De extreem-rechtse rapper die racistische anthems maakte riskeert gevangenisstraf

Oostenrijk heeft een groot aantal belangrijke muziektalenten voortgebracht, waaronder Mozart, Schubert, Strauss en wat recenter, dragqueen en Eurovisiesongfestival-winnaar Conchita Wurst. Van een totaal andere orde is de minder bekende, en vooral meer beschamende, Oostenrijkse artiest die zichzelf Mr. Bond noemt, – niet te verwarren met de fictieve Britse spion of de totaal ongerelateerde rapper uit San Antonio in de VS. 

Mr. Bond is niet zomaar een muzikant. Hij is een extreemrechtse rapper die openlijk haat op zwarte mensen, joden, moslims, vrouwen en queer mensen – eigenlijk iedereen die niet een witte, cis, hetero man is. Verschillende critici beschuldigen hem van het zich toe-eigenen van hiphop om zijn ideologie te verspreiden. Hij steelt ook gerust van andere genres – pop, punk, EDM, noem maar op – en verandert iconische liedjes in haatdragende taal.

Zijn muziek, die is opgenomen in het Engels, heeft hem in Oostenrijk en omstreken tot een soort boegbeeld gemaakt van rechtsextremisten en neonazi’s. Begin december 2021 heeft de Weense Officier van Justitie de 36-jarige Philip H. – de echte naam van Mr. Bond – aangeklaagd voor het “handelden in de geest van het nazisme”. Een misdaad waar hij tot wel 20 jaar gevangenisstraf voor zou kunnen krijgen. De advocaat van Mr. Bond heeft bezwaar gemaakt, en stelt dat zijn cliënt niet de echte auteur is van de teksten waarop de aanklacht is gebaseerd. De lokale rechtbank moet nu beslissen over vervolgstappen.

In 2016 begon Mr. Bond met het uitbrengen van coveralbums. Hij gebruikt veel bekende hiphophits – van grote namen als Jay Z, Dr. Dre en Snoop Dogg – die hij dan opnieuw opneemt met neonazi-songteksten. Een greep uit de titels: “White and I Luv It”, een remake van I Luv It van Young Jeezy; “Shady Kikes” naar Day ‘N’ Nite van Kid Cudi; en “Pop Some Fags” gebaseerd op Thrift Shop van Macklemore. Hij heeft zelfs Jay Z’s classic 99 Problems omgevormd tot “88 Problems”, wat verwijst naar HH, ofwel “Heil Hitler”.

De ironie kan niemand ontgaan zijn. Dit is een Oostenrijkse rapper die zijn boodschap van witte suprematie verpakt in een muziekstijl die is gecreëerd door zwarte mensen aan de andere kant van de wereld. Het lijkt hem niet te deren, want hij heeft in de drie daaropvolgende jaren nog vier van dit soort albums uitgebracht. Twee daarvan dragen de titel van Hitlers Mein Kampf. Op het eerste album staat Hitler afgebeeld voor een limousine en een tank, met een dikke gouden ketting om en een zonnebril op. Op het tweede album is ook een afbeelding van Hitler te zien, ditmaal met een Supreme vissershoedje op en achter hem een paddenstoelwolk van een atoombom, refererend aan de albumcover van N.W.A.’s Eazy-E. 

In januari 2021 werd Mr. Bond gearresteerd voor het verspreiden van nazipropaganda en het aanzetten tot haat. Op dat moment woonde hij bij zijn ouders. Toen het huis werd doorzocht, vond de politie wapens, nazi- en neonazi-uitrusting, harde schijven met gevoelige informatie – en de songteksten van zijn liedjes.

Voor hij werd gearresteerd was Mr. Bond actief op 8chan (nu bekend als 8kun) en op extreemrechtse fora op het dark web. Schijnbaar kwam hij daar in contact met een internationaal netwerk van rechtsextremisten. Hij sprak ook af met neonazi’s in Wenen en had banden met de Identitaire Beweging, een pan-Europese extreemrechtse partij geleid door de Oostenrijkse politicus Martin Sellner.  

