. Ze noemden me daar de salestijger, omdat ik zoveel klanten binnensleepte.

Tot slot: geloof je in spoken?
Nee, helemaal niet. Ik ben veel te nuchter daarvoor.

Ik ook niet, maar het lijkt me leuk om een keer zo’n ouija-bord te gebruiken.
Dat moeten we de volgende keer doen! Zal je zien dat we drie weken na dat interview ergens worden aangetroffen onder verdachte omstandigheden.

Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.