Zomby wil dat je stomdronken wordt met zijn nieuwe muziek

Afhankelijk van wie je het vraagt, is Zomby een gemaskerd genie, een moderne Sid Vicious, public enemy #1 en een miljoen andere dingen. Laten we hem gewoon noemen wat hij is: een van de meest onderscheidend klinkende producers van zijn generatie. Het afgelopen decennium heeft hij een meteen herkenbaar geluid ontwikkeld. Zijn drums en synthesizers slaan een bijtend geluid de ruimte in, maar daartussendoor sluipt een prachtige melodie de mix in. Dankzij deze handtekening overleeft hij de meeste sceptici en copycats, ook al heeft hij sprongen gemaakt tussen dubstep, jungle, house en meer. Kan jouw favoriete Spotify-strijder hetzelfde zeggen?

Na een reeks releases op Hyperdub en 4AD is Zomby gesetteld bij XL. Zij vormen al langer de thuishaven voor cutting-edge Britse dance. Vorige maand kwamen zijn twee Let's Jam!! EP's uit via dit label. Ze bevatten heerlijke acid-house (Acid Surf), samen met wat eigenaardig materiaal. Neon, bijvoorbeeld, klinkt als een serie echo's in een geometrisch onmogelijke grot.

Vrijdag gaf XL een compilatie uit, XL Chapter VI, waar een nieuw nummer van Zomby op staat: Slime. De voorgaande editie, Chapter V, kwam uit in 1995. Je kunt de compilatie streamen op een platform van jouw keuze en hieronder staat een interview met Zomby. We hadden het over aliens, samenwerken met Wiley, en hoe hij zijn muziek nieuw houdt.

THUMP: Je vertrok een jaar geleden uit New York. Hoe is het om terug in Londen te zijn? Wat heb je gedaan?
Zomby: Het is te gek. Ik bedoel, natuurlijk vond ik het jammer om weg te gaan uit New York, maar ik kan zo terugvliegen. Ik begon minder geïnspireerd te raken, snap je. Ik ben weer in balans nu ik terug ben in Londen. Ik houd evenveel van beide steden.

Waarom tekende je bij XL? Wat voor steun krijg je van hun?
We hadden al een tijdje contact en het leek nu gewoon het juiste moment. Om te beginnen met Let's Jam!! was leuk, want het zou logisch geweest zijn om gewoon een hardcore album te knallen waarin ik op de hele XL-geschiedenis terugblik. Maar vooruitkijken is net zo belangrijk, dus een nieuw stuk aansnijden was fantastisch. Ik bedoel, 'Neon' is een van de meest experimentele tracks die ik gemaakt heb, dus dat XL dat steunde, betekent veel voor mij.

Wat is je favoriete release van XL?
Man, dat is een moeilijke vraag. Van alle grote labels is het voor mij het moeilijkst om één plaat te kiezen van XL. Vroeger leefde ik voor alles, van SL2 tot Radiohead of The Prodigy. Van Boy In Da Corner tot Treddin On Thin Ice, of zelfs een single van Jai Paul of een klassieker van Jonny L. Ik kan de hele dag wel doorgaan.

Wat is je favoriete aankoop van dit jaar?
Qua muziek waarschijnlijk Syro, of Birth Of A New Day van 2814. Of misschien Dirty Sprite 2 van Future, of de heerlijke joint die ik in de zomer had.

Wat inspireerde je voor Let's Jam!!? Hoe lang werkte je er aan?
Ik denk dat ik ongeveer een jaar geleden een kleine studio begon te vullen met nieuwe gear en mijn oude apparaten, tot ik me er comfortabel voelde. Maar ik had het idee voor Surf al langer. Ik ben gefascineerd door frequentiepatronen en geluidsgolven, in het perspectief van wat je hoort. Dus toen ik bijvoorbeeld golven zag crashen op een oscilloscoop, was dat voor mij volstrekt logisch. En, Surfboard – shout out naar Beyoncé.

Welk deel komt eerst wanneer je een nummer maakt?
Ik heb het concept en de opbouw meestal in mijn hoofd, en dat voer ik dan uit. Je moet je daar dan aan houden en niet toestaan dat het afwijkt. Maar soms laat ik die afwijking wel toe, voor de lol, of voor het nummer zelf. Snap je wat ik bedoel? Alles kan gebeuren.

Was er deze keer iets anders aan het creatieve proces vergeleken met de vorige keer?
Om eerlijk te zijn wel. Vooral in het opzicht dat ik in staat was een stapje terug te nemen en mezelf voor me te zien in de club of de studio, in verschillende tijdperken. Let's Jam 1 is bedoeld om op vinyl te staan en in die context gespeeld te worden. Maar Let's Jam 2 is een soort fuck-it free-for-all. Het is waarschijnlijk meer in de stijl waarin ik mijn meer claustrofobische werk zou schrijven.

De beste omgeving om naar je EP's te luisteren?
De club, kacheltje lam, genietend van het leven.

Wat voor beelden liepen er door je hoofd toen je deze EP's maakte?
Dat is interessant, want esthetisch gezien vind ik de balans pas nadat het werk geschreven is, snap je? Ik heb er nooit zo over nagedacht. Het valt gewoon op zijn plek als het werk zich vormt. Soms is het ook niet zo diep. Soms moet het gewoon muziek zijn om op te dansen.

Vertel eens over je samenwerking met Wiley, 'Step 2001'. Hoe kwam dat tot stand?
Nou, ik schrijf veel grime en eskimo beats, en natuurlijk wilde ik dat Wiley daar ook aan meewerkte, als dat kon. Dus ik nam contact met hem op, en dat proces werd Step 2001. Ik had de perfecte zang nodig, en die op Step 2001 vond ik geweldig, want het viert zijn succes al sinds 2001. Ik noemde de plaat zo om samen te vallen met de eerste Wiley Kat-release in dat jaar. Dat was een big deal voor de muziek, want het leidde tot de rest van de Wiley Kat- en eski-beatnummers.

En de remix van Gwilym Golds 'Flex', hoe is die gemaakt?
Darkstar stelde me een jaar geleden voor aan Gwilym, aangezien zij ook met hem samenwerkten aan wat materiaal. Toen ik een klein feestje had in The Nest, in Londen, wilde ik dat hij ging draaien. Hij speelde een gave set. We hielden gewoon contact en we stuurden stukjes muziek heen en weer. Toen kreeg ik de mogelijkheid Flex te remixen. Ik was superblij, want het artwork van Eddie Peake is briljant, en ik houd van het album. Ik had echt zin om dat nummer opnieuw te doen.

Wetenschappers hebben pas ontdekt dat er misschien een buitenaards bouwwerk rond een verre ster draait. Als je aanneemt dat de aliens energie van die ster kunnen oogsten, en leven in een staat van ultiem plezier, welk Zomby-nummer zou je ze dan laten horen?
Waarschijnlijk Neon van Let's Jam 2, want dat is ongeveer wat ik in gedachten had toen ik het maakte.

Wat als hun samenleving een dystopische gevangeniswereld was. Zou je dan een ander nummer kiezen?
Ik zou dan waarschijnlijk iets somberders kiezen. Misschien Basquiat van mijn album Dedication. Het is een solo pianostuk, waarin je je kan terugtrekken van het bestaan. Dat klinkt wel passend.