Volgens onderzoek van de Oostenrijkse krant Der Standard hielp hij in 2018 zelfs mee met de verkiezingscampagne van de Republikeinse politicus en holocaustontkenner Patrick Little. (Little verloor de verkiezing en werd later uit de Republikeinse Conventie van Californië gezet wegens zijn extremistische overtuigingen.) Tegelijkertijd had Mr. Bond geen goed woord over voor een andere bekende racistische republikein – in het lied “Dear Donald” beschuldigt hij voormalig president Trump van het verraden van ‘wit Amerika’.

De aanhang van Mr. Bond groeide gestaag in de neonazi-internetscene, maar het lukte hem aanvankelijk nog om onder de radar van de autoriteiten te blijven. In 2019 veranderde dat, toen er verschillende extreemrechtse terroristische aanvallen plaatsvonden.
2019 was het jaar van de aanslag in Christchurch, waarbij 51 bezoekers van de lokale moskee om het leven kwamen. De 28-jarige dader, Brenton H. Tarrant streamde de schietpartij op Twitch. In datzelfde jaar was ook de schietpartij in Halle, waarbij de 29-jarige Stephan Baillet twee voorbijgangers doodde toen hij een synagoge in Oost-Duitsland probeerde te bestormen tijdens Jom Kippoer. Tot slot was er de moord op de centrum-rechtse Duitse politicus Walter Lübcke, die in zijn eigen huis om het leven werd gebracht omdat hij pro-vluchtelingen was.

Op een van de fora waar Mr. Bond actief was, prees hij de moord op Lübcke en noemde hij de moordenaar een “Duitse held”. Ook heeft hij vermoedelijk het manifest van de Christchurch-schieter vertaald in het Duits en online gezet zodat het verspreid kon worden.

Uiteindelijk hebben de banden met het extreemrechtse terrorisme Mr. Bond de das omgedaan. Baillet, de Halle-schieter, die geïnspireerd was door de schietpartij in Christchurch, besloot zijn aanval ook te streamen via Twitch. Tijdens de stream gebruikte hij een nummer van niemand minder dan Mr. Bond.

Volgens Der Standard leek Mr. Bond in zijn online comments eerst erg enthousiast over de aanval en over zijn muzikale rol daarin, maar een paar dagen later bedacht hij zich. “Het is officieel”, postte hij, “deze man heeft gewoon twee Duitsers neergeschoten, geen moslims of zo. Een gigantische mislukking.”

Ondanks zijn teleurstelling, trok de muziek van Mr. Bond nu wel de aandacht van de autoriteiten. Tot op heden is het onduidelijk of, en waarom, hij niet eerder werd opgemerkt door de politie. Zijn muziek was immers ruim beschikbaar op allerlei streamingplatforms en hij verdiende er zijn geld mee. De nummers zijn inmiddels van het internet afgehaald en het is dus lastig om in te schatten hoeveel mensen naar hem luisterden op Spotify, Apple Music en andere populaire muziekdiensten. 

De arrestatie van Mr. Bond bleef ondertussen niet onopgemerkt in extreemrechtse kringen. Er werd veel geklaagd in neonazigroepen op Telegram. Een van de beheerders schreef: “Hij heeft ons een glimp van een betere wereld laten zien, waarin we vrij zijn en al onze overtuigingen kunnen uiten.” Hij vervolgt: “Laat de herinnering aan hem nooit uit ons geheugen vervagen.”

Vaak denken we bij muziek van witte supremacisten aan een groep skinheads die hun haatdragende taal in een microfoon blèren. Dat was niet de stijl van Mr. Bond. YouTuber, podcastmaker en schrijver Sam Sutherland wijdde in 2013 al een video aan de opkomst van white power-rap. “Witte supremacisten moeten zich blijven vernieuwen,” zegt hij in de video. “Ze hebben een nieuw medium nodig om hun boodschap te verspreiden. Ze hebben hiphop nodig.”

Dat extreemrechts erg goed is geworden in het verpakken van een oude boodschap op een nieuwe manier –met memes bijvoorbeeld, weten we inmiddels. White power-rap is slechts een van de uitingen. In de jaren veertig waren billboards en films met nazipropaganda weer andere.